in aantocht

Ja het betere weer is in aantocht. Hopelijk dat we een mooie maar wel gedoseerde zomer krijgen. Verleden jaar april en mei heel warm en toen hadden we het al gehad.
Het was wel een weekje. Jarig en verjaardagen liep al een rode draad door de tijd.
Vorige week maandag zelf jarig en Koen. Overdag was het hier vrij rustig behalve de telefoontjes. 's Avonds een huis vol visite. Gelukkig dat Gerry me overal mee hielp en me een groot deel van het werk uit handen nam. Toen het bericht van overlijden van een vriendin. Donderdag tandarts, hechtingen moesten er uit. Jammer genoeg zaten die al ingegroeid in het tandvlees. In de middag nog de verjaardag van Heidy. Het was ook de dag dat Dean een jaar gelden getransplanteerd werd. Inplaats van een een tweede verjaardag voor hem is het nu toch een herdenkingsdag.
Vrijdag de crematie van Gertie. De vriendenkring was helemaal compleet. Anne Marie had van uit Limburg al veel geregeld en was al vroeg aanwezig. Ze had een prachtige toespraak gemaakt die bij iedereen toch wel heel veel indruk achterliet. Met z'n allen nog even naar Braamt bij Henk en Greet koffiedrinken en later nog even met Anne Marie hier in huis nog wat gedronken. Samen met haar een frietje in de auto gegeten. De auto voor haar in de goede richting gezet en ze ging met een gloeiende knie weer naar het zuiden. De avond kaarten met een andere vrienden clubje. we konden het niet te laat maken maar het was toch al weer half twee toen we in Ulft waren.
Zaterdag verjaardag van Jessica en Bernaldo. Bernalde doen we nog over. Bij Jessica en Rob gezeten tot zes. Toen Zeddam omkleden en naar de verjaardag van Henk. Eerst bij Jan en Annie langs even nog wat dingetjes regelen en op naar de feestzaal. Henk had zelf al een klein programmetje gemaakt hoe de openingsdans moest gebeuren maar daar hadden Annie en Gerry wat anders opbedacht, een rollatordans. grote hilariteit toen er vier "oude wijven" de zaal binnen kwamen en Henk en Fien de baan op moesten. Greet, Mientje, Annie en Gerry, bijn onherkenbaar. Zelf had ik een kleine toespraak gemaakt bij het overhandigen van het cadeau. Een pierrot met inhoud alleen hadden ze dat eerst niet in de gaten dat de euries in de pop zaten, ze hadden de enveloppe al zorgvuldig opgeborgen maar daar zat alleen de kaart in. Heel gezellige avond, heb er iemand zien dansen die de dag ervoor nog bijna in de rolstoel moest geduwd worden, maar 1 feestje doet meer als duizend pillen. Bij het brood eten werd alleen Jan niet goed en was er even paniek maar achteraf viel het gelukkig allemaal mee. Tegen tweeën (zomertijd) op naar huis. eerst even bij Jan en Annie kijken hoe het er mee was. Fien op de rollator gezet en we hebben op straat nog een dansje gemaakt. Nog een afzakkertje daar (half longdrinkglas whiskey en een klein beetje cola) om half vier lagen we toch nog net in bed.
Acht uur weer present op naar Alkmaar, eerst Annetten en Paul ophalen en toen met z'n vieren naar de kaasstad. Hele fijne dag gehad, nog met Yvonne en Gabrie naar het strand, lekker uitgewaaid. Nog wat bijgekletst en toen weer naar het oosten. We waren allemaal toch redelijk los toen we in huis kwamen. Annette. Gerry en Paul moesten de volgende dag er al weer vroeg uit dus iedereen snel naar het eigen huis. Zelf nog een poosje opgebleven tot ver na twaalven. Gisterenmorgen uitgeslapen en rustig aangedaan. 's avond nog een vergadering van de schutterij en daar nog wel wat werk er bij gekregen.
Vannacht via hyves Laura nog een kaartje gestuurd want die is vandaag nog jarig. Dadelijk de was opvouwen, gisteren alles gewassen en dan het huis opfrissen, tussen door koffiedrinken in sydehem met de bewoners.
Het is een lang blog van een drukke week geworden.

slamat

Ik denk dat we vijftien jaar waren en we gingen vanuit Zeddam al regelmatig naar het nabijgelegen stadje 's Heerenberg om dat daar toch iets meer te beleven was maar vooral om uit het gezichtsveld van onze ouders en vooral de pastoor te blijven. Wat deden we daar? een praatje maken met meisjes, voor ons als jongens die in ons dorp eigenlijk niet met de meisjes mochten omgaan een openbaring. We waren zo groen als het eerste gras in mei.Een van die meisjes van het eerste uur waar we mee praatte was Gertie. Een meid een jaar ouder als dat wij waren en die ons altijd stond op te wachten, een uurtje praten, waar we het over hadden, hu heb ik geen idee wat de onderwerpen zijn geweest. Ik denk dat het vooral over de opkomende muziek is geweest want we hadden geen allen een idee wat er in de wereld te koop was. De jongens groep waren vaak in wisselende samenstelling. dan kon de een niet en dan de andere niet maar een vaste kern was toch wel Arnold, Jaap,Loet (Ludwig) en drie Henken. Tim, Tonnis en Fladder,.De meisjes Gertie, Lydia, Anne Marie, Doortje, Ellie ook dat wisselde nog al eens. In het voorjaar van 1959 (dus nu 50 jaar geleden) kwamen we in een Chinees Indisch restaurant terecht, Slamat Datang. daar stond een juke box met geweldige platen er in.Een van de toppers van toen die daar inzat was Dynemite van Cliff Richard. Maar ook de platen van Little Richard en Elvis waren voorhanden. Het restaurant werd al heel vlug een café waarin alleen maar jongere kwamen. De groep breide al heel snel uit zo dat het kon gebeuren dat er op een zaterdagavond wel zestig of zeventig man bij elkaar zat. Er werd muziek geluisterd en vooral de jongens dronken nog al vaak een stevig pilsje. We kregen verkeringen die weer uitgingen en dan weer met een ander maar alles was volgens die nu geldende normen wel heel erg onschuldig. Onder de jongens was er wel eens een "hanengevecht"met jongens uit naburige dorpen en dat werd op een minder vreedzame manier dan opgelost maar we bleven trouw altijd komen. En hel vak kon het gebeuren dat we voor dat we naar Zeddam gingen (vaak moesten we lopen om dat de laatste bus al weg was) ergens gingen koffie drinken. Een van de adressen waar dat meestal wel kon was bij Gertie. Die zorgde wel dat we koffie of een broodje kregen voor we de drie kilometers weer naar huis liepen. Dat heeft een jaar of zes geduurd en toen gingen of waren de eerste al getrouwd en die kwamen minder of trokken weg. Zelf ben ik in vijfenzestig vertrokken en op nog een paar bezoekjes na kwam ik er niet meer. Toch is me die tijd altijd bijgebleven en heb altijd gezegd en gehoopt dat we elkaar toch nog eens weer zouden ontmoeten in een reünie. Makkelijk gezegd als gedaan maar rond 1998 toch weer mensen benaderd om te helpen om dit te realiseren. Samen met de andere Henken en Anne Marie en Gertie lijsten gemaakt, adresen gezocht en onze oude vrienden aangeschreven. Er werden vergaderingen belegd in Zeddam en in Posterholt waar het er altijd gezellig aan toe ging In 1999 was het dan zover, er hadden zich achtenveertig mensen aangemeld om een reünie te vieren. Het was een reuze gezellige avond die we begonnen met een etentje van de kern die het op poten gezet hadden. De avond was een succes. Sommige contacten verwaterden weer maar de kern die het ook had georganiseerd hadden van af die tijd wel regelmatig contact. Na vijf jaar besloten we om mini reunies te organiseren bij Henk in de garage, ook dat waren weer avonden waar het vroeger en alle helden daden nog eens besproken werden. intussen was ik weer in Zeddan terechtgekomen en ook al had Annie (mijn vriendin) die tijd dan niet meegemaakt ze werd meteen in de groep opgenomen. Toen Annie kwam te overlijden waren het toch de mensen uit deze kern die me ondersteunden en allemaal op haar crematie waren. Vooral veel steun toen van Anne Marie gekregen die ook in het crematorium een prachtige toespraak hield namens de vrienden groep. Ook Gertie was er ook al had ze te horen gekregen dat ze heel erg ziek was en al begonnen was met de eerste chemo kuren. Toen de ex man van Anne Marie verleden jaar was overleden waren toch ook dezelfde groep die haar ondersteunden hielp om haar leed wat ze toch al had om haar kleinzoon iets te verzachten. Toen ik gisterenmorgen een telefoontje kreeg en werd gefeliciteerd kreeg ik te horen dat Gertie was overleden Gisteren avond op de verjaardag hebben we toch regelmatig over Gertie gehad. Veel zorg hebben we om haar man die toch ook behoorlijk ziek is en die nu alleen achter blijft. Anne Marie heeft al aangegeven dat ze ook nu weer de toesprak zal houden. We vinden het heel knap dat ze na alles wat ze heeft meegemaakt heeft toch weer willen doen. Ook nu zullen we er vrijdag weer met elkaar en voorelkaar zijn en van Gertie op een waardige manier afscheid nemen.
En hoe vreugde en verdriet dicht bij elkaar liggen zaterdag vieren we de vijfenzestigste verjaardag van Henk (Tonnis) daar heb ik net de toespraak voor geschreven.

jarig

Nog een goed uur en ik ben weer een jaar ouder. zesenzestig jaar geleden geboren. Heb totaal niet het gevoel dat ik al zolang op deze aardkloot rondloop.
Voel me ook niet zo oud maar als ik terugkijk denk ik soms dat ik al wel honderd moet zijn, alles wat ik mee gemaakt hebt.
Goede en minder goede dingen. Met verjaardagen heb ik eigenlijk ook helmaal niks, eigenlijkvind ik aan mijn eigen verjaardag geen bal aan, maar ja het hoort erbij en zelf ga ik trouw naar alle verjaardagen dus iedereen mag ook hier komen.
Aan een paar verjaardagen heb ik wel hele slechte herineringen, mijn opa en oma zijn allebei rond mijn verjaardag gestorven en ook een zwager. Opa werd op mijn verjaardag begraven toen ik vijf werd. Niemand feliciteerde me en dat jaar ook geen cadeaus, dus het heeft lang geduurd voor dat ik opa toch wel lief vond.
Maar er zijn ook verjaardagen waar ik hele goeie herineringen aan heb: mijn achtiende met een hele vriendenschare,de eenentwintigste met de hele familie, mijn vader leefde nog, de zestigste met de vrienden van nu en natuurlijk veleden jaar in Alkmaar ik vijfenzestig en Koen achtien heel bijzonder. Het mooiste cadeau: toen ik zevenveertig werd, 's morgens om zes belde Gabrie op om te vertellen dat ik een prachtige kleinzoon had gekregen. Blijf het toch heel bijzonder vinden.
Merk in mijn omgeving dat er toch veel zijn die op of rond de verjaardag een kleinkind hebben gekregen. Gisteren een vriendenavond gehad, morgen doen we het dan maar hier weer over. We zijn met drie henken, daarom mijn tweede naam Tim dat is wel weer iets gemakkelijker Ook de andere Henken hebben bijnamen en dat hebben we al wel zo'n zestig jaar want zolang kennen we elkaar al. Vanavond had ik met de mensen uit de cliëntenraad een etentje wat toch ook weer bijzonder was. Morgen zien we wel weer wat het wordt, 's morgens een paar op de koffie, 's middags Heidy en de kinderen en 's avonds da een paar vrienden aangevuld met een paar kennissen en Annette en Paul en wie weet wie nog meer ik laat me verrassen. Heb al heel wat kaarten en mails en via Hyves felicitaties ontvangen. Dus mensen die me al wat gestuurd hebben:bedankt.

een beetje beverig

Op het moment dat ik dit blog schrijf ben ik toch wel een beetje beverig. Morgen gaan ze beginnen met mijn tandprothese. Er worden dus gaatjes in de kaak geboord en er worden stukjes oud vlees weggesneden en de schroeven voor de inplantaten worden gezet. Ik moet er nu eigenlijk niet aan denken wat me te wachten staat maar ja ik heb nu a gezegd en morgen kan ik de b niet uit mijn strot krijgen. Maar ja wat moet dat moet. Oren en ogen maar dicht houden.
Hou jullie op de hoogte. Die dingen had ik toch al vaak dicht dus dat moet niet zo'n probleem zijn.
Zondag gezellig bij Annette en Paul geweest. Lijkt dat die haar draai helemaal gevonden heeft.
Vanmorgen was een journalist op bezoek. Voor een paar jaar geleden heb ik een artikel in het blad van de Heemkunde geschreven over mijn vader. Die man had het gelezen en hij is een boek aan het schrijven over de monteurs van de PGEM wat pa ook is geweest. Heb hem heel wat kunnen vertellen en gegevens ook aan foto's wat ik nog heb. Hij is anderhalf uur hier geweest. In september komt het boek uit en daarna begint hij aan en documentaire waar ik ook voor gevraagd ben om aan mee te werken. Tussendoor neemt hij steeds contact met me op om me mee te laten lezen of alles dan nog klopt.Best spannend, we wachten wel af. Heb het gevoel gekregen dat hij nu toch een paar dingen moet herschrijven wat hij al klaar had.
Och die man toch ook aan het werk gezet.
Hij was nauwelijks weg toen Gerry me al kwam halen voor een buffet in Duitsland, mensen die we kennen waren veertig jaar getrouwd en die gaven alleen voor de kenniskring een buffet. Lekker gegeten, en wat gedronken, durfde niet veel alcohol te drinken voor morgen.
Het worden nog drukke dagen voor me. Nog veel boodschappen halen voor mijn verjaardag en de buurman nog helpen. Het is me toch wel een verjaardag maand.
Volgende week zaterdag spant toch wel de kroon, drie. Hoe of we dat oplossen? ben druk aan het regelen, moet naar alle drie naar toe. Schoondochter en twee hele goed vrienden maar voor de avond staat het al wel vast, verjaardag van Tonnis ( de ekster, of wel Henk O). Het zal een avond worden waar in we toch veel zullen lopen want uit drie hoeken zijn we uitgenodigd. Buren, vrienden en het bestuur van de schutterij. Zal me vaak verplaatsen. En nu zal ik toch proberen voor twaalf het bed op te zoeken en nog wat te slapen.

bijkomen

Een beetje bijgekomen van een drukke dag. Moe van een dag fietsen. Vanmorgen naar Didam gefietst, eerst naar het gemeentehuis om een uittreksel van het bevolkingsregister te halen en toen naar de woningstichting. Helaas ik had niet goed gekeken want ik was een uur te vroeg, tijd nuttig doorgebracht bij een oud collega die vlak in de buurt woont. Toen huurcontract getekend, aanrechtblad uitgezocht, kleur van de tegels en de aanrechtkastjes en veel zaken besproken. Gelukkig had ik al de vragen op papier staan, anders was ik, denk ik de helft wel vergeten. Dit krijgt nog een vervolg in april in het appartement zelf. Begin september zal zo als het er nu voorstaat ingetrokken kunnen worden. Toen naar Doetinchem gefietst nog een poos met Yvonne gepraat die op bezoek bij haar moeder was, en daarna wat boodschappengedaan onderweg en was moe toen ik in huis kwam. makkelijk gemaakt met het eten, vetpan aan en een paar frietjes en frikandel warm gemaakt. Dit wordt mijn zevende verhuizing. Eerst verhuizing was ik negen jaar dus had niks te vertellen. Toen met het trouwen eerst in Duiven, we waren blij dat we daar toen konden wonen. Twee jaar later Doesburg een mooi huis maar ik voelde me daar niet thuis, de kinderen hebben daar wel een heerlijke tijd gehad denk ik. Tien jaar later Doetinchem, een huis wat er eerst heel verlokkelijk uitzag en wat toch achteraf geen goede keuze was, wel drie en twintig jaar gewoond. Een huis waar in de zwartste bladzijde van mij leven heeft plaatsgevonden, het overlijden van Hans. Toen de scheiding en de noodoplossing in 's Heerenberg, daar heb ik maar 1 keer in geslapen. Ingetrokken bij Annie in Zeddam en naar haar overlijden voelde ik me daar niet meer in huis. Ben het gaan ontvluchten, geprobeerd in Limburg waar ik me helemaal thuis voelde maar om daar te gaan wonen was onmogelijk. Eerst geprobeerd door dit huis te re-stylen een thuis gevoel te creëren, maar dat lukte maar gedeeltelijk. En nu deed zich de mogelijkheid zich voor om nu naar een huis te gaan wat ik zelf helemaal kan beslissen wat er in komt en hoe het er uit komt te zien. Compact en toch voldoende ruimte. Heb de beslissing genomen en ga me langzaam aan voorbereiden op mijn laatste verhuizing. Volgens de statistieken zou ik er nog veertien jaar kunnen wonen, zou ik dat volmaken betekenend dat ik dan de oudste mannelijke Timmermans zou zijn. We zien wel. Vanavond rustig eens voetbal gekeken naar de mooiste voetbalclub van de wereld Manchester United. Gisteren bij de tandarts een plan van aanpak gemaakt wanneer de tand renovatie gaat beginnen. Volgende week worden de schroeven in de kaak geplaatst. Dus dan weekje mondje dicht.En nu dadelijk lekker rustig naar bed en hoop dat ik nog wat kan slapen. Als er vanavond nog mensen dit blog lezen, wel te rusten en tot het volgende blog

De beslissing is gevallen

Ja na alle raadgevingen te hebben gehoord en gelezen en heel veel overleg met mijn allernaasten(de kinderen en Gery) besloten om ............... te verhuizen.Er waren veel goede redenen om dat niet te doen maar de argumenten om het wel te doen kwamen in de meerderheid. Dus september/ oktober komt de verhuiswagen om me te brengen naar het centrum van het dorp. Dus omdat ik toch erg ruim in de tijd kunnen we dat rustig aan doen. Woensdagmiddag ga ik het voorlopig huurcontract tekenen en dan langzaam aan hier alles gaan uitzoeken. Een levensloop appartement eerste etage met balkon, uitzicht op kerk en molen dus ik ga me er best in thuis voelen. Kamerkeuken 2 slaapkamers grote badkamer en een grote hal, voor iemand alleen groot genoeg. Realistisch beschouwd de laatste verhuizing wat ik bewust meemaak.Tot nu toe was ik 6 keer verhuisd. Nu een huis dat ik zelf en alleen in alle rust heb gekozen, alle voorgaande huizen waren omdat we ergens moesten wonen of dat ik toch samen met de partner er voordeel in zag. De tijd die ik nu nodig heb voor schoonmaken en de tuin kan ik dan mooi in andere zaken stoppen. Het financieel plaatje ongeveer hetzelfde qua huur en energie kosten. Overhuizing en het opknappen hier kan ik ook tegenelkaar wegstrepen dus kosten neutraal. (bijna). Eerst de verhuizing van de spullen van Annette nog, dan kan ik echt beginnen. Heb in het dorp nog niemand gehoord die het complex mooi vindt, ook dat is dan weer de uitdaging om er juist te gaan wonen. Vanaf het vorige blog veel gewandeld, zaterdag met Gerry weer zo'n vijfentwintigg kilometers, ben weer behoorlijk in de benen. Verder rustig weekend van gemaakt. Volgend weekend wordt iets heftiger, nu maar rustig aan. Morgen eerst tandarts tweede gedeelte, de zorgverzekeraar heeft acoord gegeven voor het verbouwen van mijn mond, hoop dat hij wel net zo groot blijft als ik hem nu heb. Alles bij elkaar gaat het drie maanden duren dus kan nog wel even.Loop een poosje met een bek zonder tanden. Dit wordt verder een "schutterij"week. Schema's maken voor advertentieverkoop, draaiboek schrijven en naar Kalkar om spullen uit te zoeken om het geheel weer wat op te fleuren. Dus vervelen is er niet bij.

beslissen

Deze week moet ik beslissen verhuizen naar een appartement of hier blijven en het huis opknappen. Het zal voor mij de laatste verhuizing worden in mijn leven.Moet weer een keus maken tussen hart en verstand. Mijn verstand zegt ga verhuizen, lekker alles compact en toch voldoende ruimte, vloer oppervlakte voor wonen en slapen zestig vierkante meter dus voor iemand alleen ruim voldoende. Een groot deel van mijn kennissen die mij al raad hebben gegeven doen, nu heb je de kans. Maar in mijn hart is toch wel iets van waar ik nu woon is me alles wel vertrouwd maar is toch mijn huis niet. De buren proberen me over te halen om maar niet weg te gaan. Financieel maakt het niet zoveel verschil. Als ik hier blijf moet ik mijn geld ook aanspreken om vooral de uitbouw flink op te knappen, dus met een verhuizing maakt dat ook geen verschil. Weet toch met een grote waarschijnlijkheid grenzende zekerheid dat ik nooit meer ga samenwonen., ben niet het type dat zoiets nog ooit zal doen. daarvoor ben ik te onrustig en kan me nu heel goed vinden in de situatie met Gerry, latten. Dit huis met drie slaapkamers en tuin ook al is die niet zo groot moet toch bij gehouden worden, daar een nieuwe start maken en een hele maal opnieuw begin is toch ook wel aanlokkelijk. Zal zeker hier nog vaak in deze straat terugkomen daarvoor wonen te veel vrienden en ook voor carnaval in de straat zal ik zeker terug komen. Zondag een dagje Drente gedaan met Gerry en vrienden, hotels wezen bekijken voor hun fietsclub, als je zo rond gaat en diverse hotels bezoekt merk je toch wel de verschillen in ontvangst en gastvrijheid. Ze hebben een mooi hotel uitgekozen en vooral de manier waarop de eigenaar een korting aanbood gaf de doorslag. Deze week druk met vergaderingen en pc werk. Gisteren vergadering van de schutterij, een heel vermoeide bijeenkomst. Moet veel werk doen. Persberichten opmaken , voorzet maken voor het Kermisboekje, opzoek naar een nieuwe website en dat allemaal voor het einde van de maand. Vanavond in Sydehem vergadering van de cliëntenraad daar de commissie voor het honderdjarig bestaan voorbereiden dus zal me niet vervelen. Nu dadelijk een verjaardag in Gaanderen, de eerste van negen deze maand. En beslissen waar ik na september ga wonen.