weer opnieuw

Ben behoorlijk aan het puzzelen geweest voor ik weer in het blog menu kon komen.

Zal van af nu weer eens regelmatig wat schrijven.

Het is nu al een bewogen jaar, al twee goede vrienden overleden, schoonmoeder en nu weer man van mijn nichtje waar ik net afscheid van heb genomen.

Het hoofdstuk Posterholt afgesloten.

Weer in het ziekenhuis gelegen (was maar een nacht) laatste half jaar een paar heel lichte TIA's gehad bleek achteraf.

Had me voorgenomen om met al het vrijwilligerswerk te stoppen maar toch nog het secretariaat  van de schutterij op me genomen.
Bij Sydehem wel gestopt maar met schutterij en Heemkunde toch nog volop mee bezig.

Kermisboekje bijna klaar, alleen nog de correcties en dan wordt het gedrukt.
Volop bezig met Zeddamse kermis 2013.

Zaterdag verjaardag gevierd van nicht Willeke, 15 juni geef ik alsnog maar een feestje voor wat familie en vrienden.

Ook al ben je zeventig jaar, het leven zit nog steeds vol verrassingen.
Soms beetje mistroostig dat het zo lang somber nat en koud bleef.
Gelukkig kunnen we aan het weer niks veranderen. Maar nemen zoals het komt.

Ben zo druk met zoveel dingen geweest dat er van zaken die ik wilde doen niks van gekomen is, misschien na de kermis een rustiger periode.
Wil nog zoveel uitzoeken dat de dagen wel erg kort zijn om dat allemaal te kunnen doen.

Nu het chatten afgelopen is neem ik wel wat meer rust, half uur langer slapen en wat eerder naar bed.
Soms uitbundig soms toch ook wel verdrietig wat er allemaal is gebeurd, zal bij het leven horen.
Hyves doe ik niet veel meer mee, Facebook wat meer maar ook niet zo heel intensief. Speel iets vaker een spelletje tussen door.

Zal het bloggen weer helemaal oppakken.

Bartje Timmermans jr.deel 1

Lambertus Antonius (roepnaam Bart) kwam als vijfde kind  van Lambertus Timmermans en Wilhelmina Visser op 4 juni 1927 te Braamt op de wereld. Kwam in een gezin die al drie dochters en een zoon hadden.
Vader was net werkzaam bij de PGEM in vaste dienst. Wel een goede baan maar beslist geen vetpot.Toen Bartje of broertje zoals hij ook wel wedt genoemd verhuisde het hele gezin naar 's Heerenberg en kwamen te wonen aan de Grindweg nu Zeddamseweg. Daar is Bart nog  naar school geweest maar toen hij 7 was verhuisde ze naar Zeddam.
Ook aan de Grindweg nu 's Heerenbergseweg. Bart was regelmatig ziek en was negen toen hij voor het eerst in het ziekenhuis in 's Heerenberg kwam te liggen. (daarna minstens nog 78 ziekenhuisopnamen)Halsklieren werden weggehaald. Is schijnbaar niet erg goed behandeld door de zusters (nonnen) heeft zijn leven lang hekel gehad aan nonnen.
In de oorlog heeft hij de nodige kattenkwaad uitgehaald vooral met zuster Mies waar hij vel mee optrok. Hij zat in de vijfde of zesde klas toen meester Helmes op bezoek kwam en Bart aardappels aan het sorteren was, hij moest de kleintjes er uithalen en de meester vroeg Bart wat ben je aan het doen? Bart vol trots ik ben aardepijpeltjes aan het lezen meester. Wilde heel even beschaafd Nederlands praten. 
Met veertien ging  Bart werken als leerlingelectrcieen bij Pietje Palm. Was kort bij en was onder de pannen hij kon wat leren want op school absoluut niet ging, Hij had er geen zin in. Met zeventien kon hij bij Wassing in Doetinchem beginnen en zijn voorkeur ging toch meer uit naar het loodgieters vak.Hij durfde hoog te klimmen en haalde ook daar de nodige kunsten uit. Bij het kantoor van de toen GTW is hij van het dak afgevallen en wonder boven wonder in een berg zand terecht gekomen. Dit hebben we pas jaren later gehoord van een collega van hem. Hij begon natuurlijk ook zijn pilsjes te drinken en met kermis kwam hij thuis dat hij niet meer wist in welk café hij geweest. Natuurlijk werdt hij lid van de schutterij, de kajotters (KAJ Katholieke Arbeiders Jongeren) Hij liet zich vaak voor het karretje spannen want hij was niet te beroerd om anderen te helpen. ia al eens opgetreden bij een show van een hypnotiseur en is onder hypnose gebracht tot grote ergernis van mijn zusters die ook in de zaal zaten.heeft zich bijna helemaal uitgekleed en een citroen opgegeten. ouderen in dorp hebben het er nog wel eens over. Moet echt een attractie zijn geweest. In ons gezin vonden ze het maar niks .

Bart was en bleef klein van stuk dat heeft er wel toe geleid dat hij voor militaire dienst werdt afgekeurd en niet naar Indië hoefde. Tot grote opluchting van mijn moeder. Bart had vee last van hoofdpijn maar och ging eigenlijk met een aspirine wel weer over. Bart ging naar elke wedstrijd van Zeddam kijken was een geweldige supporter maar ook net als zijn andere broers beslist geen sportieve kijk op een wedstrijd. Bart ging met een collega op vakantie.Met de fiets naar Zandvoort. Dus een van de vroegste foto's die ik van Bartje kon vinden. In 1951 had Bartje zo'n hoofdpijn en dat dagenlang en er kwam veel viezigheid uit zijn hoofd via de mond wat echt niet prettig was voor hem maar voor ons zeker niet. In Doetinchem zaten ze met de handen in het haar want ze hadden al neuspoliepen, neustussenschotten

Op bezoek in Groningen

 van links naar rechts achter aan Jan Timmermans, Eed Beumer Ma Timmermans,Bartje Timmermans
Dinnie Timmermans, Broer gerritsen (daar had Dinie toen verkering mee),
knielend de chaufeur Bennie van Remmen pa Timmermans
 Op de voorgrond Mies Beumer Timmermans, Bep Timmermans Olthoff en Lien Timmermans

 en amandelen weggehaald. Bart had  ook al een kaakoperatie achter de rug dus al vrij vaak in het ziekenhuis gelegen. Na beraad van de doktoren daar werdt er contact gezocht en werdt hij doorgestuurd naar Utrecht. Bart werdt daar geopereerd. Een voorhoofd operatie. het betekende dat er een snede gemaakt werdt net boven wenkbrouwen. Dus als waren het hel voorhoofd kwam los te liggen. het is altijd een behoorlijk litteken gebleven Helaas konden ze daar ook niet vinden wat ze zochten. Bart moest drie weken in Utrecht blijven liggen. Het betekende dus dat ik op een zondagmorgen met mijn vader en moeder naar Utrecht mocht gaan om Bart te bezoeken. Keek mijn ogen uit wat een ziekenhuis. Heb meer aandacht gehad voor de omgeving als voor Bart denk ik. Eigenlijk durfde ik ook niet goed te kijken want bijna het hel hoofd zat in verband en er kwamen allerlei slangetjes uit. Vond het eigenlijk maar niks en was blij dat we weer naar huis konden gaan. Dus Utrecht was helaas veen vooruitgang. tussen de ziekenhuis opnamen door ging Bartje toch vrolijk fluitend naar zijn werk. op een dag kwam hij toch best overstuur van zijn werk terug en vertelde dat de oudste knecht waar al niet zo heel goed mee op kon schieten de baas werd. die ging trouwen met de vrouw van zijn baas die een jaar te voren was overleden. Bart vond het maar niks en wilde daar zo snel mogelijk weg, Maar eerst moest Bart weer onder het mes en nu wel in Groningen. Ook daar moest bat drie weken blijven en met een familie beraad werdt er besloten om er met een busje naar toe te gaan. Gelden bij elkaar gelegd en busje gehuurd en naar Groningen. Busje was vol en ik mocht niet mee. ik mocht in Lochem blijven bij Annie en de oom en tante die daar in huis waren. er konden maar negen passagiers in dat busje. Een week later mocht ik wel mee maar met de trein en met alleen moeder. in huis waren best veel zorgen om Bart en waren oh zo blij dat hij weer thuis was. In november 1952 verhuisden we naar de Violenstraat daar begon het Bart snel te benauwen, hij wilde wel het huis uit. Deel twee volgt nog wanneer?

van links naar rechts

Henk timmermans,Lien Velsink Timmermans , Bartje Timmermans,

Dinie Straub Timmermans

afscheid

Op 23 september hebben we definitief afscheid genomen van Wim. 
Wim is de man van de oudste dochter (Wil) van mijn zus Annie.
Een week er voor ben ik nog in Katwijk op bezoek geweest en we wisten beiden dat het de laatste keer zou zijn dat we elkaar in leven zouden zien.
Was best emotioneel en de terugreis in de trein ben ik er dan ook behoorlijk mee bezig geweest. Wim wenste mij een goeie reis terug naar de Achterhoek en ik wenste hem een goeie reis naar het grote onbekende.  Hij accepteerde dit met "eens zien we elkaar toch wel weer".
Heb hem gevraagd de groeten te doen aan allen die hem voor zijn gegaan en die we samen hebben gekend.  Hij heeft mij gevraagd om vooral met Wil contact te houden en heb hem beloofd dat ik Wil zeker niet zou vergeten.
Wil en ik schelen elkaar iets meer als negen maanden dus we zijn samen opgegroeid ook al woonde ze toen al in het westen van het land. Elk jaar kwam ze trouw bij opa en oma logeren en ik vond het wel erg spannend dat iemand uit de stad (Den Haag) bij ons kwam logeren.
Als Wil en Gerard weer opgehaald weren mocht ik altijd mee naar Den Haag. We hebben samen veel gespeeld.
Ik heb Wil geleerd dat ze plat moest praten en Wil leerde mij hoe iets in ABN gezegd moest worden.
Ben bij de verloving van Wil en Wim geweest. denk dat dit in 1961 is geweest. Als verlovingsgeschenk heb ik hun een strijkijzer gegeven.
 Was in een klein zaaltje en de hit van toen was Mary Lou.
 Ze hadden me gevraagd getuige te zijn met hun trouwen. helaas kon ik die belofte niet waar maken omdat ik de morgen voor ik richting Den haag vertrok van een steiger werd gereden en zes weken ziekenhuis mocht verblijven met een gebroken rug.
We hebben daarna regelmatig contact met elkaar gehad. Alleen de bezoeken waren niet regelmatig meer. We zijn elkaar nooit uit het oog verloren. Later was er wel meer contact en zagen we mekaar regelmatiger. Wim en Wil helemaal Griekenland fan waar ze dan ook elk jaar naar toe probeerden te gaan.

Met Wim toch vaak ook heel diepgaande gesprekken gevoerd. Hij was toch wel iemand die je kon vertrouwen, niet een vooroordeel had over zaken maar wel een standpunt innam die hij niet meer losliet.
Mocht hem graag en denk dat het wederzijds was. In 2006 stonden ze met Zeddamse kermis plotseling bij ons voor de deur. Wilden toch een stuk folklore meemaken. Wim had geen idee wat kermis op het platteland is. dus zijn met ons (samen met Annie) opgetrokken.
Hebben in het zandgat het koningsschieten gevolgd waar Wim veel interesse in had.
Vorig jaar terug plotseling een telefoontje waar ik ergens zat.
Opdat moment was ik bij Anne Marie in Posterholt en van Wim onmiddellijk"we komen er aan". hebben gelogeerd in Vlodrop. Zijn wel bij ons op visite geweest en hebben toen veel gepraat en gelachen.
De contacten over en weer bleven.
Wim bleef toch erg optimistisch over zijn ziekte en de wil om voor zijn broer Joop te zorgen maar vooral om zijn Wil niet in de steek te laten..
Samen met Anne Marie zijn we nog in Katwijk geweest een paar dagen voor hij het definitieve "er is niks meer aan te doen" te horen kreeg. Tijdens dat bezoek hadden we niet in de gaten dat dit de boodschap zou worden. Op de terugreis naar Limburg waren zowel Anne Marie als ik erg optimistisch. Helaas het mocht niet zo zijn.
Wim is niet meer en Wil zal alleen verder moeten.
Maar met de belangstelling die er was bij de crematie zal ze niet eenzaam blijven.
Een fijn man is er niet meer.

wandeltochtje.

Gistermorgen al vroeg besloten om er een wandeldag van te maken. Even Elterberg en weer terug. om tien voor elf gestatrt. Drinken meegnomen en crackers voor onderweg. Op de Elterberg een salade nemen met water en dan naar huis.
Was mooi weer en bij het montferland, kan nog wel doorlopen via 's Heerenberg dan kan ik best in Elten komen.Onderweg stonden nog een paar bosbessen, geplukt en opgegeten . Smaakten natuurlijk nerens meer naar. Dus de weg die we vroeger ook wel liepen richting de wal. Stukje terug gelopen

en dan stukje richting plantage verder beukebuske waar we toen we een jaar of vijftien met onze eerste vriendinntjes liepen. Kwamen meteen beelden en namen bij met wie ik al wel eens gelopen had. Eerste vriendinnetje in 's Heerenberg was Erica.  Soms liepen we met meerdere stelletjes tegelijk ander keren was je  alleen met haar. Standaard was haast het weggetje richting beukebuske. daaraangekomen werden er een paar heel onschuldige kusje gegeven, verder dan dat durfde je al helemaal niet. We waren net tot de ontdekking gekomen dat de Heer twee soorten mensen had geschapen. Soms gingen we ook wel eens naar de plantage waar een heerlijk liedje over is geschreven door Bernard Engelbarts. Heel mooi en ieder van ons die daar wel eens is geweest heeft zo'n plekske.

was toch een stukje memmory de la amour. Als je daar loopt denk je met weemoed terug aan die tijd. Soms liep je met eenmeisje maar toch met een idee, eigenlijk de verkeerde. Die jij liever had gehad was dan al voorzien van een andere vriend. En je was wel helmaal stinkend jalours op die vriend. Jij wilde die graag hebben maar helaas had ze in jouw ogen de verkeerde gekozen.

Doorgelopen richting Stokkum en toen links af de oude groene grens over het bruggetje en ik was in duitsland. eerst nog een Nederlandse peer geplukt. Keihard maar toch bijna helemaal opgegeten. Richting Huthem langs Borghees.

Na dit bord dan richting hog Elten gelopen. mooi stukje bij het kasteel van Borghees, dan langs de golfbaan waar je dan zoiets unieks ziet. Doorgelopen en bij de brug over de Wild stilgestaan dat ik hier ooit de eerste kenninsmaking heb gehad met het water om in te zwemmen.

Verder langs het riviertje gelopen war nu een camping bij is en aan de bovenkant staan de oudste stacaravans die aan renovatie toe zijn. Appel geprobeerd was ook nog niet erg rijp. En wel zo hard dat ik aan mijn click moest denken

Hierna de beklimming van de Elteberg Niet via de trappen maar gewoon over de weg omhoog. Trekt er lekker in bij de bovenbenen. Bij het pannenkoekenhuis toch een salade met een fles water genomen en toen de terugreis aanvaard.Rustig begonnen aan de terugtocht stuk Pieterpad volgen dus over de Hulzenberg terug lopen. Blijft een schitterend stuk daar . Heide die in bloei komt (erica)

En als je loopt en de ogen de kost geeft zie je uit de heide zomaar paar hagedissen te voorschijn komen  en heb deze kunnen fotograveren. Bramen geplukt proefde je meteen dat die geen zon hadden gehad. heel zuur. Maar schijnt goed voor je maag te zijn

 Klein maar toch mooi in beeld kunnen krijgen. Toen aan het praten gekomen met Pieterpad lopers die richting Elten gingen  en zelf niet meer op de route gelet.  Is een paadje en dan loop je helmaal tussen de varens.

Vond het al vreemd dat ik zo lang de autos van de snelweg kon horen en jawel hoor ik kwam uit op de weg van Beek naar Elten. Dus ik moest Peeskes bult oversteken om weer richting Zeddam te komen. Dus rechtdoor en dan stukje links en dan weer rechts proberen maar weer de goeie koers te vinden . is gelukt. Om vijf na vijf was ik weer in huis. Moe maar wel voldaan .  Het waren toch wel vijfentwintig km die ik gelopen had. Omgekleed want er kwam nog een Hyves vriendin met haar moeder (ook oud Zeddamse) koffiedrinken maar helaas ik had niks bij de koffie omdat ik dat pas smorgens vroeg gelezen had dat ze kwamen. Was wel gezellig. Gemerkt dat het naar de herfst loopt. Zijn al veel paddestoelen. heb er een paar op de foto gezet. Doe ze niet allmaal in dit blog dan wordt hij veel te lang

Dit is een blog met toch veel nostalgie. Stukken die ik vroeger gelopen hebt. De wee moed van de vriendinnetjes. het van de boom plukken van het fruit Lekker appels of peren jatten, plukken van de bosbessen en de bramen. Het is een stukje ook vroeger geworden. Denk veel terug aan de                      's Heerenbergse tijd en als ik bij Anne Marie ben halen we nog wel eens herrinneringen op.Zo af en toe komen we nog met stelletje vrienden van vroeger bij elkaar.Merken wel dat we ouder worden met veel dingen maar de herrinnering blijft.

kermis 2011

Zo Zeddamse kermis 2011 zit er al weer een paar weken op. Was een goeie kermis, toch  heel anders als andere jaren.  Boekje was netjes op tijd bij de inwoners van Zeddam in de bus. Veel complimenten gekregen. Misschien iets te veel tekst zo dat de foto's kleiner moesten worden maar zag er prima uit. Paar taal en zet fouten maar mocht de pret niet drukken.  De tent werd al vroeg neergezet en Henk O en ik waren op de maandag al redelijk op tijd om te zorgen dat die werdopgezet waar het ook komen moest. We begonnen met vrijdag met inschrijven.

Intussen was Anne Marie ook al geariveerd. Zij ging toen ik richting tent was naar haar oom en tante in 's Heerenberg . Op zaterdagmorgen vertrok ze al weer vroeg naar Posterholt, en ik ging aan de slag om bij het Hof van Varwijk de parkeeerplaats af te zetten voor de serenade. Toen richting tent, rommelmarkt voor de kinderen. helaas niet veel aanmeldingen  maar was gezellig. De middag eerst rondgang door het dorp en toen koningschiten. Hele goede koning gekregen in de persoon van mede bestuurslid Jan Bruggink.

Zaterdagavond goeie muziek en ben toch behoorlijk nuchter gebleven en half een naar huis gegaan, bleef nog hulp voldoende over dus netjes op tijd.Zondagmorgen traditie eerst naar de kerk, toen rondgang en serenade bij Sydehem, heel ff de woonboot gedaan met o. a. Sandra an Monique,met bestuur van de gastvereniging kennis gemaak en bij chin chen wezen eten.

Eerst nog optreden van de jeugd gehad die met onze d. j. volop meededen. De avond verder weer tot half een volgehouden wel paar pilsjes maar toch niet zo heel veel. maandagmorgen gezamelijk ontbijt, helaas door omstandigheden bleef het mijne maar beperkt tot een krentebol, vogelschieten, heb net zoveel geraakt als andere jaren. En verder rustig gehouden. 's avonds nog paar pilsjes gedronken en hand en spandiesten vericht daar waar het nodig was en tot bijna einde gebleven. Aan alcohol niet veel gehad ben redelijk nuchter gebleven toch wel plezier gehad. De dinsdagmorgen nog geholpen met afbreken n toen richting Limburg gegaan naar Anne Marie die de vorige dag een kijk operatie had ondergaan en weer het nodige misging. Daar twee weken gebleven, fijn gehad. We zijn nog een dag naar het zuiden en Belgie geweest waar het heel mooi was en bij de abdij in Val Dieu koffie hebben gedronken. Anne marie op hele subtiele wijze de musjes gevoerd.  Helaas was het weer niet al te mooi maar hebben toch wel paar keer een uitstapje rolstoelpad kunnen maken.  Maar we zijn nog in Katwijk bij Wim en Wil opbezoek geweest. was wel bar om de hele weg achter de ruitenwisser te moeten zitten maar ook daar hebben we ons best vermaakt en was het gezellig. Afgelopen zaterdag met de schutterij in een bus naar Esserden geweest waar we waren uitgenodigd . Was een mooie avond en gistermiddag dan met Marcel, bart en Anouk naar de opendag van de Graafschap geweest. bart de handtekeningen op zijn Graafschapshirt en Anouk op de bal. Dus die hebben ook hun middag gehad en nu gaan we over op de dingen van de dag. Tot het volgende blog.