Dit is dan deel drie over mijn broer jan. In het vorige deel had ik geschreven dat Jan een oorlogsdagboek had bijgehouden en dat hij dit vlak voor zijn dood heeft vernietigd.
Tussen de foto's die ik later kreeg vond ik deze twee briefjes. Een gedicht die hij waarschijnlijk reglmatig op de wc op het werk geschreven heeft. Hij moest zo vaak daar naar toe, we wisten niet wat er aan de hand was.
Ik heb het ontcijferd en er staat het volgende
Ode aan de pot
Hoor edele pot O roem van alle tijden
Wil op dit aan jou mijn dichtkust wijden
Ik weet dat je trouw aan je plichten
Zo menig druk wist te verlichten
En was de nood soms hoog gestegen
Je was tot redding steeds genegen
Het is bekend dat je zonder te klagen
Ons altijd moedig hebt gedragen
Hoe gelen, zwarten, bruine en blonden
Bij jou steeds hun verlossing vonden
Helaas ik weet schoonste pot der potten
Dat men zo vaak met jou gaat spotten
Onmisbaar stuk van ’t huwelijkse leven
Wil ons dit toch wel vergeven
Oh dat het mensdom op deze aarde
Jou respecteerde op je waarde
O machtige held nooit uitgestreden
Hoe roemrijk is je verleden
Je was ons voor in krijgskunst en in listen
Explosies heb je meegemaakt voor wij van buskruit wisten
Een trommelvuur had je reeds opgevangen
Toen wij nog pijl en boog aan ’t lichaam hadden hangen
En eer wij gifgassen hadden uitgevonden
Wist jij mijn pot dat die eeuwen reeds bestonden
Ja men gebruikte jou steeds vol vertrouwen
De vreemdste dingen kreeg jij te aan schouwen
Want armen en ook rijken
Lieten jou hun achterdeel bekijken
Je zag ze groot en zag ze klein, van vorsten en vorstinnen
En of je zo’n gezicht nu zag heel verschrompeld
Je bleef altijd jezelf en was nooit overrompeld
Helaas kreeg je van alle naties
Stank voor dank voor jou prestaties
Och dat komende nageslachten
Hier nog eens verandering in brachten
Maar toch ga voort, draag willig je lasten
En val niet om als we in duister naar je tasten
Dan kan het zijn dat je in betere dagen
Nog eens tot ridder wordt geslagen
Een mooi gedicht dat ik hier toch in dit blog wilde verwerken.
Jan en Henk, wat hebben die gemeen:
Schrijven, soms in ons zelf gekeerd, soms rust-soms woede uitbarstingen, wandelen,het sociaal gevoel en de betrokkenheid van de arbeidsverhoudingen, haat liefde verhouding met de Duitsers en Duitsland, kennen veel liedjes heel hard zingen en geen maat houden, kunnen niet dansen, lusten best een cognacje of borreltje, houden wel van carnaval maar op onze eigen manier.
En onze andere broer Bart? toch net andere gaven
Denk dat Jan een groot gesloten boek is gebleven en dat niemand hem ooit echt gekend heeft.
Een broer die ik in de hoedanigheid van broer niet gezien hebt.
Ik heb bewondering voor de gesloten manier van leven, was soms wel lastig.
Hij kon uren bij je zitten zonder wat te zeggen.
Veel te vroeg gestorven.
1 opmerking:
Een late reactie maar ik moest dit allemaal op me in laten werken. Dit is allemaal zo raadselachtig, maar ook verdrietig. In de tijd dat ik ging logeren bij Oom Jan en Tante Bep was ik natuurlijk te jong om dingen te zien en te snappen. Ik weet wel dat het een stille man was.
Soms zou je willen dat je nog een keer met iedereen kon praten ...
Een reactie posten