2010

Zoals elk jaar maak ik de balans op van een jaar. 2010 een turbulent jaar. ook wel een krankzinnig jaar zoveel gebeurd.Begonnen in Limburg ook daar nog carnaval gevierd. Toen gekozen voor Zeddam. Laura 18 geworden, een jaar in het appartement.

In mei kermisboekje gemaakt. heel veel werk aangehad, Voorbereidingen voor schutterij jubileum, foto's gezocht, gescand, flyers gemaakt en tussendoor nog zoeken en schrijven voor het Sydehem boek. Soms wel twaalf uur achter pc. Mei feestweek Sydehem wat een geweldig succes was.
Juli kermis veel te heet dus was een stuk minder maar toch wel gezellig.

Juli een dagje Alkmaar om nooit te vergeten. Portemonnee verloren en weer teruggekregen, Zeddam even wereldnieuws door de storm die zelfde dag.
September 110 jarig bestaan schutterij, vijfdagen werk daar gehad. De beide feestdagen bijna zonder alcohol. Toch en groot succes.
Oktober het grote gebeuren, uitkomen van het boek. Eerst druk met Gerardusdag, mensen hebben genoten. 100 jarig bestaan Sydehem en voorganger. Draaiboek gemaakt en geholpen met de aankleding en versiering. Was geweldig, behalve geslapen heb ik toen van alles op Sydehem gedaan. Toen moment supreme, spech op laatste moment geschreven zat goed in elkaar. Was trots op mezelf.
Toch niet heelmaal met de gedachte er bij net ervoor telefoon gehad dat Ans was gevallen en wist meteen dat het niet goed zat.
Yvonnen en Gabrie toch gebleven. Terugreis van Gabrie en de kinderen vol tegenslag. Ans opgenomen in Den Ooiman, ga er regelmatig heen om Yvonne toch ook zo veel mogelijk te ontlasten dat Ans regelmatig bezoek heeft.
Een bijzondere eerste kerstdag Ans, Yvonne, Gabrie, Koen Laura en Jasper met zijn alle hier gegeten.
Boek redelijk verkocht heb er nog wel heel wat moet mijn gedachten daar nog over laten gaan.
Feestjes en begrafenissen gehad.
2010 zal zeker heel lang in mijn gedachten blijven.
Een jaar waar ik me wel van bewust geworden ben van mijn solo bestaan.
Een jaar met ups en downs.

Afgelopen jaar was ik goed of was ik slecht
Was het gemaakt of was het echt
een jaar met hoogte en dieptepunten
soms wilde ik wel te veel stunten
zelf weet je het niet
het is een ander die het ziet
hoop dat al mijn familie, vrienden en bekenden zelf
mij nog wil hebben in tweeduizend elf

Hans

Eigenlijk de dag dat we op verjaardag visite zouden moeten. 29 december, Hans 44 jaar. In gedachten koffiedrinken met appelflapen die ik meebreng, zelf gebakken.
Altijd lekker pa hoor ik hem zeggen. Grote verhalen over wat hij meegemaakt heeft, verhalen misschien wel over zijn kinderen, onze kleinkinderen. Drinken nog een pilsje of twee intussen heeft hij al en paar peukjes uitgedaan. Als ik zo mijmer dan is het jammer dat alles zo gelopen is.
Net foto's op hyves gezet van Yvonne met aanhang.
Zou mooi zijn geweest dat er nog meer opgestaan hadden.
Voor vier en veertig jaar terug zat ik om deze tijd in de verloskamer van het ziekenhuis in Zevenaar. Met spoed moest Ans er naar toe gebracht worden. Tijd voor een ambulance was er niet. In de mini van dokter Vonk reden we naar Zevenaar. De dokter was bang dat het kind onderweg al geboren zou worden. Iedereen zenuwachtig alleen Ans niet. Denk nog niet dat het al komt was steeds haar antwoord als de dokter haar wat vroeg.
Moesten lang wachten voor dat de deur open ging van het ziekehuis. Een oude non kwam aangewaggeld. Vonk snapte niet dat zo'n oud mens daar om middennacht nog rond liep.
De bevalling verliep voorspoedig en tien voor een werd Hans geboren. Nu vier en veertig jaar later en toch heel wat tranen verder hebben we hem niet meer. Eet morgen nog een appelflap om tien uur, had ik nog bewaard. Morgenavond drink ik nog een biertje.
In gedachten vier ik zijn verjaardag. Als het weer het toe laat ga ik nog naar hem toe, zal hem feliciteren.
Alleen,  het is zo koud aan het graf daar op de Slangenburg.
Ook na ruim zestien en half jaar mis ik hem nog steeds.
Toch jongen gefeliciteerd

Jan Timmermans deel drie (slot)

Dit is dan deel drie over mijn broer jan. In het vorige deel had ik geschreven dat Jan een oorlogsdagboek had bijgehouden en dat hij dit vlak voor zijn dood heeft vernietigd.
Tussen de foto's die ik later kreeg vond ik deze twee briefjes. Een gedicht die hij waarschijnlijk reglmatig op de wc op het werk geschreven heeft. Hij moest zo vaak daar naar toe, we wisten niet wat er aan de hand was.
Ik heb het ontcijferd en er staat het volgende

Ode aan de pot

Hoor edele pot O roem van alle tijden
Wil op dit aan jou mijn dichtkust wijden

Ik weet dat je trouw aan je plichten
Zo menig druk wist te verlichten

En was de nood soms hoog gestegen
Je was tot redding steeds genegen

Het is bekend dat je zonder te klagen
Ons altijd moedig hebt gedragen

Hoe gelen, zwarten, bruine en blonden
Bij jou steeds hun verlossing vonden

Helaas ik weet schoonste pot der potten
Dat men zo vaak met jou gaat spotten

Onmisbaar stuk van ’t huwelijkse leven
Wil ons dit toch wel vergeven

Oh dat het mensdom op deze aarde
Jou respecteerde op je waarde

O machtige held nooit uitgestreden
Hoe roemrijk is je verleden

Je was ons voor in krijgskunst en in listen
Explosies heb je meegemaakt voor wij van buskruit wisten

Een trommelvuur had je reeds opgevangen
Toen wij nog pijl en boog aan ’t lichaam hadden hangen

En eer wij gifgassen hadden uitgevonden
Wist jij mijn pot dat die eeuwen reeds bestonden

Ja men gebruikte jou steeds vol vertrouwen
De vreemdste dingen kreeg jij te aan schouwen

Want armen en ook rijken
Lieten jou hun achterdeel bekijken

Je zag ze groot en zag ze klein, van vorsten en vorstinnen

En of je zo’n gezicht nu zag heel verschrompeld
Je bleef altijd jezelf en was nooit overrompeld

Helaas kreeg je van alle naties
Stank voor dank voor jou prestaties

Och dat komende nageslachten
Hier nog eens verandering in brachten

Maar toch ga voort, draag willig je lasten
En val niet om als we in duister naar je tasten

Dan kan het zijn dat je in betere dagen
Nog eens tot ridder wordt geslagen

Een mooi gedicht dat ik hier toch in dit blog wilde verwerken.
Jan en Henk, wat hebben die gemeen:
Schrijven, soms in ons zelf gekeerd, soms rust-soms woede uitbarstingen, wandelen,het sociaal gevoel en de betrokkenheid van de arbeidsverhoudingen, haat liefde verhouding met de Duitsers en Duitsland, kennen veel liedjes heel hard zingen en geen maat houden, kunnen niet dansen, lusten best een cognacje of borreltje, houden wel van carnaval maar op onze eigen manier.
En onze andere broer Bart? toch net andere gaven

Denk dat Jan een groot gesloten boek is gebleven en dat niemand hem ooit echt gekend heeft.

Een broer die ik in de hoedanigheid van broer niet gezien hebt.
Ik heb bewondering voor de gesloten manier van leven, was soms wel lastig.
Hij kon uren bij je zitten zonder wat te zeggen.
Veel te vroeg gestorven.

zorg

Ik maak even een uitstapje naar mijn "hobby"voor ik het derde deel van Jan Timmermans schrijf.
Een heel denkbeeldig vorm over hoe ik verwacht dat de zorg erover drie jaar zal uitzien.
Het is denkbeeldig en geen enkele vorm  met de werkelijkheid nu

Herseninfarct, ik man 65 heb een herseninfarct gehad en lig in het ziekenhuis.De kritieke toestand is voorbij en begin weer iets bij te komen.
dag mijnheer, hoe gaat het er mee vraagt iemand in een witte jas dus zal wel dokter zijn. Mis ik ben co-assistent van de dokter. Dokters komen alleen maar kijken als het meer opbrengt. Verpleegkundige zijn omgeschoold tot administratieve krachten want elke handeling  moet wel worden bijgeouden.

Heeft u uw verzekeringpasje bij u en een legitimatiebewijs anders mag u hier niet blijven. Ik kan geen woord uitbrengen en mijn rechterkant ook niet bewegen.
Probeer wat te herinneren maar schud het hoofd van nee. Een zuster woelt in de kleding die schijnbaar mee is gekomen en vind beide documenten want die heb ik altijd bij me. We zullen met de zorgverzekeraar even contact opnemen en dan kom ik terug.

Die co heeft me wel aangekeken maar niks gedaan. Na een half uur komt hij terug , we gaan u helpen er weer boven op te komen, de toestemming ligt er u bent helaas maar in categorie twee verzekerd dus het betekend dat we u maar voor de helft kunnen helpen. Hij begint met een onderzoek, jammer als u hoger was verzekerd dan hadden we een EEG kunnen maken maar dat zit niet in uw pakket dus doen we het zo. Met een zaklampje schijnt hij in mijn ogen en soms knipper ik dan of knik ik want ik snap het nog niet.

Enerzijds heeft u geluk gehad dat u nog leeft maar of u ooit weer beter wordt betwijfel ik, ligt ook aan u financiële situatie af.

Die is bij mij niet erg rooskleurig dus zal snel afvallen. Na een week in het ziekenhuis waar meer vragen gesteld zijn over geld dan over lichamelijke gebreken wordt het tijd dat ik ga revalideren.

Er komt een dame van de indicatie commissie en laat me een boek open slaaan wat met moeite lukt, u kunt u zelf al goed helpen het wordt zorg zwaarte pakket twee (ZZP) we zullen kijken waar plaats voor u is.

Koortsachtig begint ze te bellen, de belkosten komen wel voor uw rekening want we mogen dit niet uit de algemen middelen halen. Ik heb geen keus en knik want meer lukt nog steeds niet.

Ik krijg wel eten en drinken maar het wordt precies bijgehouden want als ik te veel neem moet ik dat bij betalen, zitten maar drie sneetjes brood in het pakket.  De vierde die ik neem betaal ik wel zelf . Na een paar huizen te hebben afgebeld want men wil mij eigenlijk niet hebben omdat ik maar in twee zit, men heeft liever zwaardere patiënten die leveren meer op, is er toch een tehuis waar ik mag komen.

Taxibusje komt voorgereden en de chauffeur wil eerst wel geld zien wan ook dat zit niet in mijn pakket. krijg een nette ontvangst enmen begint de intake. Gelukkig heeft een kennis van me mij een pen en papier meegebracht want ik kan nog steeds niet praten. Kunt niet praten? wel lastig voor het personeel want niet iedereen kan goed nederlands lezen.

Heeft u al een voorschot voor de medicijnen betaald? Anders zal de aphoteek ze niet mogen leveren, ik knik van ja want dat heb ik maar betaald en doe de huur wel later. Omdat u in pakket twee zit mag u maar twee keer naar het toilet en we doen u een pakket twee van broekje aan. Er kan er wel eens wat doorlopen maar ook dat went. heeft u familie die komt helpen bij het eten? Nee dan zetten we maar vloeibaar voedsel klaar kan u altijd met een rietje nemen.

Schrijf tal van vragen op waarom,  maar krijg geen antwoord. de politiek heeft de regels aangescherpt want de zorg kost zoveel vooral de handen aan het bed zijn zo duur. managers hebben we ook niet meer maar we hebben nu coaches, komen wel niet uit de zorg maar hebben veel verstand van financiën. ik probeer uit te leggen dat ik wel fhysio en logopedie zou willen hebben.

Het eerste krijg ik 1x per twee weken en het andere zit niet in mijn pakket. U moet uw mond flink opendoen en dan maar proberen, in het verleden kon u ook praten en dat verleerd u niet.

Langzaam aan begint me de moed in de schoenen te zakken. Heeft u een pilletje voor me dat ik gewoon kan inslapen zonder wakker te worden schrijf ik op.

Mijnheer wil euthenasie, dat is bij wet verboden de sgp en cda heben dat uit christelijke gronden streng verboden en zo'n pilletje zat ook niet in het pakket. Eigen bijdrage daarvoor is €200.00 en dan nog tweede hands. Tweede hands vraag ik. ja als ienmand zo'n ding net ingenomen heeft en is nog niet opgelost halen we die er snel weer uit.

Ik heb nog nooit tot een God gebeden en begin nu van de heer tot mohamet te bidden haal me er voor een zacht prijsje hier van deze aarde.

Als u in de quote 500 honderd had gestaan dan hadden we veel voor u kunnen doen helaas u mag hier en half jaar blijven en dan zoeken we een plaatsje bij het leger de heils of bij het humanistisch verbond die hebben ook tehuizen komt wel met twintig op een zaal te liggen.

Een zeer bemoedigend vooruitzicht en begin brieven naar onze goden Mark, Geert en Maxime te schrijven die toch deze wetten hebben bedacht. Mijn brieven worden ontvangen maar voor antwoord wel even €2000.00 storten in de partijkas.

Dan zoek ik mijn heil in een gesprek met de duivel en die geeft me advies zonder geld voor te vragen. Illusie om in de hemel te komen had ik toch niet dus dan maar hellen. Gelukkig heb ik nog een riem doe die maar om mijn nek en trek het stevig aan. Er komt nog wel een claim van het tehuis dat ik eerder dan verwacht ben vertrokken.
Jammer het geld was al op.

Gaan we deze kant op?
Zo erg zal het net niet worden maar we gaan behoorlijk die kant wel op.
Alle vergaderingen die ik mee maak en voorlichtingen heeft het niemand meer over mensen.
Concurrentie en bezettingen en quota is het enigste wat ik hoor. Economisch goed  doen gaat boven menselijkheid.
Jammer, geeft me wel zoveel frustratie dat ik toch denk met al mijn bezigheden die met de zorg te maken hebben eerder te stoppen.
Men heeft denk ik geen gebrek aan mensen die aan zorg aan mensen denken.

Jan Timmermans deel 2

Jan en Bep woonden in Borculo in een mooie kleine bungalow met een toch redelijke grote tuin. Tuin was er vooral om van te genieten. Jan die toch altijd vrij veel overwerkte had niet zo veel tijd als hij wel wilde om vaak in de tuin te werken.
Voorkant gras daar is heel veel gebruik van gemaakt en achter gras met vooral bessenstruiken.

Na twee jaar daar te hebben gewoond kwam er een hondje, inderdaad de eerste twee maanden was het een hondje, toen werd het een hond. een echte Sint Bernard, Benno was de naam, al vrij snel werd hij ziek, over zijn ze met hem naartoegegaan om hem er weer een gezonde hond van te maken. Hij werd wel gezond maar bleef toch kreupel lopen. Doodgoeie hond, veel kinderen hebben toch wel een ritje op de rug van Benno gemaakt. Ook al sjokte Benneo maar een beetje hij is toch dertien jaar geworden. Toen kwam Barry ook een Sint Bernard maar die heeft weinig geluk gebracht en overleed plotseling met drie jaar.

De honden de tuin  de wandelingen, carnaval  en de vakanties daar genoot Jan intens van. Ook lezen deed hij graag., was hij alleeen in de wereld die hem fascineerde. Maar hij kon ook ijsberen, heen en weer lopen, nerveus was hij inwendig maar naar buiten super kalm. Tekenen deed hij niet veel meer, had nog een paar tekeningen in een doos op zolder die altijd dicht was.

Toen ik een keer wat moest pakken heb ik in de doos gekeken toch nieuwsgierig en een paar tekeningen gezien. Tekeningen van de verschrikkingskampen en tekeningen van hele magere mannen die aan het schaken waren. Ook diverse insignes lagen in de doos, allemaal Duitse insignes. Ook schriften, dat was zijn dagboek vanaf dat hij in dienst moest tot ver na de oorlog. Jammer genoeg  had ik niet veel tijd om het verder te lezen maar alles weer terug gedaan en het laten rusten.

Een paar jaar later heb ik hem gevraagd wat het allemaal was. Och gewoon dagboek van begin tot einde oorlog en de tekeningen zijn van Bremerhaven, Russische krijgsgevangenen. Russen dat waren geweldige mensen. De dwangarbeiders kregen een klein rantsoen eten maar de Russen kregen daar de helft maar van en als er een Hollander of een ander buitenlander ziek was gaven die Russen ook hun kleine portie nog af.
Veel vertelde hij niet, bleef een soort haat tegen de Duitsers houden al hoewel het met het verstrijken van de jaren minder werd.

Op een zondag denk dat het augustus 1977 was gingen we een stukje wandelen en Jan gaf aan dat wij achter moesten lopen. Henk ik heb kanker en het is slimmer als ze me zeggen maar zeg niks tegen Bep. Hij ging regelmatig onder werktijd naar de dokter, Bep wist hier niks van. Hij wilde snel het huis verkopen dan konden ze kleiner gaan wonen en hadden ook nog geld over waar ze de leuke dingen mee zouden gaan doen.

Oktober met de verjaardag van Lien wilden ze graag naar Duiven. kun je me wegbrengen want ik voel me niet zo heel lekker, verkoudheid opgelopen. Je hoeft ons alleen weg te brengen opgehaald wordt ik door een collega van het werk. We reden richting Duiven en in Doetinchem vroeg hij: rij even over Zeddam en dan heel Zeddam door. dat heb ik gedaan en overal wisten we wat over te vertellen. Een week later hoorde we dat hij ziek thuis was en geen eten binnen kon houden. Hij kwam in Groenlo in het ziekehuis waar een niet zo'n vriendelijk dokter ons kwam vertellen dat meneer Timmermans niet mee wilde werken en niet meer wilde eten.

Jan kwam weer naar huis, de artsen konden niks bijzonders vinden. Er werd een bed in de kamer gezet waar hij in kwam te liggen. Zus Mies is er een paar dagen geweest en heeft een hele nacht samen met hem gepraat. Niemand is ooit te weten gekomen wat er gezegd is. Jan moest weer naar het ziekenhuis nu in Lochem want hij wilde niet meer naar Groenlo.

4 december, we kwamen terug uit Limburg waar we ons twaalf en half jarig huwlijk gevierd hadden op bezoek. Voor Hans had hij zeeslag als sinterklaas kado, we gaan dat vaak spelen beloofde hij nog. We vonden hem op een vreemde manier toch beter uitzien alleen zijn buik was opgezwollen. Dinsdag de 6e december kwamen ze vertellen dat hij was overleden.

Mijn broer die ik eigenlijk niet als broer heb gekend. Na de begrafenis ben ik op zolder gaan zoeken naar de doos met de tekeningen, niet meer te vinden ook de insignes en de dagboeken allemaal weg. Bep verteld dat hij voor dat hij in bed kwam te liggen veel verbrand had als zij weg was geweest.

Helaas hiermee heeft hij al zijn geheimen mee het graf ingenomen. Nooit zullen we iets te weten komen wat hem gemaakt heeft tot een vaak in zichzelf gekeerde man.

Ook al zit dit wel in de familie en in sommige dingen merk ik dat ik veel op hem lijk. Niet altijd even goed maar we hebben veel dezelfde trekken. Het huis had hij tien dagen voor zijn dood verkocht met de restrictie dat Bep er nog mocht blijven wonen tot ze iets passends gevonden had. Ook daar had hij nog voor gezorgd. Om trend begrafenis had hij niks geregeld alleen op zijn grafsteen moest komen"beter rijk geleefd als rijk gestorven". Jan heeft niet erg rijk geleefd maar is eigenlijk rijk gestorven.

Hij had het huis goed verkocht alleen geen tijd gehad om van dat geld plezier te hebben.

Het zou voor mij de eerste zijn van mijn twee broers en vijf  zusters die ik mocht begraven.

huis Kronenburgerstraat

in de tuin benno, Bep, Ans, Ineke

Familie feestje voorgrond Bep, Ans, Henk,  Louis, Dora, Lood,  Eed

Carnaval in Duiven Jan achteraan als Chinees

Deel drie komt ook nog

Jan Timmermans deel 1

Maandag 6 december was het 33 jaar geleden dat mijn oudste broer Jan is overleden. Jan altijd vertellend ik wordt honderd jaar" helaas is hij maar 57 geworden. Jan achteraf gezien een oorlogslachtoffer. Misschien niet direct, zeker indirect. Jan als eerste zoon geboren op 22 juli 1920 kon redelijk goed leren. Eerst mulo (voor die tijd toch heel wat) toen toch ambachtsschool. Geweldig handschrift en goed tekenaar. Diploma bankwerker/ elektricien gehaald. Met 15 gaan werken bij FINISH in Ulft en met 19 onder dienst.

Eind 1939 gemobiliseerd en gelegerd op vliegveld Ockenburg bij Den Haag bij het uitbreken van de oorlog. Toen het vliegveld gebombardeerd werd zijn ze verder getrokken naar vliegveld Valkenburg bij Katwijk. Wat zich in die dagen heeft afgespeeld, niemand weet het. Mondjesmaat vertelde hij heel iets. Het moet wel verschrikkelijk zijn geweest want tot op het laatst heeft hij er nachtmerries van gehad. Bukken, g.v.d bukken. daor kommen die rotzakken weer aan, als je daar  sliep kon je dat luid en duidelijk horen dat hij er weer van droomde. Hoe hij in Zeddam is gekomen zonder krijgsgevangen geweest te zijn, nooit verteld.

In 1941 moest hij werken in Duitsland en ging eerst onderduiken bij zijn dienstmaat Henk Vis in Leusden, tegenover kamp Amersfoort. Veel heeft hij daar ook van gezien en was daar heel verbitterd over wat de bezetters daar deden. Terug in Zeddam moest hij eind 1942 toch naar Duitsland om te werken. Hij kwan terecht in Bremer haven op een scheepswerf tot het grote bombardement op Bremen en Bremerhaven 1944. Hij is gewond geraakt (drie kogels in zijn rechterbeen) en kwam weer in Zeddam waar hij intussen alweer een broertje gekregen had. Hoe hij is teruggekomen op welke manier?  Zus Annie is extra voor Jan in Emmerich bij de chocoladefabriek van Lohman gaan werken omdat het van daaruit makkelijker was post en pakketjes te sturen. Jan heeft nooit iets verteld ook niet aan haar hoe hij dat kreeg en kon versturen.
Heel gesloten nooit iets van losgelaten.
Vlak voor de bevrijding heeft hij in 's Heerenberg nog in het patersklooster gelegen (later Gouden Handen en nu vol op in het nieuws). Daar is hij begonnen met plakaten te schilderen en te tekenen, zelfs onder het bombardement van Emmerich is hij nog aan het schilderen geweest, rood, wit, blauw en oranje.

Na de bevrijding heeft hij de militairdienst weer opgepakt en heeft als bewaker van de Duitsers in de kampen gewerkt. Denk dat die het onder hem ook niet gemakkelijk hebben gehad. Zo heeft hij ook in kamp Almen bij Lochem gezeten. daar leerde hij zijn vrouw Bep kennen. In 1947 zijn ze getrouwd en ging Jan in Zutphen werken en ze gingen in Lochem wonen. Het was thuis eest een hele consternatie toen hij met Bep thuis kwam, protestant en had ook nog een dochter in die tijd toch wel heel heftig.

Vakantie was zijn grootste hobby en dan heel veel wandelen. Oostenrijk daar gingen ze het meest naar toe en hij hield veel van de bergen ook al had hij hoogtevrees.

Eind jaren vijftig verhuisden ze naar Borculo waar hij werkte bij exportslachterij Wellink later Coveco. Behalve vakantie was het ook iemand die geweldig van feestjes hield. Carnaval stond voorop.



 voetballen in oostenrijk 1953



 met bep in tiroler kostuum



met dienst kameraden



een van de laatste foto's



 jan als soldaat

deel twee volgt

kold

Ja het zou vandaag een koude dag worden. Was vannacht om vier al ff op en op de thermometer gekeken. -7.2, in de ochtenjas op het balkon donker Zeddam aanschouwd en geconstateerd het is niet erg warm. Zaterdag tegen Ans gezegd:woensdag kom ik lopend, niet vanuit de auto maar ik heb de laatste maanden zo weinig gelopen ven zien of ik het nog kan.
Had het op mijn hyves al vermeld nadat ik om vijf een nieuwe foto van mezelf geschoten had met de webcam,ging om alf acht nog naar bed en voor die tijd nog gekeken - 8.1. nog niet een volle graad kouder geworden dus mijn plan kon doorgaan. Toch nog in slaapgevallen en om negen er uitgegaan gedoucht en wilde bij Sydehem koffiedrinken.

Scheelt me altijd koffiezetten en toch twee senseo pads. Kwam bij de kapper langs en dacht vragen wanneer ze me weer een beetje toonbaar kunnen maken. Gao maor zitten dan woj meteen geholpen. Mot dur wel koffie bi-j hebben anders loop ik dat ook nog mis. Koffie was er eerder als de schaar. Hebben niet te veel er afgehaald maar als de mensen de ogen dicht houden ben ik toonbaar, nee Chantal heeft me mooi geknipt.(aan un old zwientje ku-j weinig kapot maken)ook daar vonden ze het toch niet veel om met zo'n temperatuur te gaan lopen naar Doetinchem.

Maar niet iederen kent me schijnbaar als ik zeg dat ik ga lopen houd me niemand meer tegen. Had me wel flink aangekleed stond helemaal startklaar om vijf voor 1 toen er nog een monteur aankwam om de domatica (kastje met allerlij electronica) na te kijken. vijf minuten had hij maar nodig, helaas het werdt een half uur.

Tegen Ans gezegd dat ik om drie in de Ooiman zou zijn dus dat ging ik niet redden. Stevig doorgelopen, onderweg zo weinig mogelijk staan te praten en toen kwam Thea me nog tegen, was zo diep in gedachten dat ik niet eens gezwaaid hebt. Stond een beste wind had die schuin voor en op sommige stukken helmaal in het gezicht. Dat was ook het enigste dat koud werd. Had het helemaal niet koud en omdat ik behoorlijk de pas er in had merkt ik verder niks. Op het viaduct op de Kilderseweg ging Thea me weer voorbij, had de kleindochter naar de manege gebracht en kon daar heelmaal niet stoppen. Kwam om drie aan in de ooiman dus kwartiertje later als gezegd.

Omdat op de afdeling waar Ans zit buikgriep heerst (heeft zij al gehad) mag ik niet naar boven en Ans niet in het restaeurant, moesten in de biblotheek gaan zitten. Hebben dat ook gedaan en toen een lekker glas thee genomen. Ben gebleven tot kwart voor vijf en de keus terug lopen of de bus.

Denkend aan nog twee uur terug lopen en nog moeten eten heb ik toen voor de bus gekozen. Die moest om vijf uur daar zijn maar kwam pas tien voor half zes, dus toen nog kou geleden.

Om zes uur in huis en kip kerry gemaakt volgens een oud india's recept gekregen van de maharadja toe dan ook nog wat. Denk dat ik van binnen een kerry kleur heb gekregen.

Och gevoelstemperatuur is het kouds als je van de warmte buiten komt als je doorloopt is het niet koud.Maar gemerkt dat ik toch vaker weer moet lopen en dan iets verder dan van bed naor de plee.

Heb nog wel steeds een gloed in het gezicht een teken dat het toch onder nul was. Een blog om iedereen gerust te stellen dat ik weer heelhuids thuis ben gekomen.

Hyves vrienden kijk ook eens op mijn blog site onder aan het blog is nog een dia presentatie van allerlei foto's en daar staan alle voorwaarden van mijn blog vermeld

sinterklaas

Toen we voor twee weken terug sinterklaas inhaalden in stromende regen moest ik toch aan mij eigen kindheid terugdenken.

Wat was ik bang voor sinterklaas en dan die pieterman. Stel dat hij je toch eens naar Spanje meenam. Spanje lag toen in onze verbeelding toch bijna aan de andere kant van de wereld.

Sinterklaas werd altijd groots gevierd thuis. Zelfs toen we aan de 's Heerenbergseweg nog woonden. Denk dat ik een jaar of drie of misschien vier was en alle kado's waren uitgepakt en het strooigoed was zorgvuldig opgezocht deden we een spel of een soort toneel. Jan mijn oudste broer was regiseur of spelleider, wat we speelden weet ik niet heeft me later ook nooit iemand kunnen vertellen maar ik was een ree.

Helaas ik moest heel nodig naar de wc maar mocht niet weg, ik moest in het spel blijven. Er werd geroepen bruin reetje kom maar binnen het is hier warm. Ja had ik geantwoord "dat wet ik wel want ik heb een brune reet en das warm ".
Deze tekst snapte niemand want dat moest ik niet zeggen.
Ik moest bij de andere komen staan. Toen ik dichterbij kwam roken ze het "brune reetje". Dat spel is nooit meer gespeeld, heb het nog wel jaren aan moeten horen.

Later met het sinterklaas gebeuren werden er altijd suprises gemaakt en gedichtjes. Nederland had gevoetbald tegen engeland en met 9 -0 verloren. Ik kreeg twee preien, een met een wit zwart voetbaltenue en een met oranje wit. Pijnlijk aan herrinnerd dat ik heel lang voor de radio had gezeten en gehuild had dat nederland verloren had (nog voor er tv was).
Ondanks dat we weinig geld hadden was er best een leuk feest.

Later toen we zelf kinderen hadden lieten we een keer sinterklaas thuis komen. Helaas de sint moest zich nog omkleden en deed dat met de gordijnen open dus alle buurkinderen waren verlost van het idee dat sinterklaas uit spanje kwam, sinterklaos kump uut duuve das de oom van Hans en Yvonne. Dus die werden ook verlost van het grote sprookje. Wel jammer.

Koen was twee jaar en we vierden sinterklaas in Doetinchem Lien en Rients, Hans, Yvonne, Gabrie en Koen, en daar kwam de sint en piet met zoveel kado's dat er nog wel vier zakken nog in de gang stonden. Het was de laatste sinterklaas waar Hans bij aan wezig was.
Het duurde zolang voor alles uitgepakt was dat Koen bijna in slaap viel. Ook dat is een sinterklaas die ik niet vlug zal vergeten

Woensdagavond hebben Bart en Anouk hier de schoen gezet en donderdag tussen de middag hebben ze gekeken wat er in de laars gestopt was. Ze waren zo druk met alles dat beide vergaten dat er nog een kado verder in de laars zat. Pas gezegd toen ze het eten al op hadden. Konden ze weer van voren af aan beginnen met uitpakken. Moesten zich nog haasten om weer op tijd bij school te zijn.

Blijft een mooi kinderfeest.

het licht uit

Vorige week disdagavond ging letterlijke en fuguurlijk bij mij het licht uit. Had een behoorlijk dag gehad , 's morgens evalutie over de feestweek in Sydehem met het 100 jarig bestaan, toen richting Doetinchem Ans van Slingeland naar den Ooiman brengen. Ook al hoefde ik niks te doen rolstoeltaxi was op tijd besteld, toch wel de spanning van alles. 's avond vergadering clientenraad, had de vergadering nog extra voorbereid want er komen grote veranderingen aan binnen Sensire. De directie wil de medenzeggenschap op locatie nivo inperken dus veel wet teksten opgezocht die dat onmogelijk moeten maken was ik ruim van te voren al in Sydehem. Koffie klaar gezet en toen kwam het bericht dat er van de acht man er maar vier zouden komen. Ja toen ging de lamp bij me uit en werd zo vreselijk moe dat ik de vergadering niet kon doorlaten gaan, geen zin in. Die nacht weinig geslapen, de volgende dag bijna de hele dag en de nacht darop ook.

Het licht was bij me uitgegaan en ik kon de schakelaar eerst niet vinden.

Een paar dagen weinig of niets gedaan veel geslapen en onrustig heen en weer gefietst en gelopen.

En nu een week later?
Nog niks wil van alles gaan doen, moet ook veel doen maar kan toch de weg niet vinden om er aan te beginnen.
Denk dat ik de laatste twee jaar te veel hooi op de vork genomen hebt en me met sommige zaken te veel illusies hebt gemaakt.
Dacht laatst nog een keer te beginnen met jagen maar gemerkt dat het wild erg schuw is en ik geen vaste hand heb om nog te kunnen schieten.
Wat ik precies wil? Zelfs met zevenenzestig jaar is me het nog niet duidelijk, te veel.Vanavond wel een spreuk gevonden die denk ik bij me past
Een dag die nog moet komen lijkt langer dan een jaar dat voorbij is.""
Toch is leven nog zo slecht niet.
tot slot een mooie spreuk, is niet helemaal van mezelf toch wel aangepast
Afscheid nemen is met zachte vingers, wat voorbij is, dichtdoen en verpakken in de goede gedachten der herinnering en weer opnieuw beginnen met andere gedachten.

allerheiligen

Gisteren was het echt een allerheiligen weer. Grauw, mistig, troostloos weer. vroeger twee keer op die dag naar de kerk. Iedereen vrij en op z'n zondags lopen. Vandaag dan allerzielen. Ook kerk en dan naar kerkhof we legden dan of zette dan een bloemetje op het graf van opa, 's avonds naar het lof en de vrije dagen zaten er op. Kerkhof had vroeger iets lugubers, je was als kind daar toch wel bang voor om naar toe te gaan al had het ook wel wat spannends. Nu ga ik vaak als ik ergens ben naar een kerkhof. Vooral oudere kerkhoven hebben wat. Mooie scheefgezakte graven, verweerde stenen. Ja ik loop dan wel over zo'n kerhof, geeft toch rust.
In Nederland is allerheiligen geen vrije dag meer dat verschil kon je gisteren goed merken in Doetinchem, wemelde van de Duitsers, de middenstand pikt op deze manier dan ook een graantje mee.

Kerken, ze stromen steeds leger vooral de katholieke kerk. Zolang er zo star vanuit Rome geregeerd wordt denk ik dat er binnen enkel jaren heel wat van die gebouwen gesloopt of afgebroken zullen worden. Of er moet heel snel ingezien worden dat men de ivoren toren eens afbreekt. Ben al jaren geen lid meer van die club. Ieder moet maar geloven op zijn eigen manier.

Ben druk aan het fietsen richting Doetinchem. Ga regelmatig naar Ans dan krijgt die ook nog visite en ligt niet zo alleen. Heeft toch lelijke smak gemaakt. Nu ze aan het knie is geopereerd zal ze waarschijnlijk wel weer snel naar Den Ooiman gaan om te revalideren.

Verkoop van het boek gaat niet zo hard als ik gehoopt had al hoewel er toch al zo'n 130 verkocht zijn. Toch hoeft het nu niet in eenkeer zo hard te gaan als met de boeken van Mullisch. Ik wil ze zelf nog graag verkopen.

Een blog geschreven in het holst van de nacht omdat ik helemal niet kon slapen. Er gebeuren zoveel dingen om me heen dat ik het ritme gewoon kwijt ben.
Maar ga voor half vier wel weer te bed.

de statisieken eens bekeken. Blijkt dat mijn blogs al 2365x zijn bekeken en de kijkers niet alleen uit Nederland komen, Belgie,VS en Rusland wonen de de meest kijkers.

de storm voorbij

Heeft even geduurd voor ik weer aan een blog ben begonen. Was het schrijven even zat. Volgens de regels heb ik nu een zee van tijd.
Schutterij jubileum voor bij.
100 jaar Sydehem voorbij maar ja rust is erg slecht voor mij dus maak me al weer druk om andere dingen.

Heel bijzondere ervaring om zo in het middelpunt van de belangstelling te staan. Dat is echt mijn ding niet maar het komt zoals het komt.Een jaar bezig geweest met voorbereiding van het boek.

De laatste paar maanden druk geweest met voorbereiding van het feest. Vergaderingen, telefoontjes, mails en wat al niet meer.Soms voelde ik mij directeur van Sydehem, Henk hoe doen we dit, wie vind jij wie we een uitnodiging moeten sturen, veel vragen waar juist ik een antwoord op moest geven. Toch perfect gelopen het hele feest rond honderd jaar Gerardus Majella/ Sydehem.

Hulde aan alle vrijwilligers en ook aan het personeel dat toch moest improviseren. We hebben prettig gewerkt met de stratenmakers, tuinlieden, monteurs, bloembinders, fotografen,foto-ophangers, balonnenblazers, bloemschikkers, in de weg lopers, versierders, kijkers en nietsdoeners, zangers, zangeressen, polonaiselopers,kado-aanbieders,kijkers, koks en keukenpersoneel, koffiehalers al deze mensen en nog veel meer hebben het tot een heel happening gebracht. daarom fijn samen gwerkt met Thea, Mart, Heidy, Marjon, Miriam, Addy, Jan, Hans, Albertine en nog meer maar vooral aan deze mensen veel aan te danken

En toen kwam mijn moment, speechen had het ene paar uur van te voren wel opgeschreven en toen ik begon te spreken was het wel van:laat maar komen. Heel even een emotioneel moment, wilde dat niet maar de snik kwam toch, verder volgens velen erg goed. Boek overhandigen aan mevrouw Ten Eijkelder die honderd jaar wordt in januari, burgermeester, manager wonen met zorg en toen was het eigenlijk voorbij.
Helaas ik moest nog drie keer voor het voetlicht verschijnen, maar de last was weg. Vaak op de klok gekeken loop snel naar vier dan is dit voorbij.

Was toch ook vaak met de gedachten bij de prive zaken die speelden, zorgen om het wat en hoe. Helaas niet zo goed afgelopen als ik gehoopt had maar daarom nu even druk zijn. Het loopt zo als het loopt. Fiets heel veel op het moment, bijna elke dag Doetinchem. Zaterdag redelijk natgeworden op de terugweg. ook dat is opgedroogd. De ogen zijn ook droog geworden

Vanmiddag bij een kennis nog op ziekenbezoek geweest en had in plaats van het bloemetje nu een boek als geschenk. Kan je doen als auteur, samensteller en uitgever.

Vanmorgen het stamboom onderzoek weer opgepakt en meteen een verrassende ontdekking gedaan, nog meer familie in Amsterdam wonen als ik gedacht had. Dus als er niks tussen komt woensdag dagje archief.

En nu alles voorbij is heb ik het jachtseizoen geopend. Heb al wel wat wild op het oog maar moet nog wachten tot de tijd gerijpt is.

Het is een allergaartje geworden dit blog maar dat zijn jullie al wel van mij gewend.
Nog 66 dagen en het is 2011
Het boek is nog steeds te koop en kost €16.00 bij de receptie van Sydehem

spannend

Aan de vooravond van toch een spannende week voor mij, probeerde ik toch rustig voor de tv blijven zitten.
Ben behoorlijk verkouden maar zet gewoon door, woensdag moet dit over zijn.
De drang om een blog te schrijven en iets rustiger te worden overwon. Waarom is er nog spanning?

Het boek ligt in de kamer, drie mensen hebben het gezien en vonden het er erg goed uitzien toch die spanning. Zelf heb er maar twee of drie keer ingekeken, de foto's bekeken en ja wat vind ik er van? Weet het niet, soms mooi soms niet spannend genoeg. We zien wel. wat vinden anderen ervan die er voor moeten betalen?

Het wordt toch een week waar in ik veel bij en in Sydehem ben. Morgenvroeg eerst even naar de tuin en weer foto's maken. Tuin wordt geweldig. Dinsdag nog het draaiboek doorlopen. Woensdag vergadering van de centrale clientenraad ook in Sydehem, donderdag Geradusdag voor de bewoners met een speciale verrassing, vrijdag aankleding zalen en hal en dan zaterdag hele dag.

Zal zaterdag als voorzitter van de clientenraad en bestuurslid vrienden van Sydehem de gasten ontvangen. Dan het boek presenteren en eerste exemplaren overhandigen aan een bewoonster die honderd jaar wordt in januari, burgermeester en vertegenwoordiger Sensire. In een notendop 100 jaar geschiedenis vertellen en dan ook namens de bewoners een dankwoord doen aan de stichting vrienden van en de kringloopwinkel die ook een kado schenkt. Speech moet nog geschreven worden, precies vier minuten totaal.
Gasten rondleiden, pers en burgermeester en dan het boek verkopen.

Donderdagmiddag als voorzitter de bewoners nog een speciaal kado aanbieden ook daar moet nog wat voor op papier komen. Kump allemaol wel good.

Intussen zit ik hier al weer een jaar in dit appartement. Bevalt het?
Het wonen in het appartement zelf is geweldig. Er om heen toch veel storenden zaken. Veel storingen in de afzuiging, verwarming, water. Gen grote dingen maar elke keer is er wat. Vooral de afzuiging is een ramp. Was ik eerst de enigste waar het werkte, nu enigste waar het niet werkt.Ik ben terecht gekomen in een verpleeghuis. 's nachts roepende mensen, zitten wel in de andere vleugel maar soms hoor ik het toch.
Spijt?
Dat heb ik van veel dingen dus hiervan weet ik het niet precies. Wel blij dat ik verhuisd ben. Dus niet klagen.

Zaterdag had ik eigenlijk een crematie in Deventer van en goede bekende maar voelde me zo beroerd dat ik niet ben gegaan. Vandaag nog niet heel veel beter maar vanmorgen naar Heidy gweest en ben met Bart en de vriendjes uitnodigingen rondgebracht voor de verjaardag. later een poos op de bank geslapen. Ben erg moe en moet nog zoveel doen. Wel gewassen en de was weggewerkt vandaag. Alleen nog strijken. Vroeger waren er van die kaboutertjes die dat deden helaas die zie ik niet meer.

Na volgende week doe ik het huis weer eens goed.
Morgenavond nog vergadering van de schutterij hier in huis. Dus nog wel stofzuigen en dweilen.

Na een super druk jaar ga ik nu eens aan mezelf denken. Mijn hoofd zit nog vol met anderen. Wilde nog wel een paar dagen weg. Helaas de agenda.... tot einde van 2010 te vol.
En de rust niet gekregen wilde zoveel zeggen maar kan de woorden niet vinden.

Geschiedenis schrijven is gemakkelijker als het niet over je zelf gaat.

toch

Toch een nieuw blog. Toch is een woord die ik zovaak heb gebruik in het boek dat iedereen die het gelezen heeft om moest lachen.Denk dat we het er dertien keer hebben uitgehaald, staat er nog wel een paar eer in.

Ben behoorlijk nerveus geweest(misschien nu nog wel) komt het wel goed en ziet het er een beetje goed uit. Is niet niks een boekje schrijven heb ik gemerkt. Lezen is gemakkelijker.Maar nog 12 dagen en dan is het zover.
Ben ik auteur, samensteller en uitgever.
Wel bijzonder voor iemand die op school als hoogste cijfer ooit een zes voor Nederlands had en een vijf voor schrijven. Computer zalig ding kan je schrijven en weghalen, vijftig jaar te laat.

Gisteren een dagje Den haag gedaan. Wist smorgens niet waar ik zou terechtkomen maar is uit einelijk Den Haag geworden.In Arnhem de eerste trein die op punt van vertrekken stond genomen, helaas niet de beste keus. Trein ging tot Ede, moesten we met de bus naar Driebergen, overstappen naar Utrecht en toen de trein Den Haag gepakt. Eerst Binnenhof gelopen, koffie gedronken bij Corona daar heb ik al ens een halve dag gewacht op een kandidaat voor een commisariaat bij Turmac, kwam niet opdagen. Zag nog wel een leuke oude prijslijst met als kop de lekkerste sigaretten zijn Turmac sigaretten": deed me wel goed. Toen de Molenstraat doorgelopen langs het Parkhotel waar ik ooit een week heb gelogeerd. Veel te duur toen, nu viel ook daar de aftakeling te zien.En daarna de stad verder door richting Hobbemaplein.

Als ik als kind bij zus Annie logeerden hadden we altijd de keus, tram pakken naar de stad of Scheveningen en geen ijs of lopen met beloning een ijsje, Dus veel gelopen. Nu ook. Na vijftig jaar heel veel veranderd maar wist toch de weg. Toen weer terug gelopen via een andere weg Het Groene Weggetje ook die weer terug gevonden. Tot in de jaren zestig de rose buurt van Den Haag. Jullie snappen wel dat als ik met Gerard samen liep we veel oog hadden wat achter of naast de rode lampjes zat. Winkels nog ingeweest en toen station.Broodje gegeten op station en de eerste trein gepakt.

Eindhoven. Een stuk Nederland dat ik nog nooit vanuit een trein had aan schouwd.Eindhoven daar de trein naar Den Bosch geen Bossche bollen van Jan de Groot gehaald, daar op het station net tijd voor een Hema worst (wel hel erg vet)en van daar uit richting Arnhem.

Bij het instappen in Arnhem liep ik zomaar een oud collega tegen het lijf. Arie, we hebben zeker zestien jaar samen naar het werk gereden. Heel lang niet meer gezien. Hij nu twee keer gescheiden en kwam van zijn nieuwe vriendin af. Kan je nagaan de reis naar Doetinchem was nu erg kort. Adressen uitgewisseld en komen zeker nog weer een bij elkaar.

Fietsen naar Zeddam en het hoofd was vol van een mooie dag.
Was wel heel erg moe kon toch niet slapen. Vooral de nachten erg onrustig, zal wel blijven tot 16 oktober.

Vanaf vorige week elke dag twee keer naar Sydehem geweest om foto's te maken van sloop en de vooruitgang van de tuin en terras. Wil daar nog een dia show van maken voor op het internetcafe op de open dag.

Er is in de afgelopen tijd zoveel gebeurd dat ik er soms wel eens bang van wordt.Feesten en narigheden gehoord en gezien en zelf? Was verleden jaar op 4 oktober hier aan het schilderen. Wat gebeurd er veel in zo'n jaar. Enerzijds omgevlogen anderzijds heel lang geduurd.

Met de voorintekening van het boekje loopt het redelijk. De eerste veertig hebben zich al gemeld. Nog 160 en ik ben tevreden.

Schrijf nog wel vlug weer een blog dit wel een beetje lang geduurd voor het er was.
Al wel eerder begonnen en dan weer verwijderd. Kon de goei woorden niet vinden. Toch?

Proefdruk

En toen kwam de vormgever,Addie gisteravond met de proefdruk van het boekje.
Natuurlijk had ik er al wel veel van gezien en overleg hoe of ik het zag, maar hij had er in een paar dagen nog zoveel aan bijgewerkt dat ik er stil van werd.

Het overtrof mijn stoutste dromen. Mooi strak aan de buitenkant en informatief en toch leesbaar binnen in met redelijk wat foto's en afbeeldingen van documenten die ik verzameld had in de loop van de tijd.

Heb het vandaag een paar mensen laten zien en ook die vonden het geweldig, ook de manier zoals ik het geschreven had. Dus nu afwachten wat het orginele gaat woden, zal niet veel afwijken met dit maar moeten het materiaal voor de buitenkant nog uit zoeken. hebben nog verschil van mening over.
Morgen beslissen we.

En dan moet het nog verkocht worden. Heb info genomen bij het Staringinstituut wat het boek mag kosten en ook om de kosten voor het ontwerp en drukken er uit te halen. Voor-intekenen zal €14,= en na 16 oktober €16,= worden.
Een normale prijs voor dat soort boekjes in die grote. Dus nu reclame maken. Moeten tweehonderd van verkocht worden. Ben benieuwd.

Intussen zijn ze bij Sydehem met de voortuin begonnen en het terras aan het aanleggen. Wordt toch ook heel mooi. Heb elke dag nog foto's gemaakt dus kunnen we gebruiken met de opendag via een beamer.

Net de documentaire gezien van Johan Stekelenburg, zelf veel met johan gewerkt bij de vakbond. In 1974 een grote aanvaring gehad, ik stelde een loonsverhoging voor in centen en niet in procenten. Johan was er helemaal op tegen maar nam het toch mee en bij de cao onderhandelingen ging hij toch min of meer overstag want ook onze directeur zag er wel wat in. Dat jaar werdt het nog niet ingevoerd maar het jaar er op was het een landelijke trend.

We zijn elkaar daarna nog vaak op congressen en vergaderingen tegengekomen. Zijn zoon werkte toen via een uitzenburo bij Turmac en Johan heeft verschillende keren gevraagd of we niet konden zorgen dat hij een vaste baan bij Turmac kon krijgen. Is nooit gelukt.

Laatste keer dat ik hem gezien en gesproken heb was een half jaar voor hij burgermeester an Tilurg werdt, hij zat de nieuwjaarsreceptie van de FNV in Doetinchem voor en tijdens het eten voor die tjd vertelde hij dat er een nieuwe uitdaging aan kwam. Jammer dat hij al zo vroeg gestorven is, was ondanks alles altijd een gewoon mens gebleven.

Was wel ff stil toen het afgelopen was want ja dan gaat mijn rood hart toch wel weer kloppen.

Na de drukte

Dit is dan nu een blog na de grote drukte.
Ik was maandag echt aan het einde van mijn latijn.Toen ik thuis kwam was het op en totaal kapot.

Twee dingen tegelijk was toch eigenlijk teveel van het goeie. Maar het jubileum van de schutterij is achter de rug. Veel lof en waardering gekregen voor een perfect weekend. We hadden het geluk dat het mooi weer was.
Geen problemen met de vele gasten gehad. Zaterdagavond hadden best honderd mensen meer in de tent mogen zitten maar nu was het gezellig druk.
Mooi is het wel als je zelf niet drinkt dan zie je toch heel wat wat er zo links en rechts allemaal gebeurd.Zaterdag avond (beter zondamorgen) was het en hele toer om alle mensen de tent uit te krijgen eerst kun je ze niet er in krijgen en dan als ze helemaal vol alcohol zitten krijg je ze niet meer weg.

Om drie richting huis gelopen, onderweg nog wat bekers en frietbakjes opgeraapt op de bank geploft en in slaap gevallen tot vijf, toen nog het bed ingedoken en half negen was ik weer in de tent. Die moest omgebouwd worden voor en oecumenische dienst.
Dus slepen met banken, tafels en stoelen, brood gesneden voor de dienst ( een ongelovige die het brood snijd voor de gelovige iedereen kreeg een stuk prood i. p. v een hostie) en toen vlug naar huis om me weer in het unform te hijsen.

Na de dienst die natuurlijk uitliep, de gasten opgewacht en instructis gegeven wie waar naar toe moest. Op het laatste moment belde nog een vereniging af, weer inproviseren toch goed gekomen.
Precies vijf na twee vertrokken we als eerste voor een rondgang door het dorp. Was redelijke belangsteling maar kan altijd meer.
Terug op het terrein wachten tot iedereen binnen is, toespraken beluisterd, de burgermeester kwam maar een uurtje te laat, ook dat loste zich op en intussen was het feest al in volle gang.

Met enkele ere gasten alle activiteiten bekeken en zo links en rechts een praatje gemaakt liep het toch al wat tegen het einde. En toen wel een paar biertjes genomen, vond dat het toen wel kon en nog goed gek gedaan.
We werden bedolven onder de complimentjes voor de manier dat het georganiseerd was.

Deed ons allemaal goed dat te horen. Een begin gemaakt met opruimen maar voor sommige dingen ontbrak mij de kracht.
Kon geen dranghek meer alleen opbeuren. Om half tien waren alleen de vrijwilligers er nog met de organisatie om het vat leeg te maken maar ben vlug naar huis gegaan.

Maandagmorgen waren er meer vrijwiligers om te helpen met afbreken dan zich hadden opgegeven dus veel handen maakten licht werk en om twee was alles weg behalve de tent die kwamen ze dinsdagmorgen om zes ophalen. Hoefde ik niet bij te zijn.

Dus we kunnen terugkijken op een mooi feest. Dinsdagmiddag meteen naar Sydehem volgende klus, de lijst met gasten doorgenomen en toen gaan slapen.
Het grootste gedeelte rond het boek is ook af, nog een paar kleine dingetjes, foto's er nog bij en dan is het klaar.
De vormgever is er al mee bezig. Het enigste wat al helemaal vast staat is de cover, heel envoudig en simpel.
Vrijdag zijn er twee mensen begonnen om er goed nederlands van te maken. Op laatst is het koetewaals wat je schrijft.

Daar nog niet veel over gehoord. Moet nu nog 1 pagina vullen ook dat lukt. Disdag komt er weer de dame van montferlandjournaal. moet toch propaganda hebben voor verkoop van het boek.

Nu op naar 16 oktober.
Tusendoor een paar dagen wandelen. daarom dit citaat:
De man die de menigte volgt zal doorgaans niet verder komen dan de menigte; de man die alleen wandelt, heeft grote kans zichzelf terug te vinden op plaatsen waar anderen nooit zijn geweest.

Nostalgie

Nu eens een ander soort blog. Als je veel in archieven snuffelt kom je vreemde dingen tegen. Zo kwam ik het volgende verhaal, waarschijnlijk uit een krant tegen en heb er een kopie van gemaakt en een beetje aangepast an Zedamse en Braamtse omgeving.
Tegenwoordig hebben we kliko's elke week keurig in het gelid aan de weg staan. Groene ene kant rest andere kant van de bak, papier wordt opgehaald, glas brengen we weg en ook plastic doen we in een plastic zak.
Tot de jaren vijftig was afval geen probleem. Er was geen afval. In de winkel werd alles los afgewogen en in een papieren zak gedaan (toet). Kilo suiker, pond koffie enz. Die zak als er droog spul in gezeten had werd netjes opgevouwen en bewaard. Kon je hem niet meer gebruiken verdween hij in de kachel. Nadeel van sommige zaken los was dat je kon ruiken waar het naast gestaan had. Had iets vlak bij de petreoleum gestaan ja, dan proefde je dat altijd. Flessen was men heel zuinig op. Een kleine Maggi fles ging jaren mee. Was die leeg, liet je hem weer vullen uit de grote fles. Was wel een heel gedoe het afwegen en aftellen maar in tussen tijd waren ook alle nieuwtjes en roddels meteen verteld. Moest er ook nog vaak de trap er aan te pas komen om de dingen die hoog stonden er af te halen dan was je toch vlug een half uur bezig. De boodschappen naar huis brengen was ook een heel toer. hooguit een paar tassen aan het stuur en wat achterop, als er geen kinderen achter op moesten. Als er eten ovegebleven was werd dat op de kachel gezet en de kinderen vochten er ook nog vaak om. Schillen en groenteafval ging op de mest vaalt. Scillen soms ook wat in de kachel kreeg je minder roet in de schoorsteen. Soms werden schillen opgehaald. In Zeddam en Braamt kwam Jan van lompe Lei meestal leip die op blote voeten, soms samen met zus Hanneke(vlugge Dientje)in 's Heerenberg door Toeta en Piet van Dieneman met hen karretjes. Jan en Annke leven beiden nog Anneke is 87 en jan 83. Uit de asla werden de goeie kooltjes uitgezocht en de rest werd gebruikt om de kuilen rond het huis te vullen die in het pad zaten. Roet uit de schoorsteen strooide men op het land uit als kunstmest.Keukenafval ging naar de varkens (poetjes)of kippen (tuuten)en anders naar de boer of de schillenophaler.Etensresten voor de varkens als je die had kreeg je van buren die geen varkens hadden. Die gaf je, als er geslacht was weer iets van de slacht voor terug. Melk ging je bij de boer halen in een emmer of melktuit. Voorzichtig lopen want moeder kon zien als je geknoeit had. Met papier en karton en wat klein hout werd smorgens de kachel aangemaakt dan was het eerst nog behoorlijk koud. Papier had je nog niet zovel als tegenwoordig. Er kwam toen nog geen kilo reclame per week. Hooguit de krant en dat was meestal de krant van drie dagen terug, dan had iederen die gelezen. Kwam de bakker met roggebrood werd om dat wit papier gevochten wie dat mocht hebben, kon je mooi op tekenen. Eten werd bijna nooit weggegooid of opgewarmd de volgende dag of er kwam een brouwsel voor de dag wat moeder in elkaar geflanst had. Oud brood kwam in de melk, brokkenpap. Sommige gezinnen vroegen speciaal om wat ouder brood, vers brood ging te snel op. wanner in Bergh de eerste drekemmers gekomen zijn is niet helemaal bekend maar vaak op aterdag kwam in Zeddam Tinus Rikken met de kar en haalde wat en nog over was op. Werd gewoon op een stortkar gegooit en meestal naar de Beekseweg op het land gekiept. Om de paar weken als het droog was geweest werdt hetin brand gestoken en dan hing over de Beekseweg een kwalm waar je niet goed van werd. In 's Heerenberg kwam in de jaren vijftig "Hieltjes uut de aom" met de stortkar rond en de drek werd naar de verschillende stortgaten gebracht. Soms ook in een sloot als die wat te breed geworden was.Het legen van de beerputten was werk voor de boer met de aaltton. dat werd gebruikt voor het land. Soms ging er wel eens wat mis en dan stonk het drie dagen rond huis. Boeren hielden ook niet veel afval over. De ondermelk kwam terug van de melkfabriek voor de kalveren en de varkens, ingedikt ook nog voor de kippen.haren en botten van de slacht werden verkocht, eetbare slachtresten gingen in de zwaardemaag. Het restant wat er nog van ove rwas kreeg de hond. darmenvellen werden als worstvel gebruikt. Een oude doek werd gepromoveerd als schotteslet (vaatdoek) lompen gingen in de mestvaalt samen met de kippen die dood in het hok lagen.Lompen, oud ijzer molle en konijnen velen werden opgehaald en weer gebruikt en het millieu was toch schoon. Houdbaarheidsdatums stonden nergens op. De ingewekte peren of kersen werden tien jaar later nog gebruikt. Och wij als kinderen kregen eens per week een schone onderbroek en hemd. gingen om beurt in de teil als je als laatste was zat je in koud water om maar te zwijgen van die laag wat er al op dreef. Maandag deed moeder de was en we zijn er groot mee geworden. zestig jaar geleden, was het toen beter? anders sommige dingen wel andere niet

Blog

Een woord die we gebruiken alsof we dat al jaren doen.
Wat moet je er mee .Wat kan je er mee en wat heb je er aan.
Toen ik vijfenzestig werd ben ik hier mee begonnen.
Begonnen gestopt en weer opgepakt. Soms over vroeger, soms over het heden.
Soms jubelend soms verdrietig.
Is nu iets geworden waar ik iets opzeg wat ik niet kan vertellen

Ik heb geen idee wie mijn blogs lezen of bekijken.
Van enkele weet ik het, van andere vermoed ik het en dat is dan nog maar binnen mijn toch behoorlijke kenniskring.
Soms een reactie, meestal niet.

Gisteravond voorgenomen om vandaag weer een blog te maken.
Gisteravond, een avond die heel verwarrend begon.
Ik was 's morgens naar Doetinchem geweest naar de telefoonwinkel.
Eindelijk na ruim drie jaren kreeg ik het voor elkaar om mijn telefoon, internet en televisie op mijn naam te krijgen. Heeft me telefoontjes, brieven en bezoeken gekost maar nu eindelijk voor elkaar, alles staat op mijn naam.
ook al had ik overlijdens akte en weet ik wat allemaal niet gestuurd de naam van Anny bleef er in staan, ik mocht het wel betalen.
Nu dus opgelost.

Daarna even bij Thea die jarig was aangewipt en snel naar Zeddam waar ik bij Bart en Anouk moest blijven.
Was heel gezellig dus deze twee en dan twee vriendjes van Bart er bij en twee vriendinnen van Anouk dus hoefde me niet te vervelen.
Was toch blij dat Marcel thuis kwam en maar naar huis gegaan.
Was nog te vroeg om al te eten ben even op de bank gaan liggen dat was tegen half vijf, half uurtje en dan met eten beginnen dacht ik.
Schrok wakker, keek op de klok kwart na zeven, ik dach in de morgen.
Ben naar bed gegaan maar was aan bedenken dat ik niks gegeten of gedronken had. Klok gekeken nog eens en toen ja was het avond.
Had zo vast geslpaen dat ik geen begrip van tijd of wat ook had.
Kreeg vlak er na een giga hoofdpijn, asperine en toen zakte ook dat maar ben de hele avond toch uit mijn doen geweesst.
Heb gedroomd maar wat? Is zeker geen leuke droom geweest.

Vanmorgen toch vroeg weer opgestaan maar kan de middag niet uit mijn hoofd krijgen.
Wat op de pc gedaan maar niet alles wat ik wilde lukte.
Dus dit blog in etappes geschreven, elke keer wat en vanmiddag net voor dat het begon te regenenen toch een stukje gewandeld.
Toch denk ik oververmoeid geworden, heb de laatste tijd ook veel gedaan en veel gehoord en gezien wat ook niet altijd goed is.
Soms kan je beter nergens komen dan hoor of zie je niks.
Nee dat is het ook niet.
Dinsdag crematie van de overbuurvrouw uit mijn andere huis. Zit ook nog achter in de familie. Zo dunt de familie steeds verder uit.
Na 16 oktober dan ook de stamboom weer bijwerken en wil nog zoveel doen maar ok het huis moet gedaan worden en er moet toch op tijd eten gekookt worden.

15 augustus dag van verloving en dag dat scheiding werdt uitgesproken.
Hoe bizar kan het allemaal zijn

Vandaag een brocolisoep volgens recept van Anne Marie gemaakt en een kerryrijstschotel volgens recept van Theo.
Goed en ook nog gezond gegeten.

Blog somber begonnen en ga hem nog fluitend afsluiten op muziek van Black Foos.
We gaan toch weer richting 11-11 dus nu een voorproefje

stelling

Op een van de blogs waar ik wel eens op kijk kwam ik de vraag: waarom zijn de brandweerauto's rood, de volgende stelling tegen: Een brandweer auto heeft vier wielen en 5 bemanningsleden.4 X 5 is 20.20 shilling is een pond.Een pont vaart op het water.In het water zwemmen vissen.De vissen hebben vinnen.De (V) Finnen zijn de buren van de Russen.En de Russen hebben een rode vlag.Daarom is een brandweerauto rood.
Klopt allemaal.

Zo kan je elk verhaal toch kloppend maken met stellingen die op elkaar aan sluiten. Als je er verder nadenkt dan zijn het toch vooral de politici die daar dankbaar gebruik van maken. Zal me op deze site nergens aan wagen maar voor mezelf toch wel een paar van die principes uitgedokterd.
Maar dit is geen site voor mijn politiek anders hou ik weinig lezers over.

Zondag naar de open dag van de Graafschap geweest met Marcel en Bart. Ook de vriendjes van Bart gingen met hun vader mee dus een gezellige boel.
We waren redelijk vroeg en toen was het nog niet zo erg druk. Bart kreeg een shirt van mij (niet de nieuwste)en was apetrots. later kwamen de spelers het trrein op. Was wel aardig dat zowel Siem als Luuk de Jong beide ook aan wezig waren. De dag er voor nog tegen elkaar gevoetbald en nu samen handtekeningen aan het uit delen. Soms is sport mooi.
Merkte dat Bart toch ook veel belangstelling voor de handtekeningen had. Hebben er dan ook wat gehaald maar zijn toen maar vertrokken.
Het werd erg druk en de kinderen begonnen moe te worden en hadden het meeste wel gezien. Op de terugweg door Vethuizen gereden waar de windhoos was geweest. Een geweldige ravage was er nog. Onvoorstelbaar wat e natuur een kracht heeft. De hogspanninsmasten totaal afgeknapt en hele huizen verwoest. De ravage was nog groter als dat ik gedacht had en we hebben lang niet alles gezien.

Deze week veel met het boek Sydehem bezig geweest. Op eens kreeg ik 's nachts een idee hoe het er uit moest komen te zien. Betekend dat ik het helmaal aan het herschrijven ben en wist toen ook meteen de titel en hoe de cover moest worden.
Dus nu regelmatig schrijven. Je kan niet langer als een uurtje schrijven en dan moet je toch weer ff wat anders doen.
De eerste stukken van mijn gastschrijvers ook binnen gekregen, al een eerste selectie van foto's gemaakt. Moet nog zien hoeveel we er plaatsen.
hoef zelf nog maar tien pagina's tekst.

Vandaag de flyers van de schutterij ophalen, volgende week rondbrengen. Weekend deze nog wel vouwen.
Nog vier weken dan hebben we het schuttersfeest ook al weer gehad en negen week Sydehem achter de rug en dan is het echt mooi geweest.
Ga dan wat helemaal voor mezelf doen.

vanmiddag even ramptoerist geweest en foto's gemaakt in Vethuizen. Heb nog noit zoveel hout van de bomen langs de kant van de weg gezien. Daar past alleen maar stilte bij.
Ben met dit blog begonnen op 1 augistus en op 7 augustus geplaatst

Soms

Soms zit het mee soms zit het tegen. Het si zo'n gezegde. Kan niet helemaal zeggen of het me afgelopen week mee of tegen gezeten heeft. Het is wel een week gewees waarin ik denk ik toch ietsje teveel alcohol genuttigt heb. Het begon vorige week zaterdag met een vriendenavond. Eigenlijk met toch wat tegen zin naar toegegaan maar geen spijt van gehad geweest te zijn. Wilde toch op tijd thuis zijn maar bleef langer plakken.
Zondag na bijgekomen te zijn toch ook nog op visite gegaan en ook daar vloeide de wijn behoorlijk.
Woensdag vergadering van de jubileumcommissie. Tijens de vergadering maar twee glaasjes, en toen nog samen met de voorzitter informeel nog heel wat besproken onder het genot van enkele sigaren en enkele glaasjes geweldige whiskey.
Was intussen al tegen drie dat ik van Braamt toch nog naar Zeddam fietste en moet zeggen dat ik blij was dat ik de fiets in de stalling had staan.
De volgende morgen had ik een uitvaart van een buurman waar ik wel ens met gewandeld heb. Hij had een rolsoel waar als je er achterloopt niet hoeft te duwen. Was 77 jaar en had parkinson en kon niet praten maar wel heel goed nog van verstand.
Had niet verwacht dat ik uitgenodigd zou worden maar toen de kaart kwam ook resoluut besloten er naar toe te gaan. Moet toch vaststellen ook al kom ik heel weinig meer in een kerk maar als er liederen of gebeden in Latijn zijn ik die altijd nog ken. Is er vroeger toch wel ingestampt.
Later met Heidy en Bart ijs gegeten en Bart zijn voetbal wensen aan me kenbaar gemaakt. helaas geen Zeddam of de Graafschap. Meteen Liverpool en dan Real en tot slot Inter Milaan. Goeie vooruitzichten heb me aangeboden om zijn manager te worden. Eerst laat ik hem zondag kennismaken met de Graafschap op de open dag.
Deze week verder veel achter de pc gezeten om alles wat met het jubileum te maken heeft af te maken.
Alle uitnodiginhgen verstuurd, adressen op moeten zoeken. Voor de leden uitnodigingen gemaakt en vertsuurd en facturen voor de adverteerders en sponsoren. Vandaag bijna vierhonderd stuks de deur uit laten gaan. Veel via de post maar toch ook zo'n honderdvijftig zelf rondgebracht.
Jubileum kan komen. woensdag nog een journalist uitleg geven over de dagen en dan nog huis aan huis het programma verspreiden en dan zit het werk van twee jaar er al weer bijna op.
4-5-6 september tijdens het feest zal nog wel het nodige verricht moeten worden maar dat is ontspanning. Al wel begrepen dat ik die dagen zuinig met alcohol moet zijn. Toch een beetje als de controleur gevraagd. Lijkt me ook beter als feest te vieren.
Vlug overschakelen op Sydehem dat moet voor 1 september ook zover zijn en dan gewoon uitbalzen en weer verder met foto's en stamboom. En soms is het stil.
Vanavond een programma over Vera Lyn de zangeres die door de oorlogsjaren heen de Engelse troepen toch elke keer weer vermaakte met haar liederen.
Ook dan komt er weer een hoop jeugd sentiment naar boven. Als je ouder wordt ga je steeds dichter bij het water wonen.
En net genoten dat Twente de JC schaal gewonnen heeft. Alle Twentse vrienden gefeliciteerd.
En nog steeds is stilte het antwoord op veel vragen.

augustus

Nog een paar dagen en augustus staat voor de deur. Vroeger de vakantiemaand. 30 of 31 juli kreeg je vakantie en 1 september begon de school weer. wat een verademing was dat, vakantie.

Niet naar school. Niet om negen in de rij staan om twaalf naar huis en dan 's middags nog tot vier uur.zes minten voor negen ging de bel en e rijen werden geformeerd, klas voor klas ging naar binnen en als je toch wat tegen elkaar ze had je de eerste klap al hangen.

De zesde klas durfde soms al wel wat te zeggen maar denk dat ik in al die jaren maar 1x wat gezegd heb zal ik de tweede klas zijn geweest en kreeg wel zo'n optater van meester Hartering dat ik nooit meer ge durft heb om at te zeggen.

Durfde op school al helmaal niks te zeggen want toen was ik echt een schijtlijster.

Dus vakantie heerlijk keek er al lang naar uit. Meestal kwamen de kinderen van mijn zuster Wil en Gerard die maar 1 en 2 jaar jonger waren als ik drie weken logeren en dan mocht ik de laatste drie weken met hun mee, Den Haag of ook drie jaar Amsterdam.

Soms tussen door gingen we met z'n drieën nog naar Enschede het waren voor die tijd toch wel reizen.

Zwager Gerrit die bij de marine was had vrij reizen en voor de kinderen half geld dus hun koste dat niet veel kwam ze meestal brengen.

Soms kwam zus Annie ook mee maar dat was afhankelijk van de financiën.

Toen we nog aan de 's Heerenbergseweg woonden spelen op de deel en onder de appelboom.

Spelen vooraan op de hei, limonade maken van azijn en water, soms kreeg je een beetje suiker en dan waande je dat het echte limonade was. Appels, peren en een soort perzik (wij zeiden marketonser) eten half rijp dus buikpijn.

Bessen van de struiken halen ook al mocht dat van oma al helemaal niet. Toch vlogen de dagen om.

Later in de Violenstraat werd er altijd gekampeerd. Oude dekens een oud stuk tentzeil moest de tent waterdicht houden stro er in en we sliepen.

Soms ook nog met buurkinderen in die tent.

Achteraf zag het er niet uit maar we deden alles. Ook eten koken deden we.

Kregen een spiritus brander van broer Bart en maakte soep en hebben zelfs wel eens patat er opgemaakt. Niet altijd even gaar maar we aten meer als in huis.

Overdag gingen we het bos in en verdwaalden soms.

Gerard ontsprong altijd de straf. Wist altijd wat te vertellen en kreeg de lachers op zijn hand en Wil en ik kregen er van langs.

Zo had Gerard een keer een prachtig verhaal dat vlak achter hem een grote groene beer was verschenen en hij zo hard had geroepen dat het beest gevlucht was. Had ons toch mooi gered, hij kreeg een snoepje en wij kregen niks want we waren toch ouder en hadden op hem moeten passen.

Drie weken om waren dan ging het met de bus tot Wijnbergen en dan de trein richting het westen. Wat een belevenis zo van het dorp naar de stad. We hebben ook in DenHaag en Amsterdam heel veel beleefd. Leerde daar de stad kennen, zag de zee, de trams en weet ik wat allemaal nog meer. Een heel andere wereld. Voetballen op straat verstoppertje spelen in de portieken en moest natuurlijk Hollands praten. Viel niet altijd mee.

En dan kwam de reis terug. Ging al heel vroeg alleen van Den Haag naar Zeddam denk dat ik toen misschien tien jaar was de eerste keer alleen in de trein, overstappen in Utrecht en Arnhem en dan de bus.

Annie zorgde altijd dat ik geld genoeg overhield voor de reis terug.

Terugkijkend waren het toch pracht vakanties en kende toen Den Haag op mijn duimpje.

Maandag nog met neef Henk Visser die ernstig ziek is, ijs gegeten in Emmerich. Bij het afscheid Hendrik wi-j ziet mekaar urgens weer. Soms zijn het van die uitspraken dan weet je, hier niet meer.

Terug in huis was toch wel zien alles weer op een rijtje te krijgen.

Zo dunt de familie steeds meer uit. teken dat je zelf ook ouder wordt.

Toen wel een uurtje stil geweest en stilte gehad

stil

Het is weer stil geworden rond om me heen. veel mensen op vakantie en de eerste drukte is voorbij.
Kermis afgelopen nu op naar het jubileumweekend in september van de schutterij.
Moet nog wel wat doen hier voor maar het grootste gedeelte is toch al klaar.

Nu nog verder met het Sydehem-boek schrijven waarvoor ik nog steeds geen titel heb.
Ook de cover is nog steeds niet klaar, weet nog niet hoe we die gaan maken, Is ook natuurlijk afhankelijk van de titel.
Komen 80 pagina's in heb er nu zelf 40 klaar en ligt aan de rest van de teksten die geleverd worden redelijk wat foto's denk ik nu 60 dus nog 15 pag. tekst en 5 foto's.
Wel verdelen natuurlijk blijft toch wel spannend.

Och we zien wel hoe we het allemaal doen. Hebben nog een paar weken. Ook de huis aan huis flyer voor het schuttersjubileum moet nog gemaakt worden. dat moet 1 augustus klaar zijn. Dit keer bezorg ik ze niet alleen huis aan huis moet wel hulp van nog twee man hebben zodat we het kunnen verdelen.

Ben met dit blog begonnen en niet direct geplaatst dus komt er een bijzonder verhaal aan vast. Zondag alleen naar het voetbal gekeken, kon bij veel mensen terecht maar vond het verstandiger om maar alleen te blijven kon ik ook tegen niemand zeuren. Verloren door het fenomeen van dit wk "angsthazenvoetbal" niemand wilde voetballen uitgezonderd Noord Korea en Nieuw Zeeland de rest had alleen maar respect voor zichzelf en de tegenstander. Dat er wel eens iemand bijna doormidden geschopt werd is wat anders. Nee was geen mooi voetbal. Vind wel knap dat ze toch maar tweede geworden zijn van de wereld, oranje boven. koen was zondag naar Amsterdam geweest om het daar te bekijken. Was toch wel een hele belevenis geweest.

Maandagmiddag werd het wel erg donker en was niet prettig naar buiten te kijken harde wind en bliksemde als of de hele wereld op de foto gezet moest worden. Henk kwam de logee brengen, een kanarie en later bracht Angela de dochter nog een loge en wel haar auto. Mag ik de hele week gebruiken, wel even lekker.

Dinsdag een dag van vergaderingen eerst in Sydehem jubileumcommissie, de indeling van de dagen zijn nu rond en staan al vast. Lijst genodigden maken, sommige zelf uitnodigen voor zaterdag 16 oktober.
Opening van het terras en aanbieden van het boek. Verder kleine receptie en een open huis.
De donderdag eerst voor de bewoners een mooie dag maken en 's avonds de vrijwilligers. Personeel krijgt apart wat, super geheim.

's avond vergadering jubileum commissie schutterij wat toch wel heftig ging.
Ben verschillende keren behoorlijk te keer gegaan tegen sommige maar heeft wel resultaat gehad. Betekende wel dat ik die nacht bijna geen oog dicht gemaakt heb.

Toen mooi weer op naar Alkmaar een half uur eerder als gepland maar hinderde niet. Yvonne stond me al op te wachten maar omdat ik eerder was hebben we elkaar eerst niet gezien. Gabrie was thuis ook Koen dus was heel gezellig. Laura zit in Rome en Koen gaat zondag naar Turkye. 's middags naar Bergen een duinwandeling gemaakt en terug nog op terras gezeten nog een heerlijk ijsje gegeten en toen begon het te betrekken en naar huis gegaan. Poosje later begon het flink te regenen mar verder niet veel aan de hand. Toch maar een uur eerder vertrokken want je kan nooit weten wat er nog onderweg gebeurd.

Trein had tien minuten vertraging daar begon het mee. in Amsterdam veel mensen die dagje Amsterdam gedaan hadden en kletsnat waren geworden. Zaten vier meiden van een jaar of zestien die door en door nat waren maar hadden nieuwe kleren gekocht dus die gingen om beurt naar de wc om zich toch maar wat droogs aan te doen. Sommige vergaten de kaartjes er natuurlijk af te halen dus hilariteit genoeg.

Ook twee vrouwen met vier kinderen kwamen er in en twee kinderen gingen bij me zitten. Blek dat die uit Netterden kwamen en die toch naar huis belde en toen kwam het bericht over de storm die het buitengebied van Zeddam, Vethuizen getroffen had.
Vlug op internet gekeken en daar stond al in dat er caravans in het water waren gewaaid en dat er een behoorlijke ravage was. Dus zo een beetje gepraat kwamen we in Arnhem op het station. Daar lagen al bouwhekken her en der op plaatsen waar ze niet hoorden.

Ging de trap op naar het andere perron en kwam tot de ontdekking portemonnee weg. Heel snel terug gelopen moest uit mijn broek zijn gevallen en nog in de trein liggen. Had nog twee minuten om te zoeken mar gelukkig mijn dagkaart en ov kaart in de borstzak van mijn shirt. Nauwelijks in de trein de mobiel, iemand had het gevonden wilde die in Nijmegen afgeven bij gevonden voorwerpen. Zo snel ik kon rondgekeken die jongeman gevonden. Alles zat er nog in was hem heel dankbaar maar moest snel de trein weer uit want het fluitje van de conducteur had al gegaan. Beloofd om hem terug te bellen en als een haas de trein uit want de deuren gingen al dicht. Kon er nog net uitkomen. Was wel blij dat ik het weer terughad.

Toen de mededeling dat er naar Doetinchem geen treinen zouden vertrekken. Verder niks. uur gewacht en het werd wel steeds heraalt tot er een trein nar Zevenaar ging en we daar allemaal instapten. Onderweg stond de trein een paar keer stil maar kregen niet de reden te horen. Zevenaar ieder de trein uit want er zouden of bussen of toch nog een trein komen. Machinist ging weer terug naar Arnhem. Bijna uur gewacht toen er toch een trein aankwam, twee zelfs op verschillede sporen. In de enen trien die het eerst vertrok zaten mensen die het spoor vrij moesten maken. Tot aan Didam weinig pijn. Bij Wehl in het bos elke keer wachten tot de trein voor ons de rails vrijgemaakt had konden we weer verder. Heel bijzonder en ook wel bizar. Toch in Doetinchem geariveerd tien over half een laatste bus was tien over half twaalf al vertrekken donker niemand te zien tot er een bus binnenkwam.
Chauffeur gevraagd hoe ik thuis moest komen, gewoon met de bus was zijn antwoord. Even deze wegzetten en een belletje plegen en ik breng u naar huis. Drie minuten later stond de bus er al, er moest ook nog iemand naar 's Heerenberg die was druk vervoer aan het regelen dus die ook de bus in en naar Zeddam was vijf voor een thuis.
Eerst een grote borrel genomen voor ik het bed opzocht. Een hele bijzondere dag en kennis gemaakt met eerlijke en behulpzame mensen.

Die jongen nog gebeld en bedankt wilde zijn adres niet geven vond het gewoon wat hij gedaan had. was een allochtone jongen van zo'n twintig jaar. Super . Hoop dat veel vooroordelen van allochtone jongeren ook een beetje hierdoor weggaan. Zijn lang niet allemaal het zelfde.
Had mijn visite kaartje gebruikt om met te bellen. Nooit verwacht dat die nog zo belangrijk zouden zijn. Wilde vanmiddag heel veel doen maar ben op de bank gaan liggen en heb geslapen.
Het blog begon met stil maar wel hele erg hectisch.

In dat meertje waar dat ongeluk is gebeurd heb ik vorige week nog gezwommen.
Toch wel erg als je dat overkomt. Zijn mijn avonturen helemaal niks bij.
donderdag om 21.10 uur vrijgegeven

kermis deel 2

Zo kermis 2010 zit er al weer een paar dagen op en intussen al begonnen met 2011.
Had ik in mijn vorig blog geschreven over mijn kindertijd nu dan maar een vervolg. Ook in Zeddam veranderde in de loop van de tijd heel wat ook de kermis. Langzaam aan gingen meer horeca zaken dicht of de feestzaal kreeg een andere bestemming.
Met een jaar of vijftien zestien begon de kermis toch andere vormen aan te nemen.
Voorzichtig de eerste pilsje en dan toch probereneen meisje te versieren die met je mee ging de autoscoter in. Dansen was er nog net niet bij we vielen in die tijd toch tussen wal en schip.
Met achtien werd het beter hadden dansles gehad ( ik kan nu nog niet dansen) dus het werd anders vrienden club bij elkaar en dan maar zoveel mogelijk bier naar binnen werken.
Drie dagen snipperen en dan was het feest.
In 1961 lid van de schutterij geworden dat was al heel wat, trots met een witte broek en een pet van pa meelopen in de stoet.
In 1962 werkte ik bij Pas Reform en niemand kreeg vrij met de kermis. Kermismaandag tussen de middag met een man of vijftien even naar Brinks een pilsje pakken. Blijven zitten in de overall tot drie uur en toen naar het werk. We mochten naar huis moesten de volgende dag wel weer op het werk komen en het koste ons een halve snipperdag. Hebben wel veel plezier gehad.
Tot 1964 lid van de schutterij gebleven en toen na het trouwen Zeddam uit en jaren niet meer op de kermis geweest.
Rond 1993 weer eens in Zeddam gekeken bij het vogelschieten, kende behalve ene paar oude vrienden niemand meer. Poosje gebleven niks gedronken en weer naar huis.
Zo een paar keer volgehouden toen een keer op zondag echt weer kermis gevierd geen auto meegenomen en intussen toch al wat meer leren kennen en deed de uitspraak als ik ooit weer in Zeddam terugkom ga ik ook bij de schutterij.
Toen ik in 2000 toch weer in Zeddam kwam werd ik daar onmiddelijk aan herinnerd.
In 2002 weer lid geworden en in 2003 kwam ik ook nog in het bestuur. Alle jaren goed feest gevierd tot 2007 Annie stierf toen wel nog van alles geregeld maar geen feest gevierd.
2008 naar Nassau gegaan om kermis te ontlopen maar was nauwelijks terug en de beslissing genomen om in Zeddam te blijven was ik al weer lid en bestuurslid van de schutterij, hadden me nooit uitgeschreven.
En afgelopen jaar heel erg druk met de kermis geweest, boekje gemaakt, veel loven de woorden ontvangen, omdat ik het secretariaat tijdelijk toegeschoven kreeg ook met heel veel andere zaken bemoeit en geregeld.
Is onvoorstelbaar wat er bij komt kijken.
Het begint al vroeg met vaststellen datum, eerste zondag na drie juli, dan januari besprekingen houden met degene die de kermis het horeca gedeelte wil exploiteren,april beginnen met advertentie verkoop tussendoor al een idee van artikelen die in het boekje moeten komen, vergunningen aanvragen, vergunningen invullen, overleg met de ontwerper en drukker, inventariseren wie er jubileert, medailles nakijken en laten graveren en zo tal van zaken.
Dit jaar de zaterdag begonnen met een rommelmarkt voor kinderen, 's middags koningschieten. Zoon van vriend Jan die verleden jaar oktober is overleden werd de nieuwe koning. Niemand wist wie hij tot koningin zou nemen.

Veel opgetrokken met de beschermheer. 's middags receptie heel erg warm en dit keer waren er veel gasten dus lang bijgezeten 's avonds serenade bij de koning.
Zondagmorgen eerst kerk die duurde erg lang gastvereniging ontvangen rondgang door het dorp dit keer grote route was total loss toen we bij de feesttent kwamen.

Blij dat er 's avonds niks meer te doen was.

Maandagmorgen traditioneel gezamenlijk ontbijt, vogelschieten en dan is het meestal flink drinken. 's avonds bog een rondgang door het dorp en dan tot het einde gebleven.

Dinsdagmorgen kater en later een gezamenlijke bbq met het bestuur van de schutterij.

Dat was n het kort de kermis 2010.

foto's kermis 2010 en kermis ooit

Kermis deel 1

Kermis staat weer voor de deur. Als kind keek ik er maanden naar uit, Kermis wat zal er komen?het was in Zeddam altijd een verrassing wat er kwam te staan. Botsauto's, grote schommel altijd afwachten tot de grote wagens kwamen en dan kijken bij het opbouwen.
Eerst moest er kermisgeld verdient worden.
De maandag en dinsdag voor kermis 2 dagen vrij van school om bosbessen te plukken. Kan me nog goed herinneren dat de hele familie meeging om bosbessen te plukken oma, moedeer, Lien, Mies, leny, Dinie en soms Bart of als hij vrij kon krijgen mijn vader ook nog. Ieder een grote emmer en oude kopjes en dat op naar het bos. Ma had eerst een Bobessenbriefje gehaald want zonder mocht je geen bessen plukken.
Tot tien hoefde ik geen emmer mee te nemen daarna wel. In het begin was het leren waar moest je opletten en waar mocht je komen. De eerste jaren in de leer van oma, als je een kopje vol had eerst laten zien zitten er niet te veel blaadjes tussen, en niet te veel groene dan mocht je die in de emmer overgooien, wel voorzichtig want anders worden ze nat.
Als het mooi weer was dan ging dat wel maar o als het regende dan kropen die krengen onder het blad en het was dan zo vies. En altijd die teken oma en moeders waren bedreven in om die er uit te trekken, voor je het bos verliet controleerde iedereen zich en elkaar of er geen verborgen platje zat en dan proberen om het blauw van de handen te krijgen. Een bus chloor stond klaar en dan handen eerst met chloor doen en dan heel goed afspoelen.
Als Bart of pa er bij waren dan brachten die de volle emmers al vast naar huis daar stond dan een grote teil klaar en werd aar in gedaan en de emmer weer terug.
Bedoeling was meestal twee emmers per persoon maar dat lukte alleen oma en ma. of het gescheeld heeft dat die zo klein waren wet ik niet maar die waren zo snel in het plukken.
Twee emmers gingen altijd naar de boswachter voor de verkoop en de rest werd thuis verkocht. Collega's van pa uit Doetinchem of war dan ook hadden vaak al bestellingen geplaatst en kwamen die dan ophalen. Meestal iets goedkoper als bij de boswachter want pa vond dat dat moest. Tot tien jaar kreeg ik dan drie gulden als beloning en moest daar de Kermis mee doen. Kwam er nog visite en ik kreeg wat extra was dat wel inleveren want drie gulden was het maximum wat ik op mocht maken.

Heb het bosbessenplukken maar volgehouden tot aan de technische school daar kreeg je geen vrij dus ik was er van af. Heb het nooit mijn grootste hobby gevonden.

Dan was er kermis ma had alle schutterspullen van Pa en Bart al klaar liggen.

's Zondags naar de kerk kreeg je te horen dat kermis een feest van de duivel was en dat er veel te veel gedronken werd maar dat was bij ons thuis iets daar liepen we gewoon overheen.

Dan om twee uur ging iedereen naar de kermis. Eerst rondgang van de schutterij met vendelhulde bij de pastoor en dan de dominee. Vlak bij elkaar maar kwamen niet samen. Intussen waren de attracties al open gegaan en had dan mijn eerste rondje in de carrousel al gemaakt.

Voor de carrousel had ik geluk want hoefde nooit te betalen, pa had daar vrijkaartjes voor gekregen omdat hij de stroom had aan gesloten .

Dan kijken naar de ander attracties de grote luchtschommels of de autobahn eerst nog geen botsauto's maar een ellipsvormige baan met vier autos er op en dan proberen zo hard mogelijk te rijden. De atraactie stonden door het heel dorp.

Bij de oude school stond altijd de carrousel en drie ander attracties, Bij van Remmen voor altijd de snoepkraam (ook heel belangrijk)en dan voor het gildegebouw de luchtschommels en op de wei van "zuute gradus" de autobahn of de botsauto's . Dansen was er in de tent achter Brinks, bij Nol Lamers en Leo Kleinpenning.

Toen snapte ik er nog niks wat daar mis mee was later natuurlijk wel. Er werd behoorlijk gedronken en gedanst iedereen bij ons kon goed dansen behalve Jan en ik. Dubbeltjesdans als er geen entree geheven werd anders gewoon doorgaan. Zondags om half een was het eten en het heel huis zat vol.

Onvoorstelbaar wat dan in dat kleine huisje zat denk dat er wel eens meer als vijfentwintig man zaten te eten. Soep in een paar grote pannen en er was dan vlees en aardappelen en groenten maar vlees werd niet op gekeken.

Het was wel een hele happening . Het waren de eerste kermissen na de oorlog en er was vooral in de kleinere plaatsen toch een heel saamhorigheid. deel twee volgt. helas geen oude foto's van de kermis van vroeger of bosbessenplukkers. dus impressie Zeddam vroeger. en een foto met pa achterop de foto staat 1e kermis na de oorlog