Feestweek 2

Zo de feestweek van zorgcentrum Sydehem zit er op. Voor het eerst een heel week geholpen.Met wandelmaatje Thea en Mart die samen met de activiteitenbegeleiders Sandra en Miriam de week in elkaar gezet hebben elke dag geholpen. In het verleden gingen de bewoners een week op "vakantie", nu zijn er sinds twee jaar activiteiten in huis.In die vakantieweek gingen Anny en ik altijd naar de familieavond en dan bij bewoners zitten die geen bezoek van familie hadden. De eerste feestweek viel het met het overlijden van Anny samen en vorig jaar zat ik Limburg zodat ik dit nog niet had meegemaakt. Tijdens een van de wandeltochten met Thea beloofd dat ik kwam helpen. "Het thema van de week was "TV helden van weleer" dus iedereen in een outfit van de jaren vijftig zestig. Zaterdag een tiroler kostuum opgehaald en een Bromsnor outfit ofwel een oud politie kostuum. Maandagmorgen acht uur begonnen, wist eerst niet wat de bedoeling was maar was er al vlug achter dat het even aanpoten werdt. Mensen helpen met het ontbijt en dan de koffie met wat lekkers. Opening van de feestweek. Mart als Swiebertje, Thea als Saartje en ik als Bromsnor opgetreden. Twaalf uur helpen waar nodig met eten, proberen zoveel mogelijk bewoners hier aan mee te laten doen. Na het rusten gaan wandelen in Zeddam met de bewoners in de rolstoel, koffie drinken et gebak in het Tolhuis en de mensen weer terug om brood te eten. Behalve een nare wind toch droog overgekomen en mensen die niet al te vaak buiten komen een frisse neus bezorgd.Dinsdag ontbijt en 's middags een film die Mart gemaakt had in de omgeving. Huizen van bewoners die toch vaak teruggetrokken leven kwamen helmaal tot bloei toen ze de beelden zagen. In de pauze iedereen een hapje en een drankje en daarna een "Dorus" film. Ademloos en met heel veel herkenning zaten de mensen mee te kijken en met herkenbare liedjes volop aan het meezingen. 's avond was er een "op losse groeve show"waarin vrijwilligers en personeel of play back te of live zongen Een geweldige avond waarin iedereen met elkaar wat deed. Een prettige saamhorigheid tussen personeel vrijwilligers en bewoners. Zelf heb ik mijn benen bruin laten maken door een bewoonster met buisman. Tijdens een van de koffiemorgens had ze verteld dat dat zo goed ging en zij dat best een keer bij mij wilde laten zien. Het was geweldig, eerst wilde ze niet en toen ze een keer bezig was wist ze niet van ophouden. Helaas heb ik niet alles kunnen zien daarna want ik moest nog vergaderen over het schutters jubileum. Woensdag morgen na het ontbijt en de koffie met een klein groepje in de zaal oude liedjes gezongen en gedanst. Me een mijneer in de rolstoel de rolstoeldans gemaakt, fantastisch zoals die mensen hebben genoten. 's middags met de rolstoelbus vijf bewoners een rondrit door de omeving gemaakt. Rondgereden langs de plaatsen waar iedereen gewoond heeft. Zeddam door, Beek, Kilder, Doetinchem, Terborg, Netterden, Emmerich, 's Heerenberg, Lengel weer terug naar Zeddam. Onderweg zo links en rechts verteld wat er ooit stond en wat er nu allemaal staat, de mensen vonden het geweldig. Donderdagmorgen begonnen we vol goede moed en de stemming zat er al vroeg in toen plotseling een bewoonster die me net verteld had dat ze in jaren niet zo'n lekker eitje gehad had, zomaar ineens in de stoel wegzakte en na dat er toch van alles door personeel en toegesnelde hulpdiensten in de zaal overleed. Intussen de andere bewoners ergens anders het ontbijt gegeven te hebben en van alles even te hebben veranderd kwamen bij ons personeel en vrijwilligers en de twee stagiaires de emotie toch los. We waren allemaal van streek. Samen met elkaar koffie gedronken en gepraat te hebben moest het toch voor een grootgedeelte allemaal doorgaan. Om twaalf uur pannekoeken bakken wat eerst moeizaam van de grond kwam maar toen de pannen warm waren iedereen ruimvoldoende kon eten . Besloten was het muzikale gedeelte weggelaten en geïmproviseerd gezorgd dat alle bewoners die dat wilde ergens naar toe kon gaan . Een gedeelte ging in Zeddam wandelen, twee groepen naar het Peeske en zelf met acht bewoners naar Emmerich lekker aan de Rijn op een terras koffie met appelgebak genomen.Het betekende op die middag dat er toch zo'n vijftien vrijwilligers op de been was. De laatste kwamen rond zessen weer in huis en na nog even nagepraat te hebben vroeg nar huis gegaan. Gisterenmorgen was er gewoon weer het volledige programma met als hoogtepunt het optreden van "Dorus". Het voordat begon ben ik weggegaan want ik moest naar de opening van een clubgebouw van jeu de boules club als bestuurslid van d eschutterij. Dus mij toen in dat kostuum gehesen. Even gebruik gemaakt van wat mensen die daar waren om steun voor de toekomst et sommige projecten te krijgen. goed gelukt en vannacht kon ik niet slapen daarom nu al dit blog. Al met al een heel fijne week gehad met steun van en door heel veel mensen die het verzorgingshuis een warm hart toe dragen. En bewoners ene fijne week berzorgd. Nu om kwart voor zes nog een uurtje banken.

feestweek

Het heeft nu eventjes geduurt voor dat er een nieuw blog kwam. Ben nu zoveel andere dingen aan het schrijven geweest dat dit en mijn Hyves er even bij ingeschoten. Feestweek, wat moet je er bij voorstellen? Een hele week feest in zorgcentrum Sydem met als motto"TV helden van toen" Dus aankomende week 's morgens om kwart voor acht present om te helpen met ontbijt, en verder overal een handje uitsteken. Wel verkleed. Als wat ja dat is een verhaal apart. Een kledingverhuurbedrijf gebeld met de vraag of ze zo'n kostuum hadden, nou ja niet exact maar wel wat er behoorlijk in de buurt moest komen. Vrijdag vol goede moed naar Zevenaar en het leek er niet op, heel teleurgesteld weer richting Zeddam. Heel Internet afgezocht maar toch wat gevonden en gebeld naar Dieren. Zaterdag middag naar Dieren en ja het is wel geen echt kopie van wat mijn held ooit droeg maar het lijkt er ergens op. Met die mevrouw even nog gepraat en het bleek dat ik met haar zwager gewerkt had bij Turmac, dus dat scheelde m toch ook weer in de prijs en voor het goede doel deed ze er ook nog wat vanaf dus, een goed mens. Heb ook een tweede kostuum gehuurd en wel een tiroler outfit. Een van de dames waar ik elke week koffie mee drinkt had een verhaal dat je van Buisman mooie bruine benen kon maken. Heb haar belooft dat ze dat bij mij mag uit proberen tijdens de feestweek, dus een mooie korte broek aan en onze dame mag aan het werk. Hier zullen beslist nog wel foto's van gemaakt worden. Zal zeker het prachtige lied " Anton aus Tirol nog wel moeten zingen en uit moeten voeren."Vooral het zingen zal met mijn prachtige stem wel geweldig klinken. Hopelijk dat er geen talentenjagers in de zaal zal zitten dan moet ik ook nog aan een platen contract. Niet voor het mooie stemgeluid maar zeker voor het harde. Verder met bewoners die al zo weinig meer weten een lekkere rondgang maken door het dorp, wel verkleed. Zal het zeker ergens wel weer tegen komen aankomend jaar. Tussendoor maandag en dinsdag nog vergaderingen dus als ik van het een afkom, meteen doorgaan naar het andere kunstje. Scheelt wel ik hoef volgende week niet te koken want eten doe ik met de bewoners van ons prachtig zorgcentrum waar ik apetrots op ben dat ik daar toch mijn steentje aan kan bijdrage dat het nog in deze staat is. Als voorzitter van de cliëntenraad zal ik ook heel lang blijven knokken voor tot standhouding hiervan. In hogere sferen zijn wel hele rare plannen gemaakt maar we hebben toch al wel bereikt dat de raad van bestuur en de raad van toezicht op bepaalde veranderingen er de rem op ge gooit heeft. Nu moeten die plannen nog helemaal van tafel geveegd worden dan hebben we weer even rust. Verder een weekend gehad met veel beweging. Zaterdag de handen gebruikt met het kaarten en vandaag met de benen, we hebben via de oude spoorrails met zo'n lorrie gefietst van Kranenburg naar Kleef en weer terug. was heerlijk weer en een prachtige natuur en onderweg eten en drinken bij ons dus wat wil je nog meer. Even de onzin van de Eutopeesche verkiezingen meegemaakt, Maria Martens de lijsttreker van het CDA ontmoette daar haar Duitse collega van de CDU met alle flauwekul. In het grijs verleden al eens een aanvaaring met die dame gehad dus maar uit haar gezichtsveld gebleven. Politiek liggen we niet op een lijn dus vandaag had ik daar geen zin in. En nu ga ik dalijk mij voorbereiden op mijn nieuwe rol.

schutterij

Op dit moment neemt de schutterij st. Johannes uit Zeddam een prominente plaats in in mijn dagelijkse werkzaamheden. Toen ik verleden jaar besloten had toch in Zeddam te blijven waren mijn vrienden hier al snel weer bij me om me weer aan te melden bij de schutterij. Ik had net mijn lidmaatschap opgezegd. Zonder al te lang nagedacht te hebben heb ik mij toen weer aangemeld en met een tussen vergadering in december begroette men mij al weer als nieuw lid. Intussen had ik me al lang weer gestort in allerlij zaken rond die vereniging, jubileum in 2010, Kermisboekje, vlaggen en aankleding. het was net of er geen jaar tussen gezeten had. Gelukkig had ik nog heel veel gegevens opgeslagen op een externe schijf, dus hoefde met veel dingen alleen de datum maar aan te passen. Het stond voor vele al meten vast dat ik weer me beschikbaar stelde voor het bestuur. Afgelopen maandag tijdens de ledenvergadering was het dan zover onder een behoorlijk applaus werd ik weer begroet als bestuurslid. Afgelopen manden al een behoorlijk voorzet gemaakt met het Kermisboekje, adverteerders uitgezocht, stukken geschreven, een commissie aan het werkgezet, de website met enkele dingen aangepast, persberichten uit laten gaan. ben nooit weggeweest. Gelukkig dat veel dingen va zelf liepen maar er is altijd en dead line wat betreft het laten drukken van zo'n boekje. Vaak ben je afhankelijk van andere mensen die je kopij moeten aanleveren dus bellen en mailen. Morgenmiddag om vijf uur zal ik alles klaar moeten hebben. Denk wel dat me dat zal lukken. Betekend wel dat er andere dingen zijn blijven liggen strijken, en nog meer van die huishoudelijke zaken. zal dat deze dagen nog wel moeten inhalen. Afgelopen nacht hel slecht geslapen, in een paniek van "kan ik alles nog wel op tijd klaar krijgen" om precies 3.33 uur wakker geworden.Naar beneden gegaan een mail verstuurd en toen toch om vijf weer naar bed. Om zeven weer wakker geworden met een giga koppijn. Toch even achter de pc. gezeten, moest toch een berichtje richting Anne Marie sturen, het was de verjaardag van Dean. Jammer dat het zo met het dappere ventje is verlopen. Is zeker een van mij grote helden die in mijn leven zijn geweest. Even rustig op de ank gelegen en stuk of wat aspirine benomen en tegen elf was ik weer mens. Dus hel vel werk verzet en er kan me nu bijna niks meer fout gaan. waarom de schutterij? mijn vader was meteen na de oorlog de drijvende kracht dat de schutterij weer van de grond kwam. Kan me niet veroorloven zolang ik leef en in Zeddam woon die vereniging niet te steunen. Daarom, uit respect voor een groot man lekker druk maken

oorlog

Net de film "die untergang"gekeken.Viel me erg tegen. Wel bizar dat ik net daarvoor aan de dodenherdenking in Zeddam had meegemaakt.Een toch wel speciale plek in Zeddam.De twee minuten stilte die door een foutje bij de regie zeven werden waren dan ook echt stil. Behalve het gezang van de vogels was het een stilte die toch door iedereen werd volgehouden ook al viel het niet mee. Thuis gekomen meteen die film er opgezet, ik had er veel van gelezen maar nog niet gezien. Dat mensen zo massaal achter 1 zo'n bizar mannetje gaan lopen, is haast ondenkbaar maar vrees toch steeds meer dat ook dit hier weer kan gebeuren. De Wilders aanhang die zo groot wordt. Moest er niet aandenken wat er donderdag gebeurd zou zijn als het niet een "gewone "Nederlander was geweest.Denk niet dat we vandaag en morgen wat te herdenken hadden gehad. De kleinkinderen hadden dan over vijftig jaar een opstand of volksoproer met veel doden te herdenken. De vooroordelen vlogen me donderdag na het afschuwlijk bericht uit Apeldoorn dan van alle kanten al langs me heen. Vooroordelen van mensen die amper toen nog iets gehoord hadden, waren bepaalde volksgroepen al op een boot aan het zetten. Toeval of niet ik was vanmiddag met oude foto's van mijn broer Jan aan het uitzoeken toen ik een soldatenfoto uit 1940 tegen kwam. Een vriend van Jan uit Leusden maar het meest onwaarschijnlijke was dat zijn adres er op stond, achter op de foto. Jan had het geschreven want zijn handschrift kan ik overal zo uithalen.Ben meteen aan het zoeken gegaan of die straat nog bestond, helaas niet meer te traceren en mensen met die achternaam ook gebeld maar er was geen overeenkomst.Ook op Internet niet verder gekomen dus ga heel binnenkort toch maar richting Leusden. Zal wel niet veel te weten komen maar niet geprobeerd altijd mis.Jan heeft het wel eens overgehad dat hij daar ook ondergedoken gezeten bij die familie. Wie weet. De oorlog laat me toch nooit los ook door alles wat er bij ons thuis allemaal is gebeurd. Juist met deze dagen komen toch heel wat van die verhalen weer in herinnering. Laten we hopen op nooit meer oorlog Hou jullie op de hoogte als ik iets te weten kom over de foto. Vandaag ga ik mijn gedachten even op een ander spoor zetten.