Soms

Soms zit het mee soms zit het tegen. Het si zo'n gezegde. Kan niet helemaal zeggen of het me afgelopen week mee of tegen gezeten heeft. Het is wel een week gewees waarin ik denk ik toch ietsje teveel alcohol genuttigt heb. Het begon vorige week zaterdag met een vriendenavond. Eigenlijk met toch wat tegen zin naar toegegaan maar geen spijt van gehad geweest te zijn. Wilde toch op tijd thuis zijn maar bleef langer plakken.
Zondag na bijgekomen te zijn toch ook nog op visite gegaan en ook daar vloeide de wijn behoorlijk.
Woensdag vergadering van de jubileumcommissie. Tijens de vergadering maar twee glaasjes, en toen nog samen met de voorzitter informeel nog heel wat besproken onder het genot van enkele sigaren en enkele glaasjes geweldige whiskey.
Was intussen al tegen drie dat ik van Braamt toch nog naar Zeddam fietste en moet zeggen dat ik blij was dat ik de fiets in de stalling had staan.
De volgende morgen had ik een uitvaart van een buurman waar ik wel ens met gewandeld heb. Hij had een rolsoel waar als je er achterloopt niet hoeft te duwen. Was 77 jaar en had parkinson en kon niet praten maar wel heel goed nog van verstand.
Had niet verwacht dat ik uitgenodigd zou worden maar toen de kaart kwam ook resoluut besloten er naar toe te gaan. Moet toch vaststellen ook al kom ik heel weinig meer in een kerk maar als er liederen of gebeden in Latijn zijn ik die altijd nog ken. Is er vroeger toch wel ingestampt.
Later met Heidy en Bart ijs gegeten en Bart zijn voetbal wensen aan me kenbaar gemaakt. helaas geen Zeddam of de Graafschap. Meteen Liverpool en dan Real en tot slot Inter Milaan. Goeie vooruitzichten heb me aangeboden om zijn manager te worden. Eerst laat ik hem zondag kennismaken met de Graafschap op de open dag.
Deze week verder veel achter de pc gezeten om alles wat met het jubileum te maken heeft af te maken.
Alle uitnodiginhgen verstuurd, adressen op moeten zoeken. Voor de leden uitnodigingen gemaakt en vertsuurd en facturen voor de adverteerders en sponsoren. Vandaag bijna vierhonderd stuks de deur uit laten gaan. Veel via de post maar toch ook zo'n honderdvijftig zelf rondgebracht.
Jubileum kan komen. woensdag nog een journalist uitleg geven over de dagen en dan nog huis aan huis het programma verspreiden en dan zit het werk van twee jaar er al weer bijna op.
4-5-6 september tijdens het feest zal nog wel het nodige verricht moeten worden maar dat is ontspanning. Al wel begrepen dat ik die dagen zuinig met alcohol moet zijn. Toch een beetje als de controleur gevraagd. Lijkt me ook beter als feest te vieren.
Vlug overschakelen op Sydehem dat moet voor 1 september ook zover zijn en dan gewoon uitbalzen en weer verder met foto's en stamboom. En soms is het stil.
Vanavond een programma over Vera Lyn de zangeres die door de oorlogsjaren heen de Engelse troepen toch elke keer weer vermaakte met haar liederen.
Ook dan komt er weer een hoop jeugd sentiment naar boven. Als je ouder wordt ga je steeds dichter bij het water wonen.
En net genoten dat Twente de JC schaal gewonnen heeft. Alle Twentse vrienden gefeliciteerd.
En nog steeds is stilte het antwoord op veel vragen.

augustus

Nog een paar dagen en augustus staat voor de deur. Vroeger de vakantiemaand. 30 of 31 juli kreeg je vakantie en 1 september begon de school weer. wat een verademing was dat, vakantie.

Niet naar school. Niet om negen in de rij staan om twaalf naar huis en dan 's middags nog tot vier uur.zes minten voor negen ging de bel en e rijen werden geformeerd, klas voor klas ging naar binnen en als je toch wat tegen elkaar ze had je de eerste klap al hangen.

De zesde klas durfde soms al wel wat te zeggen maar denk dat ik in al die jaren maar 1x wat gezegd heb zal ik de tweede klas zijn geweest en kreeg wel zo'n optater van meester Hartering dat ik nooit meer ge durft heb om at te zeggen.

Durfde op school al helmaal niks te zeggen want toen was ik echt een schijtlijster.

Dus vakantie heerlijk keek er al lang naar uit. Meestal kwamen de kinderen van mijn zuster Wil en Gerard die maar 1 en 2 jaar jonger waren als ik drie weken logeren en dan mocht ik de laatste drie weken met hun mee, Den Haag of ook drie jaar Amsterdam.

Soms tussen door gingen we met z'n drieën nog naar Enschede het waren voor die tijd toch wel reizen.

Zwager Gerrit die bij de marine was had vrij reizen en voor de kinderen half geld dus hun koste dat niet veel kwam ze meestal brengen.

Soms kwam zus Annie ook mee maar dat was afhankelijk van de financiën.

Toen we nog aan de 's Heerenbergseweg woonden spelen op de deel en onder de appelboom.

Spelen vooraan op de hei, limonade maken van azijn en water, soms kreeg je een beetje suiker en dan waande je dat het echte limonade was. Appels, peren en een soort perzik (wij zeiden marketonser) eten half rijp dus buikpijn.

Bessen van de struiken halen ook al mocht dat van oma al helemaal niet. Toch vlogen de dagen om.

Later in de Violenstraat werd er altijd gekampeerd. Oude dekens een oud stuk tentzeil moest de tent waterdicht houden stro er in en we sliepen.

Soms ook nog met buurkinderen in die tent.

Achteraf zag het er niet uit maar we deden alles. Ook eten koken deden we.

Kregen een spiritus brander van broer Bart en maakte soep en hebben zelfs wel eens patat er opgemaakt. Niet altijd even gaar maar we aten meer als in huis.

Overdag gingen we het bos in en verdwaalden soms.

Gerard ontsprong altijd de straf. Wist altijd wat te vertellen en kreeg de lachers op zijn hand en Wil en ik kregen er van langs.

Zo had Gerard een keer een prachtig verhaal dat vlak achter hem een grote groene beer was verschenen en hij zo hard had geroepen dat het beest gevlucht was. Had ons toch mooi gered, hij kreeg een snoepje en wij kregen niks want we waren toch ouder en hadden op hem moeten passen.

Drie weken om waren dan ging het met de bus tot Wijnbergen en dan de trein richting het westen. Wat een belevenis zo van het dorp naar de stad. We hebben ook in DenHaag en Amsterdam heel veel beleefd. Leerde daar de stad kennen, zag de zee, de trams en weet ik wat allemaal nog meer. Een heel andere wereld. Voetballen op straat verstoppertje spelen in de portieken en moest natuurlijk Hollands praten. Viel niet altijd mee.

En dan kwam de reis terug. Ging al heel vroeg alleen van Den Haag naar Zeddam denk dat ik toen misschien tien jaar was de eerste keer alleen in de trein, overstappen in Utrecht en Arnhem en dan de bus.

Annie zorgde altijd dat ik geld genoeg overhield voor de reis terug.

Terugkijkend waren het toch pracht vakanties en kende toen Den Haag op mijn duimpje.

Maandag nog met neef Henk Visser die ernstig ziek is, ijs gegeten in Emmerich. Bij het afscheid Hendrik wi-j ziet mekaar urgens weer. Soms zijn het van die uitspraken dan weet je, hier niet meer.

Terug in huis was toch wel zien alles weer op een rijtje te krijgen.

Zo dunt de familie steeds meer uit. teken dat je zelf ook ouder wordt.

Toen wel een uurtje stil geweest en stilte gehad

stil

Het is weer stil geworden rond om me heen. veel mensen op vakantie en de eerste drukte is voorbij.
Kermis afgelopen nu op naar het jubileumweekend in september van de schutterij.
Moet nog wel wat doen hier voor maar het grootste gedeelte is toch al klaar.

Nu nog verder met het Sydehem-boek schrijven waarvoor ik nog steeds geen titel heb.
Ook de cover is nog steeds niet klaar, weet nog niet hoe we die gaan maken, Is ook natuurlijk afhankelijk van de titel.
Komen 80 pagina's in heb er nu zelf 40 klaar en ligt aan de rest van de teksten die geleverd worden redelijk wat foto's denk ik nu 60 dus nog 15 pag. tekst en 5 foto's.
Wel verdelen natuurlijk blijft toch wel spannend.

Och we zien wel hoe we het allemaal doen. Hebben nog een paar weken. Ook de huis aan huis flyer voor het schuttersjubileum moet nog gemaakt worden. dat moet 1 augustus klaar zijn. Dit keer bezorg ik ze niet alleen huis aan huis moet wel hulp van nog twee man hebben zodat we het kunnen verdelen.

Ben met dit blog begonnen en niet direct geplaatst dus komt er een bijzonder verhaal aan vast. Zondag alleen naar het voetbal gekeken, kon bij veel mensen terecht maar vond het verstandiger om maar alleen te blijven kon ik ook tegen niemand zeuren. Verloren door het fenomeen van dit wk "angsthazenvoetbal" niemand wilde voetballen uitgezonderd Noord Korea en Nieuw Zeeland de rest had alleen maar respect voor zichzelf en de tegenstander. Dat er wel eens iemand bijna doormidden geschopt werd is wat anders. Nee was geen mooi voetbal. Vind wel knap dat ze toch maar tweede geworden zijn van de wereld, oranje boven. koen was zondag naar Amsterdam geweest om het daar te bekijken. Was toch wel een hele belevenis geweest.

Maandagmiddag werd het wel erg donker en was niet prettig naar buiten te kijken harde wind en bliksemde als of de hele wereld op de foto gezet moest worden. Henk kwam de logee brengen, een kanarie en later bracht Angela de dochter nog een loge en wel haar auto. Mag ik de hele week gebruiken, wel even lekker.

Dinsdag een dag van vergaderingen eerst in Sydehem jubileumcommissie, de indeling van de dagen zijn nu rond en staan al vast. Lijst genodigden maken, sommige zelf uitnodigen voor zaterdag 16 oktober.
Opening van het terras en aanbieden van het boek. Verder kleine receptie en een open huis.
De donderdag eerst voor de bewoners een mooie dag maken en 's avonds de vrijwilligers. Personeel krijgt apart wat, super geheim.

's avond vergadering jubileum commissie schutterij wat toch wel heftig ging.
Ben verschillende keren behoorlijk te keer gegaan tegen sommige maar heeft wel resultaat gehad. Betekende wel dat ik die nacht bijna geen oog dicht gemaakt heb.

Toen mooi weer op naar Alkmaar een half uur eerder als gepland maar hinderde niet. Yvonne stond me al op te wachten maar omdat ik eerder was hebben we elkaar eerst niet gezien. Gabrie was thuis ook Koen dus was heel gezellig. Laura zit in Rome en Koen gaat zondag naar Turkye. 's middags naar Bergen een duinwandeling gemaakt en terug nog op terras gezeten nog een heerlijk ijsje gegeten en toen begon het te betrekken en naar huis gegaan. Poosje later begon het flink te regenen mar verder niet veel aan de hand. Toch maar een uur eerder vertrokken want je kan nooit weten wat er nog onderweg gebeurd.

Trein had tien minuten vertraging daar begon het mee. in Amsterdam veel mensen die dagje Amsterdam gedaan hadden en kletsnat waren geworden. Zaten vier meiden van een jaar of zestien die door en door nat waren maar hadden nieuwe kleren gekocht dus die gingen om beurt naar de wc om zich toch maar wat droogs aan te doen. Sommige vergaten de kaartjes er natuurlijk af te halen dus hilariteit genoeg.

Ook twee vrouwen met vier kinderen kwamen er in en twee kinderen gingen bij me zitten. Blek dat die uit Netterden kwamen en die toch naar huis belde en toen kwam het bericht over de storm die het buitengebied van Zeddam, Vethuizen getroffen had.
Vlug op internet gekeken en daar stond al in dat er caravans in het water waren gewaaid en dat er een behoorlijke ravage was. Dus zo een beetje gepraat kwamen we in Arnhem op het station. Daar lagen al bouwhekken her en der op plaatsen waar ze niet hoorden.

Ging de trap op naar het andere perron en kwam tot de ontdekking portemonnee weg. Heel snel terug gelopen moest uit mijn broek zijn gevallen en nog in de trein liggen. Had nog twee minuten om te zoeken mar gelukkig mijn dagkaart en ov kaart in de borstzak van mijn shirt. Nauwelijks in de trein de mobiel, iemand had het gevonden wilde die in Nijmegen afgeven bij gevonden voorwerpen. Zo snel ik kon rondgekeken die jongeman gevonden. Alles zat er nog in was hem heel dankbaar maar moest snel de trein weer uit want het fluitje van de conducteur had al gegaan. Beloofd om hem terug te bellen en als een haas de trein uit want de deuren gingen al dicht. Kon er nog net uitkomen. Was wel blij dat ik het weer terughad.

Toen de mededeling dat er naar Doetinchem geen treinen zouden vertrekken. Verder niks. uur gewacht en het werd wel steeds heraalt tot er een trein nar Zevenaar ging en we daar allemaal instapten. Onderweg stond de trein een paar keer stil maar kregen niet de reden te horen. Zevenaar ieder de trein uit want er zouden of bussen of toch nog een trein komen. Machinist ging weer terug naar Arnhem. Bijna uur gewacht toen er toch een trein aankwam, twee zelfs op verschillede sporen. In de enen trien die het eerst vertrok zaten mensen die het spoor vrij moesten maken. Tot aan Didam weinig pijn. Bij Wehl in het bos elke keer wachten tot de trein voor ons de rails vrijgemaakt had konden we weer verder. Heel bijzonder en ook wel bizar. Toch in Doetinchem geariveerd tien over half een laatste bus was tien over half twaalf al vertrekken donker niemand te zien tot er een bus binnenkwam.
Chauffeur gevraagd hoe ik thuis moest komen, gewoon met de bus was zijn antwoord. Even deze wegzetten en een belletje plegen en ik breng u naar huis. Drie minuten later stond de bus er al, er moest ook nog iemand naar 's Heerenberg die was druk vervoer aan het regelen dus die ook de bus in en naar Zeddam was vijf voor een thuis.
Eerst een grote borrel genomen voor ik het bed opzocht. Een hele bijzondere dag en kennis gemaakt met eerlijke en behulpzame mensen.

Die jongen nog gebeld en bedankt wilde zijn adres niet geven vond het gewoon wat hij gedaan had. was een allochtone jongen van zo'n twintig jaar. Super . Hoop dat veel vooroordelen van allochtone jongeren ook een beetje hierdoor weggaan. Zijn lang niet allemaal het zelfde.
Had mijn visite kaartje gebruikt om met te bellen. Nooit verwacht dat die nog zo belangrijk zouden zijn. Wilde vanmiddag heel veel doen maar ben op de bank gaan liggen en heb geslapen.
Het blog begon met stil maar wel hele erg hectisch.

In dat meertje waar dat ongeluk is gebeurd heb ik vorige week nog gezwommen.
Toch wel erg als je dat overkomt. Zijn mijn avonturen helemaal niks bij.
donderdag om 21.10 uur vrijgegeven

kermis deel 2

Zo kermis 2010 zit er al weer een paar dagen op en intussen al begonnen met 2011.
Had ik in mijn vorig blog geschreven over mijn kindertijd nu dan maar een vervolg. Ook in Zeddam veranderde in de loop van de tijd heel wat ook de kermis. Langzaam aan gingen meer horeca zaken dicht of de feestzaal kreeg een andere bestemming.
Met een jaar of vijftien zestien begon de kermis toch andere vormen aan te nemen.
Voorzichtig de eerste pilsje en dan toch probereneen meisje te versieren die met je mee ging de autoscoter in. Dansen was er nog net niet bij we vielen in die tijd toch tussen wal en schip.
Met achtien werd het beter hadden dansles gehad ( ik kan nu nog niet dansen) dus het werd anders vrienden club bij elkaar en dan maar zoveel mogelijk bier naar binnen werken.
Drie dagen snipperen en dan was het feest.
In 1961 lid van de schutterij geworden dat was al heel wat, trots met een witte broek en een pet van pa meelopen in de stoet.
In 1962 werkte ik bij Pas Reform en niemand kreeg vrij met de kermis. Kermismaandag tussen de middag met een man of vijftien even naar Brinks een pilsje pakken. Blijven zitten in de overall tot drie uur en toen naar het werk. We mochten naar huis moesten de volgende dag wel weer op het werk komen en het koste ons een halve snipperdag. Hebben wel veel plezier gehad.
Tot 1964 lid van de schutterij gebleven en toen na het trouwen Zeddam uit en jaren niet meer op de kermis geweest.
Rond 1993 weer eens in Zeddam gekeken bij het vogelschieten, kende behalve ene paar oude vrienden niemand meer. Poosje gebleven niks gedronken en weer naar huis.
Zo een paar keer volgehouden toen een keer op zondag echt weer kermis gevierd geen auto meegenomen en intussen toch al wat meer leren kennen en deed de uitspraak als ik ooit weer in Zeddam terugkom ga ik ook bij de schutterij.
Toen ik in 2000 toch weer in Zeddam kwam werd ik daar onmiddelijk aan herinnerd.
In 2002 weer lid geworden en in 2003 kwam ik ook nog in het bestuur. Alle jaren goed feest gevierd tot 2007 Annie stierf toen wel nog van alles geregeld maar geen feest gevierd.
2008 naar Nassau gegaan om kermis te ontlopen maar was nauwelijks terug en de beslissing genomen om in Zeddam te blijven was ik al weer lid en bestuurslid van de schutterij, hadden me nooit uitgeschreven.
En afgelopen jaar heel erg druk met de kermis geweest, boekje gemaakt, veel loven de woorden ontvangen, omdat ik het secretariaat tijdelijk toegeschoven kreeg ook met heel veel andere zaken bemoeit en geregeld.
Is onvoorstelbaar wat er bij komt kijken.
Het begint al vroeg met vaststellen datum, eerste zondag na drie juli, dan januari besprekingen houden met degene die de kermis het horeca gedeelte wil exploiteren,april beginnen met advertentie verkoop tussendoor al een idee van artikelen die in het boekje moeten komen, vergunningen aanvragen, vergunningen invullen, overleg met de ontwerper en drukker, inventariseren wie er jubileert, medailles nakijken en laten graveren en zo tal van zaken.
Dit jaar de zaterdag begonnen met een rommelmarkt voor kinderen, 's middags koningschieten. Zoon van vriend Jan die verleden jaar oktober is overleden werd de nieuwe koning. Niemand wist wie hij tot koningin zou nemen.

Veel opgetrokken met de beschermheer. 's middags receptie heel erg warm en dit keer waren er veel gasten dus lang bijgezeten 's avonds serenade bij de koning.
Zondagmorgen eerst kerk die duurde erg lang gastvereniging ontvangen rondgang door het dorp dit keer grote route was total loss toen we bij de feesttent kwamen.

Blij dat er 's avonds niks meer te doen was.

Maandagmorgen traditioneel gezamenlijk ontbijt, vogelschieten en dan is het meestal flink drinken. 's avonds bog een rondgang door het dorp en dan tot het einde gebleven.

Dinsdagmorgen kater en later een gezamenlijke bbq met het bestuur van de schutterij.

Dat was n het kort de kermis 2010.

foto's kermis 2010 en kermis ooit

Kermis deel 1

Kermis staat weer voor de deur. Als kind keek ik er maanden naar uit, Kermis wat zal er komen?het was in Zeddam altijd een verrassing wat er kwam te staan. Botsauto's, grote schommel altijd afwachten tot de grote wagens kwamen en dan kijken bij het opbouwen.
Eerst moest er kermisgeld verdient worden.
De maandag en dinsdag voor kermis 2 dagen vrij van school om bosbessen te plukken. Kan me nog goed herinneren dat de hele familie meeging om bosbessen te plukken oma, moedeer, Lien, Mies, leny, Dinie en soms Bart of als hij vrij kon krijgen mijn vader ook nog. Ieder een grote emmer en oude kopjes en dat op naar het bos. Ma had eerst een Bobessenbriefje gehaald want zonder mocht je geen bessen plukken.
Tot tien hoefde ik geen emmer mee te nemen daarna wel. In het begin was het leren waar moest je opletten en waar mocht je komen. De eerste jaren in de leer van oma, als je een kopje vol had eerst laten zien zitten er niet te veel blaadjes tussen, en niet te veel groene dan mocht je die in de emmer overgooien, wel voorzichtig want anders worden ze nat.
Als het mooi weer was dan ging dat wel maar o als het regende dan kropen die krengen onder het blad en het was dan zo vies. En altijd die teken oma en moeders waren bedreven in om die er uit te trekken, voor je het bos verliet controleerde iedereen zich en elkaar of er geen verborgen platje zat en dan proberen om het blauw van de handen te krijgen. Een bus chloor stond klaar en dan handen eerst met chloor doen en dan heel goed afspoelen.
Als Bart of pa er bij waren dan brachten die de volle emmers al vast naar huis daar stond dan een grote teil klaar en werd aar in gedaan en de emmer weer terug.
Bedoeling was meestal twee emmers per persoon maar dat lukte alleen oma en ma. of het gescheeld heeft dat die zo klein waren wet ik niet maar die waren zo snel in het plukken.
Twee emmers gingen altijd naar de boswachter voor de verkoop en de rest werd thuis verkocht. Collega's van pa uit Doetinchem of war dan ook hadden vaak al bestellingen geplaatst en kwamen die dan ophalen. Meestal iets goedkoper als bij de boswachter want pa vond dat dat moest. Tot tien jaar kreeg ik dan drie gulden als beloning en moest daar de Kermis mee doen. Kwam er nog visite en ik kreeg wat extra was dat wel inleveren want drie gulden was het maximum wat ik op mocht maken.

Heb het bosbessenplukken maar volgehouden tot aan de technische school daar kreeg je geen vrij dus ik was er van af. Heb het nooit mijn grootste hobby gevonden.

Dan was er kermis ma had alle schutterspullen van Pa en Bart al klaar liggen.

's Zondags naar de kerk kreeg je te horen dat kermis een feest van de duivel was en dat er veel te veel gedronken werd maar dat was bij ons thuis iets daar liepen we gewoon overheen.

Dan om twee uur ging iedereen naar de kermis. Eerst rondgang van de schutterij met vendelhulde bij de pastoor en dan de dominee. Vlak bij elkaar maar kwamen niet samen. Intussen waren de attracties al open gegaan en had dan mijn eerste rondje in de carrousel al gemaakt.

Voor de carrousel had ik geluk want hoefde nooit te betalen, pa had daar vrijkaartjes voor gekregen omdat hij de stroom had aan gesloten .

Dan kijken naar de ander attracties de grote luchtschommels of de autobahn eerst nog geen botsauto's maar een ellipsvormige baan met vier autos er op en dan proberen zo hard mogelijk te rijden. De atraactie stonden door het heel dorp.

Bij de oude school stond altijd de carrousel en drie ander attracties, Bij van Remmen voor altijd de snoepkraam (ook heel belangrijk)en dan voor het gildegebouw de luchtschommels en op de wei van "zuute gradus" de autobahn of de botsauto's . Dansen was er in de tent achter Brinks, bij Nol Lamers en Leo Kleinpenning.

Toen snapte ik er nog niks wat daar mis mee was later natuurlijk wel. Er werd behoorlijk gedronken en gedanst iedereen bij ons kon goed dansen behalve Jan en ik. Dubbeltjesdans als er geen entree geheven werd anders gewoon doorgaan. Zondags om half een was het eten en het heel huis zat vol.

Onvoorstelbaar wat dan in dat kleine huisje zat denk dat er wel eens meer als vijfentwintig man zaten te eten. Soep in een paar grote pannen en er was dan vlees en aardappelen en groenten maar vlees werd niet op gekeken.

Het was wel een hele happening . Het waren de eerste kermissen na de oorlog en er was vooral in de kleinere plaatsen toch een heel saamhorigheid. deel twee volgt. helas geen oude foto's van de kermis van vroeger of bosbessenplukkers. dus impressie Zeddam vroeger. en een foto met pa achterop de foto staat 1e kermis na de oorlog