Dansen met tranen in mijn ogen

Een van de mooiste nummers van Ultra Fox is wel dancing with tears in my eyes. Dit is precies wa ik nu doe. Enerzijds helemaal blij dat ik nu niemand heb waar ik een verbintenis mee heb, van de andere kant ik mis veel. Heb hier zelf voor gekozen. In 2008 ook al eens in een blog geschreven dat ik voor relaties eigenlijk niet geschikt ben. Ben daar te onrustig voor vooral als er een bepaalde druk op me wordt uitgeoevend. Dan knapt er wat en ga weg zonder wat te zeggen.Dus ben weer weggegaan zonder woorden hierover, wel met tranen maar toch ook wel dansend. Voel me gewoon het lekkerste op de momenten die ik zelf uitkiest. Gewoon de fiets paken, de wandelschoenen aan of de bus pak als het me benauwd.Ga wel stipt de agenda volgen en kom de afspraken bij de instanties precies na maar ben en voel me vrij.Ben dit jaar dan eiegnlijk niet goed begonnen. Had dingen beloofd die ik toch niet waar kan maken. Voel me schuldig en toch opgelucht.Heb gewacht met publiceren van dit korte bericht.Ben begonnen en toen niet geplaatst nu 4 maanden later is alles weer anders gelopen.Beter? zie mijn volgende blogs. Merk dat ik niet zonder mijn grote liefde kan

18 januari

18 januari is een dag die ik nooit zal vergeten nu 18 jauri 2010 is het 150 jaar geleden dat mij oma, Carolina Streub werd geboren.Geboren in 1860 als dochter van Johann Straub en Hendrina Heggeman. Een vrouw die het absoluut niet makkelijk heeft gehad en, waar ik nu omdatt ik veel onderzoek naar de familie heb gedaan stees meer bewondering voor heb gekregen.Haar vader Johann Straub die in Merkenbach (nu een wijk in de plaats Herborn in Hessen) op 5 maart 1831 is geboren, was een landarbeider die wanneer er ergens wek bij een boer daar ging werken. Denk niet dat ze het erg gemakkelijk heeft gehad in die tijd. Vader ook nog een Duitse gastarbeider, daar zal toen in die tijd de bevolking van Braamt ook niet om hebben zitten te springen.
Op haar 32e trouwde ze met Jan Visser die 26 jaar was en vlak bij haar in de buurt woonde. Ze had toen al twee kinderen Theodora die 77 jaar is geworden en Johanna Berendina die maar 9 is geworden. Wie de vader van deze kinderen was is niet te achterhalen, hier naar zijn alleen wat vernoedens en als die kloppen moet het voor haar wel heel zwaar zijn geweest. Jan Visser erkende de kinderen bij hun trouwen als de zijne. Samen kregen ze nog vier kinderen. Jan Visser die maar 24 dagen geworden, jan Visser die is 94 jaar geworden, Toon Visser 99 jaar en Wilhelmina (mijn moeder)die 74 werd. De naam Straub verbasterde naar Streub zelf schreef ze haar naam altijd als Struijff, heel bijzonder. Toen mijn vader en moeder trouwden trokken ze bij Jan en Clien in in het huis aan de Hooglandseweg. Toen pa als standplaats 's heerenberg kreeg toegewezen verhuisden oma en opa met hun mee.Ook naar Zeddam aan de 's Heerenbergseweg gingen ze mee. Het huis werdt verkocht aan en neef Antoon Visser voor drie honderd gulden. Het geld wat na een verdeling overbleef kreeg mijn moeder en kocht er van: een mat, 4 stoelen en een tafel, een potkachel en een fiets.Annie uit Leidschendam wist dit heel precies te vertellen zelfs dat de kachel en de fiets zwart waren.
Opa en oma zijn altijd bij ons gezin gebleven opa stierf in 1948 toen was hij 82 en oma die zo nooit werd genoemd (het was altijd moetje)is 98 geworden ze heeft moeder veel geholpem met de opvoeding van de negen kinderen en is best denk ik een grote steun geweest bij het overlijden van de vier kinderen. Het was een heel klein vrouwtje die op haar 95e nog een busreis alleen maakte naar Lochem en met mijn moeder gingen ze naar Enschede.
Toen ze negentig werd kreeg ze van de muziek een serenade en vanaf haar 95e jaar elk jaar.
Dan kwamen kinderen en kleinkinderen dus ook mijn ooms en tantes en neefjes en nichtjes en was er een groot feest. Voor die tijd wel groots.
Ze heeft me heel veel verhalen verteld en sommige ervan kan ik me wel herrinneren maar ook veel waar maar flarden van zijn blijven hangen. Jammer maar als je twaalf bent en nog jonger heb je niet de intresse voor die verhalen. Vaak gedacht had ik er maar wat van opgeschreven.Maar ja zo gaat dat altijd.
De ironie wil dat beide rond mijn verjaardag zijn gestorven de een opa op 21 maart en moetje op 20 maart, verjaardagen die voor mij overgeslaagen werden.Heb er nu geen last meer van hoor.
Mijn enige zuster die nog leeft, Leny is ook geboren op 18 januari en word nu dan 78 jaar. Is wel bijzonder dat zij og in leven is. Ze was wel niet de oudste maar vind het best bijzonder dat ze nu nog in leven is.
Foto's: Clientje denk bij haar 97e verjaardag, moetje en Leny, huis aan de Hooglandseweg, jan en Clien en Clien op haar mooist. Dus vanavond drink ik een borrel op oma, moetje, Clien.
Anderhalve eeuw gelden geboren klein gebleven van postuur groot mens in woord en daad.
En in Braamt loopt nog steeds Hanneke van toon van clien