sinterklaas

Toen we voor twee weken terug sinterklaas inhaalden in stromende regen moest ik toch aan mij eigen kindheid terugdenken.

Wat was ik bang voor sinterklaas en dan die pieterman. Stel dat hij je toch eens naar Spanje meenam. Spanje lag toen in onze verbeelding toch bijna aan de andere kant van de wereld.

Sinterklaas werd altijd groots gevierd thuis. Zelfs toen we aan de 's Heerenbergseweg nog woonden. Denk dat ik een jaar of drie of misschien vier was en alle kado's waren uitgepakt en het strooigoed was zorgvuldig opgezocht deden we een spel of een soort toneel. Jan mijn oudste broer was regiseur of spelleider, wat we speelden weet ik niet heeft me later ook nooit iemand kunnen vertellen maar ik was een ree.

Helaas ik moest heel nodig naar de wc maar mocht niet weg, ik moest in het spel blijven. Er werd geroepen bruin reetje kom maar binnen het is hier warm. Ja had ik geantwoord "dat wet ik wel want ik heb een brune reet en das warm ".
Deze tekst snapte niemand want dat moest ik niet zeggen.
Ik moest bij de andere komen staan. Toen ik dichterbij kwam roken ze het "brune reetje". Dat spel is nooit meer gespeeld, heb het nog wel jaren aan moeten horen.

Later met het sinterklaas gebeuren werden er altijd suprises gemaakt en gedichtjes. Nederland had gevoetbald tegen engeland en met 9 -0 verloren. Ik kreeg twee preien, een met een wit zwart voetbaltenue en een met oranje wit. Pijnlijk aan herrinnerd dat ik heel lang voor de radio had gezeten en gehuild had dat nederland verloren had (nog voor er tv was).
Ondanks dat we weinig geld hadden was er best een leuk feest.

Later toen we zelf kinderen hadden lieten we een keer sinterklaas thuis komen. Helaas de sint moest zich nog omkleden en deed dat met de gordijnen open dus alle buurkinderen waren verlost van het idee dat sinterklaas uit spanje kwam, sinterklaos kump uut duuve das de oom van Hans en Yvonne. Dus die werden ook verlost van het grote sprookje. Wel jammer.

Koen was twee jaar en we vierden sinterklaas in Doetinchem Lien en Rients, Hans, Yvonne, Gabrie en Koen, en daar kwam de sint en piet met zoveel kado's dat er nog wel vier zakken nog in de gang stonden. Het was de laatste sinterklaas waar Hans bij aan wezig was.
Het duurde zolang voor alles uitgepakt was dat Koen bijna in slaap viel. Ook dat is een sinterklaas die ik niet vlug zal vergeten

Woensdagavond hebben Bart en Anouk hier de schoen gezet en donderdag tussen de middag hebben ze gekeken wat er in de laars gestopt was. Ze waren zo druk met alles dat beide vergaten dat er nog een kado verder in de laars zat. Pas gezegd toen ze het eten al op hadden. Konden ze weer van voren af aan beginnen met uitpakken. Moesten zich nog haasten om weer op tijd bij school te zijn.

Blijft een mooi kinderfeest.

het licht uit

Vorige week disdagavond ging letterlijke en fuguurlijk bij mij het licht uit. Had een behoorlijk dag gehad , 's morgens evalutie over de feestweek in Sydehem met het 100 jarig bestaan, toen richting Doetinchem Ans van Slingeland naar den Ooiman brengen. Ook al hoefde ik niks te doen rolstoeltaxi was op tijd besteld, toch wel de spanning van alles. 's avond vergadering clientenraad, had de vergadering nog extra voorbereid want er komen grote veranderingen aan binnen Sensire. De directie wil de medenzeggenschap op locatie nivo inperken dus veel wet teksten opgezocht die dat onmogelijk moeten maken was ik ruim van te voren al in Sydehem. Koffie klaar gezet en toen kwam het bericht dat er van de acht man er maar vier zouden komen. Ja toen ging de lamp bij me uit en werd zo vreselijk moe dat ik de vergadering niet kon doorlaten gaan, geen zin in. Die nacht weinig geslapen, de volgende dag bijna de hele dag en de nacht darop ook.

Het licht was bij me uitgegaan en ik kon de schakelaar eerst niet vinden.

Een paar dagen weinig of niets gedaan veel geslapen en onrustig heen en weer gefietst en gelopen.

En nu een week later?
Nog niks wil van alles gaan doen, moet ook veel doen maar kan toch de weg niet vinden om er aan te beginnen.
Denk dat ik de laatste twee jaar te veel hooi op de vork genomen hebt en me met sommige zaken te veel illusies hebt gemaakt.
Dacht laatst nog een keer te beginnen met jagen maar gemerkt dat het wild erg schuw is en ik geen vaste hand heb om nog te kunnen schieten.
Wat ik precies wil? Zelfs met zevenenzestig jaar is me het nog niet duidelijk, te veel.Vanavond wel een spreuk gevonden die denk ik bij me past
Een dag die nog moet komen lijkt langer dan een jaar dat voorbij is.""
Toch is leven nog zo slecht niet.
tot slot een mooie spreuk, is niet helemaal van mezelf toch wel aangepast
Afscheid nemen is met zachte vingers, wat voorbij is, dichtdoen en verpakken in de goede gedachten der herinnering en weer opnieuw beginnen met andere gedachten.

allerheiligen

Gisteren was het echt een allerheiligen weer. Grauw, mistig, troostloos weer. vroeger twee keer op die dag naar de kerk. Iedereen vrij en op z'n zondags lopen. Vandaag dan allerzielen. Ook kerk en dan naar kerkhof we legden dan of zette dan een bloemetje op het graf van opa, 's avonds naar het lof en de vrije dagen zaten er op. Kerkhof had vroeger iets lugubers, je was als kind daar toch wel bang voor om naar toe te gaan al had het ook wel wat spannends. Nu ga ik vaak als ik ergens ben naar een kerkhof. Vooral oudere kerkhoven hebben wat. Mooie scheefgezakte graven, verweerde stenen. Ja ik loop dan wel over zo'n kerhof, geeft toch rust.
In Nederland is allerheiligen geen vrije dag meer dat verschil kon je gisteren goed merken in Doetinchem, wemelde van de Duitsers, de middenstand pikt op deze manier dan ook een graantje mee.

Kerken, ze stromen steeds leger vooral de katholieke kerk. Zolang er zo star vanuit Rome geregeerd wordt denk ik dat er binnen enkel jaren heel wat van die gebouwen gesloopt of afgebroken zullen worden. Of er moet heel snel ingezien worden dat men de ivoren toren eens afbreekt. Ben al jaren geen lid meer van die club. Ieder moet maar geloven op zijn eigen manier.

Ben druk aan het fietsen richting Doetinchem. Ga regelmatig naar Ans dan krijgt die ook nog visite en ligt niet zo alleen. Heeft toch lelijke smak gemaakt. Nu ze aan het knie is geopereerd zal ze waarschijnlijk wel weer snel naar Den Ooiman gaan om te revalideren.

Verkoop van het boek gaat niet zo hard als ik gehoopt had al hoewel er toch al zo'n 130 verkocht zijn. Toch hoeft het nu niet in eenkeer zo hard te gaan als met de boeken van Mullisch. Ik wil ze zelf nog graag verkopen.

Een blog geschreven in het holst van de nacht omdat ik helemal niet kon slapen. Er gebeuren zoveel dingen om me heen dat ik het ritme gewoon kwijt ben.
Maar ga voor half vier wel weer te bed.

de statisieken eens bekeken. Blijkt dat mijn blogs al 2365x zijn bekeken en de kijkers niet alleen uit Nederland komen, Belgie,VS en Rusland wonen de de meest kijkers.