vaarwel 2008

Op deze laatste dag van het jaar nog een blog.
Afgelopen jaar weer het wandelen opgepakt. Zondag nog een hele grote wandeling gemaakt via het hoogste punt van de gemeente Montferland. Was koud maar hele mooi. Onder het wandelen de balans van een jaar opgemaakt.
2008 een jaar met ups en dows.
Een jaar dat begon in een dichte Limburgse mist.
Carnaval gedeeltelijk Limburgs en Zeddams en veel in beide plaatsen voor de tv.
Heel speciale Pasen en verjaardag gevierd.
Spannend voorjaar rond de transplantatie van Dean. Onder een donkerbruine beukenboom genoten van de zon.
Deceptie in juni, gewandeld in Nassau in juli. Een metamorfose in huis meegemaakt.
Lange wandeltochten in augustus.
September veel dierbare verloren Dora,helaas toch ook Dean en dan nog een paar heel goede bekenden.
Het najaar veel in Ulft geweest en vandaar uit veel ondernomen. December Berlijn en weer een teleurstelling.
Een jaar besmet geraakt met het hyves virus.

54 blogs geschreven.

Afscheid genomen en weer teruggekomen.

Gelachen en gehuild.

Rotzooigemaakt en weer opgeruimd.

Stil geweest en gepraat.

Gelezen en geschreven.

Gevloekt en gebeden.

Geschuurd en geverfd.

Oude vrienden verloren en nieuwe er bijgekregen.
En de balans slaat ondanks alles toch positief door.

Heb gemerkt dat heel veel mensen je helpen,om je geven en dat ik veel geholpen ben.

Vooral gesteund door mijn allernaasten, de kinderen en kleinkinderen.

Maar ook heel veel steun van alle vrienden en buren gekregen.

Ieder die me afgelopen jaar heeft gesteund in welke vorm dan ook, dank er voor.

2009?We laten ons net als andere jaren weer gewoon verrassen.

We gaan ervoor

foto's:de kerstboom voor 2018 en de hoogtesteen op de hetteheuvel. 93 mtr boven n.a.p

29 december 1966

Een heel bijzondere dag. 28 december 1966, Ans was al vroeg gaan liggen, was moe. Ze was die middag nog naar het consultatiebureau gelopen. Alles was goed en volgende maand terugkomen was het advies die onze huisarts gegeven had. Het kind zou toch ook rond vijftien februari komen. Tegen tienen riep ze me en zei dat ze toch wel pijn in de buik had en het wel leek dat de weeën al begonnen waren.Na nog even gewacht te hebben en de tijd eens in de gaten gehouden, toch maar de dokter waarschuwen.

We hadden nog geen telefoon en de fiets gepakt en naar de dokter gefietst, de dokter was er niet maar kon wel telefonisch geraadpleegd worden, dus gevraagd en verteld hoe het er bij stond. Het leek hem nog niet dat het al zou gebeuren en ik moest nog even naar huis en als de weeën snel achter elkaar kwamen dan moest ik hem meteen waarschuwen.

Toen ik weer thuis kwam, kwamen de weeën steeds sneller en tegen elven al om de vier minuten. Weer naar de dokter(hij was op een feestje en was nog niet thuis) weer gebeld. Ik kom direct was zijn antwoord, en bijna tegelijk met mij was de dokter er ook.

Na een vluchtig onderzoek, warm aankleden veel handdoeken mee en ik breng jezelf naar het ziekenhuis. Het kind is te klein om je thuis te laten bevallen en een ambulance duurde te lang.Helemaal beduusd wat er gebeurde, handdoeken gepakt. jas over de peignéoir gedaan en dat in de mini van de dokter. Onderweg elke keer vragend: gaat het nog?

We woonden in bij mijn zus Lien in Duiven, die gewaarschuwd en Yvonne daar aan toevertrouwd.

Op naar Zevenaar naar het ziekenhuis. Daar was de deur op slot en na dat de dokter verschillende keren op de bel gedrukt te hebben kwam daar een oude non aangewaggeld.

We moesten er alle drie om lachen en Ans in een rolstoel met een berg handdoekken bij de hand met spoed naar de verloskamer. Onderweg verwisselde onze dokter bij de kerststalletjes de beeldjes van plaats. De verloskundige en de kinderarts waren er ook snel, de huisarts vroeg of hij er ook bij mocht blijven, misschien kan ik er nog wat van leren was zijn argument. Ook leerlingverpleegsters die nog nooit een bevalling hadden meegemaakt mochten er ook bij blijven, dus er stonden wel acht mensen rond het bed. Het was ook een heel ontspannen gebeuren, de enigste die nerveus was, was ik, maar dat was bijzaak, alles verliep voorspoedig en er werden van alle kanten dan ook grappen gemaakt. Bij een volledige ontsluiting zei de kinderarts"zou het wat zijn om zo naar de HEMA te lopen"? Nou dat leek Ans toch niet de meest prettige manier van lopen. Daar tien voor een 29 december, kwam Hans ter wereld. Inderdaad een heel klein mensje, net vijf pond bracht hij op de weegschaal. Snel werd hij naar de couveuse gebracht en de aandacht ging verder naar de moeder toe, die na een heel snelle bevalling toch wel heel moe was.

Om drie kwam onze dokter weer op de kamer en vroeg of ik met hem mee wilde rijden naar huis toe, je kan hier niks meer doen en je vrouw moet rusten was zijn gebieden toon.

Onderweg de vraag, heb je een borrel bij de hand? Ja dat had ik en de dokter ging nog met me mee naar boven om nog een paar borrels te drinken. Hij was er sneller mee als ik want hij had er al vier nar binnen gewerkt en ik maar een. Om vijf ging hij weer want om half acht begon de praktijk weer.Wat waren we blij een dochter en nu een zoon.

Dat is het verhaal twee en veertig jaar geleden.

Wat zou ik graag vandaag naar zijn verjaardag zijn gegaan.

Helaas zal ik dadelijk alleen naar zijn graf kunnen gaan.

Het is wel zijn verjaardag, maar al voor de vijftiende keer voor ons geen feestdag,ook al drink ik meestal toch een biertje of iets sterks op hem en zeg :Proost Hans.

foto Hans net uit het ziekenhuis na tien dagen/27 jaar later zijn grafsteen

Kerst maar dan anders

Het is een andere kerst geworden als ik me voor twee weken terug nog had voorgesteld.

Maar wel een heel leuke kerst. Eerste kerstdag in de middag de kinderen allemaal bij elkaar .Bart en Anouk gewezen dat er toch nog cadaeu's onder de boom lagen. Die werden vlug uitgepakt, maar er lag ook nog wat voor ieder onder.

Anouk had dat al vlug door en pakte het vlug op. Bart mocht het uitdelen, het was een kleinigheid voor iedereen. Denk dat ik zelf het meeste moeite had toen ik de verwonderde blikken zag.

's Avonds gourmetten bij Marcel, Heidy,Annette, heel gezellig nog lekker nagepraat.

Tweede kerstdag een eind wezen wandelen,was koud maar toch heel mooi Langs het montferland teruggelopen en in de weide beneden stonden runderen beschutting te zoeken tegen de bosrand.

Eerste kerstdag was ik al heel vroeg wakker en moest terugdenken aan kerst van vroeger. Nog broer en zussen in huis. Twee uur in de nacht ging mijn vader met de fiets regen, sneeuw of wat voor weer dan ook op pad. Eerst naar Azewijn, dan naar Wijnbergen en dan via Braamt naar Zeddam om zich aan te kleden voor de nachtmis die om vier uur begon. Hij ging de straatverlichting handmatig aan zetten, zo dat de mensen die naar de nachtmis gingen wat zie konden. Het was een fietstocht van zo'n 15 kilometer op een fiets die toch zo erg licht liep. Heeft hij tot een jaar of vijf na de oorlog nog gedaan, toen werdt het automatisch. Dan met z'n allen naar de nachtmis, alleen meestal oma niet, die dekte de tafel voor als we weer terug kwamen, dan met z'n allen (minstens negen personen) ontbijten. Dat gebeurde anders bijna nooit, iedereen ging op andere tijden de deur uit. De tafel voor die tijd toch rijk gedekt en opgemaakt. Als iedereen aan tafel zat vertelde oma (die was toen al over de negentig) het kerstverhaal op haar eigen manier. Heb in de loop van de jaren toch steeds meer bewondering voor mijn ouders te krijgen die met zo weinig middelen zo veel voor ons deden.

Hebben toen de kinderen nog klein waren ook nog heel lang alleen echte kaarsjes gebruikt. Het waren wel "provo"jaren waar je je toch een beetje tegen tradities afzette. Yvonne vertelde gisteren nog dat het wel fijne kerstdagen waren geweest, los, ze moesten niet zo veel maar toch wel sfeervol. Later werden het de dagen van eten en drinken zoals de meeste van ons dat vieren.

Toch zijn er kerstdagen die me altijd bij blijven. 1964 zag op WIKIPEDIA dat het de koudste kerstdagen van de eeuw waren geweest, ik had het niet koud want lag toen in het ziekenhuis met gescheurde ruggenwervel.Kerstmorgen om zeven uur begon het te sneeuwen, heel bijzonder. Kan me dat beeld zo weer voor me zien.

1979 kerst in Zwitserland, wij zaten boven op een berg en keken in een groen dal, op tv zagen we dat Nederland was ondergesneeuwd.1994 de eerste kerst zonder Hans, het liefst toen de kerst overgeslagen, Yvonne en de kinderen kwamen dus toch er maar wat van gemaakt.

2007 in Limburg, ook heel bijzonder.Heel gezellig er lag een berg cadeau's onder de kerstboom. Dean en june konden hun blikken er niet vanafhouden. Kan me voorstellen dat het daar zonder Dean toch wel kerst maar geen feest is geweest, maar Anne - Marie kennende er toch wel de nodige moeite gedaan heeft om er wat moois van te maken. Moet zeggen dat alle kerstdagen alle maal feestdagen waren. Voor Laura vandaag nog een stuk familiegeschiedenis uitgezocht.

Dit hebben we weer gehad morgen weer een bijna gewone zaterdag.

Berlijn (slot)

Berlijn. Heel veel over en gelezen, vooral in de Lanny Budd cyclus van Upton Sinclair waar Berlijn heel gedetailleerd word beschreven. Waar gebeurtenissen van, voor,tijdens en na de oorlog uitvoerig wordt beschreven.Veel van die plekken die er beschreven staan hebben we bezocht.
Waren graag de tv toren ingegaan maar het was erg mistig die dagen, het zicht was erg beperkt.
Zijn wel op het dakterras van het KaDeWE geweest maar ook daar zagen we :mist, net als van uit de zevende etage van ons hotel. Jammer maar daarom een reden te meer om zeker nog eens terug tegaan in de lente en dan ook de joodse buurt bezoeken met de Synagoge en ook de musea.
En ook de Reichstag, dan zal 2 uur of meer wachten aangenamer zijn als nu met net twee graden boven nul en een harde wind.
Gerry en ik hebben veel gelopen alles bij elkaar meer dan veertig kilometers, en ik had een goeie kaartlezer bij me, verlopen hebben we ons dan ook niet vaak. Ik had veel gehoord van mensen die er geweest waren, het overtrof al mijn verwachtingen.
Berlijn zo vlak voor kerst was een belevenis die ik blij ben dat ik het meegemaakt hebt.Verlichting die je wel eens op de tv ziet is als je meemaakt toch heel anders.
De sfeer moet je meemaken. Net als een voetbalwedstrijd, er bij zijn dat is het. Ook de kerstmarkten waren heel bijzonder, niet alleen om te zien maar ook de afzonderlijk geuren waren heel apart. Elke markt had zijn eigen geuren bij zich, de zoete weeë geur van de noten en gebakkramen en de lekkere kruiden geuren,
De terugreis verliep voorspoedig en op het laatst moment hadden we ons opgegeven voor het afscheids diner in de Lutte. Dat was zeker heel goed 3 gangen en net zoveel kunnen drinken als we wilden.
Helaas was het tevens de laatste reis die we samen hebben gemaakt, Gerry en ik gaan in de toekomst ieder zijn eigen weg. Nu zijn de voorbereidingen voor kerst achter de rug. Kerstboom staat er, nu eens heel sober gehouden, alleen zilver en zwart gebruikt paste toch het beste bij mijn stemming.
De rommelkamer is helemaal af, gisteren nog een vensterbank vervangen, was meer werk als ik gedacht had. Nog een andere stoel voor de computer aangeschaft, staat beter bij de andere meubels in de kamer.
Morgen komen Yvonne en Gabrie koffiedrinken en 's avonds bij Marcel en Heidy en de kinderen samen met Annette gourmetten. Vrijdag is nog onbekend wat ik ga doen.
Voor mijn lezers fijne kerstdagen en laat eens zien wie het allemaal leest. Sommige weet ik wel dat die mijn blogs lezen maar ben wel benieuwd wie de andere bezoekers zijn

Berlijn 2

De belevenissen van de maandag in een notendop weergegeven in vorig blog.Hoeveel we gelopen hebben die middag? Ongeveer 15 kilometer moe maar heel voldaan.Dinsdagmorgen vertrok de bus weer naar Bahnhof Zoo om negen en bleef daar tot half zes voor als je niet met de metro terug wilde kon je zo de bus weer nemen naar het hotel.Eerst natuurlijk het ontbijt, iets anders gegeten als het traditionele sneetje bruin met vruchten hagel. Er was zoveel dus maar gebruik van gemaakt. Banhof Zoo, het boek en de film Cristiane F. madchen van het gelijknamige station gelezen en gezien. Het is heelmaal opgeknapt. Junks zie je er niet meer zitten elders, verborgen, voor toeristen. Geen enkele stad of plaats komt er vooruit dat het drugs probleem nog bestaat, drugs doden komen al jaren niet meer in de krant,ook in nederland niet meer toch vallen er nog elke dag doden alleen volgens artsen sterven die nu een natuurlijke dood.Economie gaat voor menselijkheid, in vijftien jaarniets veranderd, alleen nog erger geworden het gebeurd nu achter de "muur" van de kraakpanden. Gooi alle drugs bij AH in het schap en verkoop het voor vijf cent en we zijn van een hoop ellende verlost, ben ik zeker van overtuigd.Maar ja er komen dan toch de centjes van de grote jongens in gevaar. Daar even rondgekeken, toen de Kuhrfusterdam opgelopen, de super dure winkels bekeken waar je een jurkje die je nog niet mat carnaval zou durven te dragen voor dertienduizend en een bijpassende string voor het spotprijs je van vijftienhonderd eurie. Maar goed dat er zo weinig stof aan zit dat een dame er nog niet eens en beha onder aankantrekken anders moest daar ook nog voorbetaald worden. Lekker bakkie genomen voor een gewone prijs, in de gedachtenis kirche rondgekeken. heel netjes chronologisch weer gegeven. Niet te bevatten dat mensen elkaar zulke vreselijke dingen kunnen aan doen. Als je dan weer buiten staat blijft het toch even stil in je, ook al stap je zo de wondere wereld van de kerstmarkt in. The show must go on,het geld moet rollen. Door naar het KaDeWE(Kauhof Des Westen), schitterende etalages en de entree, zoiets geweldig nog nooit gezien. Sparren van vier meter aan de ene kant en berkenbomen die misschien nog hoger zijn aan de andere kant, helemaal versierd met allerlei zaken dat je soms niet weet is het echt of is het gemaakt. het duurde dan ook wel een paar minuten voor je verder kon lopen, allerlei nationaliteiten die stonden te knipsen. Duur duurder het duurst leek het wel.Alleen maar even doorgelopen en toen op naar buiten, we wilden nog zoveel zien. Naar het gedenkteken van Von stauffenberg lopend kwamen we en monument tegen voor mensen die uit psychiatrische inrichtingen, weeskinderen en oude mensen die geen familie hadden werden geselecteerd voor medisch proeven onder Hitler. Een betonnen bus zoals die is gebruikt staat er naast, Kippenvel als je leest. Die arts hebben ze pas na veertien jaar opgepakt, al die tijd gewoon in het noorden van Duitsland als arts nog gewerkt.o val je echt in die stad van de ene ellende in het andere. De mensen aan beide zijde hebben hun portie wel gehad, eerst Hitler en toen Stalin en opvolgers. We hebben heel wat gezien waar je normaal misschien niet komt en wat ook niet in alle boekjes staat aangegeven. En toen was het weer tijd voor de bus met toch hele indrukken. Gelopen nog meer als de dag ervoor,niet met de metro want ergens wilden we niks missen.Nog zo een paar foto's .

Er komt nog een blog. Ben nog lang niet uitgeschreven.

berlijn 1

Voor enkele jaren terug was er reclame op de Duitse tv een reclame spot met de slogan:"Berlin ist eine reise wert". Was me er nooit van bewust dat het een kreet was die klopte. Toen we midden oktober eens besloten om een paar dagen een klein reisje te maken kwamen op een reis vier dagen Berlijn van Effe -Weg voor een spotprijsje, logies met ontbijt en de busreis. Al snel besloten om dat te doen.Zondagmorgen om 8 uur vertrok de bus uit Arnhem, Annette bracht ons daarnaar toe, moest op haar uitslaapochtend er toch nog vroeg uit. Via Hengelo gingen we dan richting Berlijn.

Na onderweg nog een stop gemaakt te hebben gingen we bij Helmsted de oude grensovergang bekijken. In de wachthokjes nog de apparatuur te zien die er gebruikt is vooral veel van de communicatie apparatuur stond er .

Het begon het donker te worden en het werd stil in de bus.

Berlijn binnen rijdend over de Kuhrfusterdam, badend in een zee van licht,fantastisch. De etalages uitnodigend om de meest exclusieve cadeaus te kopen. Zag meteen dat die winkels niet voor mij bestemd waren.

Was blij dat we Kick en Karstad tegen kwam. Paste beter bij de beurs.

De bus stopte bij het station Bahnhof Zoo en we mochten nog anderhalf uur daar rond kijken. In Berlijn waren vijftig kerstmartkten dus ook daar onder de Gedachteniskirche. Alles verlicht. Toen door naar het hotel, opgefrist en toen in de buurt zoeken of we wat te eten konden krijgen We zaten in het oostelijk gedeelte en even in zo'n wijkwinkelcentrum rondgekeken en maar bij "Dicke Paula" wat gegeten. Vroeg naar de kamer gegaan waren toch behoorlijk moe. Maandagmorgen een rondtour gemaakt met en gids, die heel goed op de hoogte was en ons de belangrijkste punten laten zien. Een gids die niet en bandje afrafelde maar heel gedetailleerd veel wist te vertellen en op veel vragen een antwoord wist.

Muur, Checkpount Charly, Reichstag, Holocoust monument,Brandenburgertor, Kurfusterdam. De tocht duurde tot half een en de bus bleef bij de Berliner dom staan en zou om half zes weer vertrekken richting hotel.Veel mensen uit de bus gingen nog een boottocht over de Spree maken maar wij wilden alle punten lopend bezoeken.

Dus over de prachtige Unter de Linde gelopen, onderweg een broodje genomen op naar de Branderburger tor. Veel gezien er was veel te bekijken. Onderweg hadden we een kaart van Berlijn gekocht en al snel een route uitgestippeld wat we zouden lopen die middag. Een route via veel bezienswaardigheden. Een tocht die we helemaal hebben afgelegd via vooral het Holocous monument die ook al is het misschien niet mooi toch heel indrukwekkend is. Als je er bij stilstaat wat de betekenis er van is voel je rillingen over heel je lijf. Onvoorstelbaar. Het museum was door werkzaamheden (net als heel veel musea) gesloten. Jammer . Doorgelopen naar de Kuhrfusterdam daar rondgekeken en ook in de buurt veel gezien. Via allelei straten doorgelopen naar de Alexanderplatz en weer naar de Berliner dom waar we om kwart over vijf in de bus zaten. In het hotel na opgefrist te hebben maar bijgeschoven aan het buffet (moesten niet veel extra voor betalen) en toen 's avond samen met de gids een lichttour maken door een weelderich verlichte stad. Volgende blog meer. De foto's zijn wel niet zo heel scherp want ze zin met de mobiel gemaakt. Toch een kleine impressie

weekend

Het zullen een paar blogs worden die niet in chronologische volgorde zullen staan. Begin van achter naar voren.
Een ander weekend geworden als ik misschien gedacht had. ben tot de conclusie gekomen dat mijn denken en doen toch niet altijd paralel lopen. Blijf voorlopig maar solist.Dus alle plannen maar snel gewijzigd, misschien had ik die toch al wel klaar liggen.
Gisteren het huis eens flink onder handen genomen. Gewassen, en gedweild het ziet er allemaal weer toonbaar uit.
Moet nu veel meer doen nu Annette vaker weg is. Gelukkig voor haar dat er een nieuwe liefde is verschenen. Hopelijk dat ze nu het grote geluk eens vind.
Vrijdag met goede plannen om half negen de bus genomen naar Doetinchem om van daar uit te treinen. Had geen route vastgezet wilde mezelf verrassen waar ik terecht zou komen. Maar was vast besloten om zeker op de terugreis in Den Bosch terecht te komen en "Bosse bollen van Jan de Groot" mee te nemen.Toen ik op station Arnhem Velperpoort was, begon ik me te herinneren dat je op vrijdag helemaal niet vrij mag reizen. In Arnhem centraal maar vlug in de folder gekeken en nee het mocht helemaal niet.
Was toch in Arnhem dus toen maar naar het archief om toch maar wat aan de stamboom te doen.Ben nog wel weer wat tegen gekomen dus mij heerlijk vermaakt met heel veel dossiers uit de jaren 17 en 1800. Vaak moeilijk te lezen maar wel weer verder gekomen. Tegen drie had ik er genoeg van en even de stad in gelopen en de trein Doetinchem gepakt.
Daargekomen nog even de binnenstad ingelopen om even iets kleins te eten.Was bij Bos en kwam daar een oud collega van Turmac tegen, we hebben zestien jaar samen gecarpoold en ieder is in 1999 toen zijn eigen weg gegaan. Lekker bijgepraat over alles en nog wat,ook hij had het nodige meegemaakt. Vastbesloten om het contact weer te herstellen en elkaar weer vaker te zien. Zo zie je maar alles heeft zijn zin en doel.
Was thuis tegen achten en het verloop van die dag eens flink overdacht. En daarmijn conclusie uit getrokken dat het leven soms creemde wendingen kan maken.
Donderdag bijna de hele dag op Sydehem geweest, er was ingebroken bij drie mensen die in de aanleunwoningen wonen. Het had toch heel veel impact voor die mensen, helmaal over de toeren. Geld en sierraden weggenomen vooral die sierraden hadden toch grote emotionele waarden Kon alleen de verhalen aanhoren en toch proberen om de mensen zo goed en zo kwaad mogelijk te troosten. Heiaas de daders zullen wel nooit gepakt worden.
We zullen als cliëntenraad samen met de leiding de veiligheid in en rond het huis nog eens onder de loep nemen.
Jammer dat ook een verzorgingshuis niet veilig is.

Effe weg

Zo de pijn in de rug is zo goed als over, leer nog steeds niet uit te kijken.
De rommelkamer is geen rommelkamer meer,moeten alleen nog wat meubeltjes opgezet worden dan is het de stilte kamer.
Veel papieren en documenten doorgenomen en heel wat vernietigd, en nu voorbereidingen treffen voor vijf dagen Berlijn samen met Gerry.
Waarom Berlijn? We wilden naar een grote stad en zagen een pracht aanbieding bij
effe-weg dus besloten om dan maar naar Berlijn te gaan. Veel kennissen waren al daar geweest en iederen vind het een geweldige stad, dus zondagmorgen vertrekken we al vroeg en dan zien we wel hoe het allemaal verder loopt. De kerstsfeer proeven, het holocous museum bezoeken en in die paar dagen zoveel mogelijk zien.
Volgende week als ik terug ben de kerstboom zetten, de kaarten schrijven en dan maar zien wat de kerst brengt. eerste kerstdag Zeddam, tweede Ulft en de dagen er na weer afwisselen. Dat is de eerste planning, er zal nog wel wat gewijzigd worden.,dat is bij mij gewoonlijk.
Vandaag een rotdag, niet met de gedachten er bij geweest.
Is toch heel wat gebeurd afgelopen jaar.
De pc liep vanmiddag ook nog vast dus geen fijne vrijdag.
Nu een tia maria aan het drinken, nog even wachten of Anette nog thuis komt en dan maar proberen te slapen.
Een paar dagen geen nieuws uit Zeddam

Mijn rug

Zo het sinterklaasfeest hebben we weer gehad.was een mooi feest met Bart en Anouk.

Het begon voor mij al op donderdag. Een nieuwe tv gekocht.Had boven geen toestel meer, dus maar een voor beneden gekocht en de ander vrijdagmorgen naar boven gebracht. Niet goed opgelet, dacht dat ik al boven was maar moest toen nog een trede. Kon mijn evenwicht maar net houden dat ik niet van de trap af donderde, schoot het me geweldig in de rug. Mezelf op de fiets gehesen en naar de drogist om maar iets van spierverslappers te halen. Begonnen toch vrij snel zijn werk te doen en de pijn werdt dragelijk. Wel gelachen, Annette en Heidy zagen de nieuwe tv heelmaal niet toen ze binnen kwamen, wel een verschil een tv van 56 cm eerst en nu een van 81 cm, viel niet op.

Tegen vier kwam Gerry en op naar Marcel en Heidy. Annette was al daar en de kinderen schrokken al toen we aanbelden. Bart was helemaal zenuwachtig. Kon maar niet wachten tot de sint zou komen. Toen de rokers even een rookpauze hielden buiten werd er op de deur gebonsd en stond er een grote zak met kado's buiten. De pakjes werden dan ook in een snel tempo uitgepakt en gunden zich niet de tijd om goed te kijken wat ze gekregen hadden, waren al weer met de volgende bezig. tegen negen moesten ze toch naar bed en bleven we nog gezellig bij mekaar om de sint verhalen met elkaar te delen.

Zaterdagmorgen moest Gerry al vroeg weer naar haar "werk". Vrijwilligerswerk bij de moeder Theresa stichting waar ze zich met hart en ziel voor inzet.

's Middags ben ik naar Ulft gefietst en daar meteen maar de infra rood cabine ingedoken. Is toch een eerlijk iets vooral als je het in de rug hebt. Toen nog even naar Silvolde en 's avonds lekker rustig op de bank.

Zondag naar Anholt de kerstwandeling gelopen 15 kilometer onder een prachtige zon met veel wandelaars en onderweg gluhwijn en soep was heerlijk.

Tegen tien weer naar zeddam was wel koud maar had toch een goed weekend gehad. Nu voorbereiding treffen voor volgende week, dan gaan we een paar dagen naar Berlijn. Mooi vooruitzicht.

Eerst nog de "rommelkamer"afmaken, moet nog wel oppassen met de rug want die voel ik nog steeds. Tussendoor nog een paar vergaderingen deze week dan hebben we dat voor dit jaar toch ook weer gehad.

En natuurlijk ook de kerstboom nog zetten, eerste kerstdag Zeddam en tweede Ulft

En zorgen dat de pijn in de rug snel verder verdwijnt

De fot's van de kinderen met hun gekregen kado's bezigom toch even tot rust te komen voor ze naar bed gingen.

stickers

Een paar van mijn hyves vrienden vroegen wat moeten we ons daar bij voorstellen stickers omrollen? dan nu een paar foto's . een rol met 24000 stickertjes moet dan om gerold worden tot rolletjes van 200. dat is alles.

Er moeten nu uiterlijk donderdag 140000 van die rolletjes gemaakt worden. doen we met 6 mensen. Het zijn prijsstickers voor de uitverkoop van Zeeman.

Verder was het een weekje van een hard werken en een toch wel een fijn weekend. Vrijdagmiddag naar Gerry gegaan, daar een rustige avond genomen. waren allebei toch wel behoorlijk moe van een drukke week. Gerry had het ook erg druk gehad dus we hebben samen veel tv gekeken.

Zaterdag eerst naar Doetinchem ook nog sint kado's gehaald. Toen de boodschappen meegenomen die we nog nodig hadden, het restant daarvan nog in Duitsland gehaald en 's avonds wezen kaarten.

Na eens een keer te hebben uitgeslapen kregen we zondag visite, een vriendin van Gerry met haar man uit 's Heerenberg, al pratend wamen we er achter dat we wel heel veel de zelfde mensen kenden. Was heel gezellig. '

s avonds naar Zeddam en het regende enorm onderweg.

Was drijfnat toen ik thuis was. Maar ja hoort er ook bij.

Maandag en dinsdag vergaderavonden gehad en vanavond voorbereiding voor carnaval. Vanavond een mannenavond dus er zal nog wel een glaasje fris genomen worden.

Weekend zal beginnen met sinterklaas met Bart en Anouk in de hoofdrol.

In het volgende blog kom daar op terug