afscheid

Op 23 september hebben we definitief afscheid genomen van Wim. 
Wim is de man van de oudste dochter (Wil) van mijn zus Annie.
Een week er voor ben ik nog in Katwijk op bezoek geweest en we wisten beiden dat het de laatste keer zou zijn dat we elkaar in leven zouden zien.
Was best emotioneel en de terugreis in de trein ben ik er dan ook behoorlijk mee bezig geweest. Wim wenste mij een goeie reis terug naar de Achterhoek en ik wenste hem een goeie reis naar het grote onbekende.  Hij accepteerde dit met "eens zien we elkaar toch wel weer".
Heb hem gevraagd de groeten te doen aan allen die hem voor zijn gegaan en die we samen hebben gekend.  Hij heeft mij gevraagd om vooral met Wil contact te houden en heb hem beloofd dat ik Wil zeker niet zou vergeten.
Wil en ik schelen elkaar iets meer als negen maanden dus we zijn samen opgegroeid ook al woonde ze toen al in het westen van het land. Elk jaar kwam ze trouw bij opa en oma logeren en ik vond het wel erg spannend dat iemand uit de stad (Den Haag) bij ons kwam logeren.
Als Wil en Gerard weer opgehaald weren mocht ik altijd mee naar Den Haag. We hebben samen veel gespeeld.
Ik heb Wil geleerd dat ze plat moest praten en Wil leerde mij hoe iets in ABN gezegd moest worden.
Ben bij de verloving van Wil en Wim geweest. denk dat dit in 1961 is geweest. Als verlovingsgeschenk heb ik hun een strijkijzer gegeven.
 Was in een klein zaaltje en de hit van toen was Mary Lou.
 Ze hadden me gevraagd getuige te zijn met hun trouwen. helaas kon ik die belofte niet waar maken omdat ik de morgen voor ik richting Den haag vertrok van een steiger werd gereden en zes weken ziekenhuis mocht verblijven met een gebroken rug.
We hebben daarna regelmatig contact met elkaar gehad. Alleen de bezoeken waren niet regelmatig meer. We zijn elkaar nooit uit het oog verloren. Later was er wel meer contact en zagen we mekaar regelmatiger. Wim en Wil helemaal Griekenland fan waar ze dan ook elk jaar naar toe probeerden te gaan.

Met Wim toch vaak ook heel diepgaande gesprekken gevoerd. Hij was toch wel iemand die je kon vertrouwen, niet een vooroordeel had over zaken maar wel een standpunt innam die hij niet meer losliet.
Mocht hem graag en denk dat het wederzijds was. In 2006 stonden ze met Zeddamse kermis plotseling bij ons voor de deur. Wilden toch een stuk folklore meemaken. Wim had geen idee wat kermis op het platteland is. dus zijn met ons (samen met Annie) opgetrokken.
Hebben in het zandgat het koningsschieten gevolgd waar Wim veel interesse in had.
Vorig jaar terug plotseling een telefoontje waar ik ergens zat.
Opdat moment was ik bij Anne Marie in Posterholt en van Wim onmiddellijk"we komen er aan". hebben gelogeerd in Vlodrop. Zijn wel bij ons op visite geweest en hebben toen veel gepraat en gelachen.
De contacten over en weer bleven.
Wim bleef toch erg optimistisch over zijn ziekte en de wil om voor zijn broer Joop te zorgen maar vooral om zijn Wil niet in de steek te laten..
Samen met Anne Marie zijn we nog in Katwijk geweest een paar dagen voor hij het definitieve "er is niks meer aan te doen" te horen kreeg. Tijdens dat bezoek hadden we niet in de gaten dat dit de boodschap zou worden. Op de terugreis naar Limburg waren zowel Anne Marie als ik erg optimistisch. Helaas het mocht niet zo zijn.
Wim is niet meer en Wil zal alleen verder moeten.
Maar met de belangstelling die er was bij de crematie zal ze niet eenzaam blijven.
Een fijn man is er niet meer.